-
161.《逍遥咏》 宋·宋太宗
康哉内景植仙桂,枝叶婆娑深根蒂。
真宗妙法審来由,修炼真空无涯际。 -
162.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
163.《赋丛兰一首》 宋·苏籀
楚郢都梁奇韵佚,岚溪云壑初何僻。
根蒂条荂玩九春,葩叶尖萌碧逾尺。
蕙转东君溢宠光,露浥清华烟染色。
蓊勃天芬透绮疏,英蕤绿艳撩诗客。 -
164.《童氏必大亭》 宋·杨时
迢遥武夷翁,霞衣烂朝日。
作亭依云根,旷望兹焉息。
仙游去不返,孤丘已陈迹。
身虽隶编齐,贻谋有遗则。 -
165.《三月晦城门晚景》 宋·张九成
雨涨春江浪,沄沄日夜奔。
群山落云里,万壑吼岩根。
沙际人呼渡,烟中牧入村。
萧然何处士,终日掩柴门。