-
161.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
162.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
163.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
164.《晚春寻桃源观》 唐·皎然
武陵何处访仙乡,古观云根路已荒。
细草拥坛人迹绝,落花沈涧水流香。
山深有雨寒犹在,松老无风韵亦长。
全觉此身离俗境,玄机亦可照迷方。 -
165.《观裴秀才松石障歌》 唐·皎然
谁工此松唯拂墨,巧思丹青营不得。
初写松梢风正生,此中势与真松争。
高柯细叶动飒飒,乍听幽飗如有声。 -
166.《桐江闲居作十二首》 唐·贯休
木落雨翛翛,桐江古岸头。
拟归仙掌去,刚被谢公留。
猛烧侵茶坞,残霞照角楼。
坐来还有意,流水面前流。 -
167.《桐江闲居作十二首》 唐·贯休
木落雨翛翛,桐江古岸头。
拟归仙掌去,刚被谢公留。
猛烧侵茶坞,残霞照角楼。
坐来还有意,流水面前流。 -
168.《道情偈三首》 唐·贯休
崆峒老人专一一,黄梅真叟却无无。
独坐松根石头上,四溟无限月轮孤。
非色非空非不空,空中真色不玲珑。
可怜卢大担柴者,拾得骊珠橐籥中。
优钵罗花万劫春,频犁田地绝纤尘。
道吾道者相招好,不是香林采叶人。 -
169.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
170.《潇湘二十韵》 唐·齐己
二水远难论,从离向坎奔。
冷穿千嶂脉,清过几州门。
阔去都凝白,傍来尽带浑。
经游闻舜禹,表里见乾坤。 -
171.《潇湘二十韵》 唐·齐己
二水远难论,从离向坎奔。
冷穿千嶂脉,清过几州门。
阔去都凝白,傍来尽带浑。
经游闻舜禹,表里见乾坤。 -
172.《苦寒行》 唐·齐己
冰峰撑空寒矗矗,云凝水冻埋海陆。
杀物之性,伤人之欲。
既不能断绝蒺藜荆棘之根株,又不能展凤凰麒麟之拳跼.
如此,则何如为和煦,为膏雨,自然天下之荣枯,融融于万户。 -
173.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
174.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
175.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
176.《大云寺茶诗》 唐·吕岩
玉蕊一枪称绝品,僧家造法极功夫。
兔毛瓯浅香云白,虾眼汤翻细浪俱。
断送睡魔离几席,增添清气入肌肤。
幽丛自落溪岩外,不肯移根入上都。 -
177.《三字诀》 唐·吕岩
这个道,非常道。
性命根,生死窍。
说著丑,行着妙。
人人憎,个个笑。 -
178.《秋夜吟》 唐·长安中鬼
六街鼓歇行人绝,九衢茫茫室有月(吟)。
——
九衢生人何劳劳,长安土尽槐根高(和)。
—— -
179.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
180.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。