-
101.《寄赠含曦上人》 唐·卢仝
楞伽大师兄,夸曦识道理。
破锁推玄关,高辩果难揣。
论语老庄易,搜索通神鬼。
起信中百门,敲骨得佛髓。 -
102.《述梦诗四十韵》 唐·李德裕
赋命诚非薄,良时幸已遭。
君当尧舜日,官接凤凰曹。
目睇烟霄阔,心惊羽翼高。
椅梧连鹤禁,壀堄接龙韬。 -
103.《九子坡闻鹧鸪》 唐·李群玉
落照苍茫秋草明,鹧鸪啼处远人行。
正穿诘曲崎岖路,更听钩輈格磔声。
曾泊桂江深岸雨,亦于梅岭阻归程。
此时为尔肠千断,乞放今宵白发生。 -
104.《赠美人四首》 唐·方干
直缘多艺用心劳,心路玲珑格调高。
舞袖低徊真蛱蝶,朱唇深浅假樱桃。
粉胸半掩疑晴雪,醉眼斜回小样刀。 -
105.《席上有赠》 唐·韩偓
矜严标格绝嫌猜,嗔怒虽逢笑靥开。
小雁斜侵眉柳去,媚霞横接眼波来。
鬓垂香颈云遮藕,粉著兰胸雪压梅。
莫道风流无宋玉,好将心力事妆台。 -
106.《海棠花》 唐·齐己
繁于桃李盛于梅,寒食旬前社后开。
半月暄和留艳态,两时风雨免伤摧。
人怜格异诗重赋,蝶恋香多夜更来。
犹得残红向春暮,牡丹相继发池台。 -
107.《读齐己上人集(一作栖蟾诗)》 唐·尚颜
诗为儒者禅,此格的惟仙。
古雅如周颂,清和甚舜弦。
冰生听瀑句,香发早梅篇。
想得吟成夜,文星照楚天。 -
108.《读齐己上人集(一作尚颜诗)》 唐·栖蟾
诗为儒者禅,此格的惟仙。
古雅如周颂,清和甚舜弦。
冰生听瀑句,香发早梅篇。
想得吟成夜,文星照楚天。 -
109.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
110.《望江南(与龙靓·般涉调)》 宋·张先
青楼宴,靓女荐瑶杯。
一曲白云江月满,际天拖练夜潮来。
人物误瑶台。
醺醺酒,拂拂上双腮。
媚脸已非朱淡粉,香红全胜雪笼梅。
标格外尘埃。 -
111.《胡捣练》 宋·晏殊
小桃花与早梅花,尽是芳妍品格。
未上东风先拆。
分付春消息。
佳人钗上玉尊前,朵朵秾香堪惜。
谁把彩毫描得。
免恁轻抛掷。 -
112.《洞仙歌·咏柳》 宋·苏轼
江南腊尽,早梅花开后,分付新春与垂柳。
细腰肢自有入格风流,仍更是、骨体清英雅秀。
永丰坊那畔,尽日无人,谁见金丝弄晴昼?
断肠是飞絮时,绿叶成阴,无个事、一成消瘦。
又莫是东风逐君来,便吹散眉间一点春皱。 -
113.《卜算子(子平席上赋)》 宋·王之道
春浅借和风,吹绿庭皋树。
依约屏间出紫云,入格风流处。
便做铁心肠,也为梅花语。
欲去东君更挽留,巧栈烟霞路。 -
114.《瑞鹤仙(贵妃生辰)》 宋·曹勋
小梅凝秀色,泛霁霭晴和,春容初透。
璿霄降仙格,觉葱葱佳气,先惊花柳。
芝兰户牖。
庆禀质、天长地久。 -
115.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
116.《菩萨蛮(木樨)》 宋·朱淑真
也无梅柳新标格。
也无桃李妖娆色。
一味恼人香。
群花争敢当。
情知天上种。
飘落深岩洞。
不管月宫寒。
将枝比并看。 -
117.《鹧鸪天(欧倩)》 宋·赵彦端
梅粉新妆间玉容。
寿阳人在水晶宫。
浴残雨洗梨花白,舞转风摇菡萏红。
云枕席,月帘栊。
金炉香喷凤帏中。
凡材纵有凌云格,肯学文君一旦从。 -
118.《念奴娇(水仙)》 宋·王千秋
开花借水,信天姿高胜,都无俗格。
玉陇娟娟黄点小,道书:玉女鼻端有黄点。
依约西湖清魄。
绿带垂腰,碧簪_髻,索句撩元白。 -
119.《水调歌头(寿查郎中)》 宋·王质
淮海一星出,分野到梁州。
玉京群帝朝斗,公在列仙流。
尽扫_枪格泽,高拱紫微太乙,霞佩拂红裯。
非雾非烟里,永侍绀云裘。 -
120.《鹊桥仙(赠人)》 宋·辛弃疾
风流标格,惺松言语,真个十分奇绝。
三分兰菊十分梅,斗合就、一枝风月。
笙簧未语,星河易转,凉夜厌厌留客。
只愁酒尽各西东,更把酒、推辞一霎。