-
121.《谢微之送鸭脚》 宋·韩维
拔尔蒿莱际,微根仅自支。
劳心勤一溉,拭目待三移。
浓李惭同列,芳橙合并枝。
绛囊如有惠,莫忘赠君时。 -
122.《赠硕夫》 宋·李弥逊
此君风致似吾侬,来伴筠翁晚径筇。
世味每於谈际断,诗情尤向饮边浓。
溪山寄语能相觅,猿鹤论交肯见从。
共斸云根结茅屋,自锄菜甲为君供。 -
123.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
124.《和仁仲孱陵有感》 宋·胡寅
奸雄乘乱谋称帝,不暇从容问传器。
荀公死坐靳殊锡,文举诛因白畿地。
金根曲盖乘五时,谬以踞火尤吴儿。
悬知以鼠睨汉献,终欲搏噬如饥狸。 -
125.《邀朱推单令周尉赏西邻野人屋前梅花次单令韵》 宋·胡寅
西崦一株梅,在野何清丽。
遥知不是雪,香散青林际。
肆筵宾沓来,秉炬仆相递。
幸蒙五字诗,妙敌一言蔽。 -
126.《送李仲信》 宋·李流谦
凤巢无鸺鹠,虎穴不生狸。
巽岩四十年,名声儿童知。
黄流出昆仑,笔力子似之。
严兵鏖残敌,往往辄偃麾。 -
127.《秋雨兀坐王原庆携孙吉父菊花倡和见过有分遗》 宋·楼钥
五载杜门居海角,无复翻阶赋红药。
自怜荒径菊犹存,夕餐空待秋英落。
眼明喜见绿丛丛,始也抽苗今满握。
扶筇著意养孤芳,荆棘旁连细开斫。 -
128.《黄山高》 宋·汪莘
黄山高哉,岿然为江东之巨镇兮,壁立於两浙之上游。
摩天戛日以直上,阳枝阴派盘数州。 -
129.《别宇文丈》 宋·阳枋
满耳声称蓦浣沙,萍根云叶际天涯。
襟扃喷扑芝兰气,韵味清修诗礼家。
胜把香编消岁月,点无浮叶靓春华。
西归人问簪朋得,将作东南第一夸。 -
130.《和全父弟九华峰》 宋·阳枋
舟子偏惊拍岸风,不论蜀艇与南郍。
片帆催落梅根渚,天际池山出九峰。 -
131.《和遁泽武夷石乳吟》 宋·王柏
遁翁声价为时重,几年勤学方繇统。
丽泽门人已寂寥,衣冠奕奕皆遗种。
当日诗编谁尚存,逊斋今幸传闻孙。
平生工作风刺体,近来琢句如春温。 -
132.《辛亥元夕坐间和刘景文韵》 宋·李曾伯
客心似向汉槎来,便盍观光近斗台。
王俭池边新节物,刘郎观里旧根栽。
饶人老月添春好,特地痴云际晚开。
明岁传柑天上宴,马头犹记渚宫囘。 -
133.《游雪窦杖锡七首·杖锡入山亭》 宋·陈著
山上山根溪一湾,著亭管领此溪山。
云南更在青天际,步一步高从此攀。 -
134.《贺孙舜皋子周岁》 宋·姚勉
卯君元是月中兔,药捣长生寿根固。
去年此际挹秋清,飞驾冰轮碾风露。
来为龙谷曾孙儿,生来一岁骨骼奇。
广寒宫殿出身处,仙桂须还第一枝。 -
135.《和寄可庵卢教谕》 宋·何梦桂
平生浪说齐谐志,杞国有天惊堕地。
不周摧折天柱倾,咄咄古今真怪事。
元气不死桥运兴,千古日月长悬奔。
照见可庵一片心脾真肆兀,挥斥八极游天根。 -
136.《冷翠谷看瀑二首》 宋·董嗣杲
清啸谷音答,閒眠松阴便。
山林微暑退,钟鼓远风传。
足茧忧羸仆,身轻羡散仙。
乍暄思午盥,喜际石根泉。 -
137.《舟上感兴》 宋·董嗣杲
饭时发雷江,倏已泊东流。
南北两岸雪,荡此无根舟。
远山失翠眉,近山生白头。
冻极方徯晴,云冱含雨羞。 -
138.《九日留彭泽》 宋·董嗣杲
牢击扁舟在树根,依然风物晋时村。
几年思采东篱菊,此际狂倾北海樽。
野鹤离群翔碧落,江鸿排字入黄昏。
有人若学渊明隐,五柳萧疏静掩门。 -
139.《上赵漕》 宋·华岳
太山之巅有乔松,凛凛千丈摩苍空。
风云有会直相际,轰雷制电蟠蛟龙。
盘根错节真天种,卿月郎星伴辰拱。
高风萧瑟涕清泉,桃李无言谩丘垄。 -
140.《游终南山》 唐·姚合
策杖度溪桥,云深步数劳。
青猿吟岭际,白鹤坐松梢。
天外浮烟远,山根野水交。
自缘名利系,好此结蓬茆。