-
201.《江南曲》 唐·温庭筠
妾家白蘋浦,日上芙蓉楫。
轧轧摇桨声,移舟入茭叶。
溪长茭叶深,作底难相寻。
避郎郎不见,鸂鶒自浮沉。 -
202.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
203.《汴河十二韵》 唐·许棠
昔年开汴水,元应别有由。
或兼通楚塞,宁独为扬州。
直断平芜色,横分积石流。
所思千里便,岂计万方忧。 -
204.《送从弟长安下第南归觐亲》 唐·邵谒
白日不得照,戴天如戴盆。
青云未见路,丹车劳出门。
采薇秦山镇,养亲湘水源。
心中岂不切,其如行路难。 -
205.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
206.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
207.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
208.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
209.《奉和袭美太湖诗二十首·初入太湖》 唐·陆龟蒙
东南具区雄,天水合为一。
高帆大弓满,羿射争箭疾。
时当暑雨后,气象仍郁密。
乍如开雕笯,耸翅忽飞出。 -
210.《奉和袭美太湖诗二十首·销夏湾》 唐·陆龟蒙
霞岛焰难泊,云峰奇未收。
萧条千里湾,独自清如秋。
古岸过新雨,高萝荫横流。
遥风吹蒹葭,折处鸣飕飕。 -
211.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
212.《纪梦游甘露寺(寺在京口北固山上)》 唐·陆龟蒙
昔卧嵩高云,云窗正寒夕。
披裘忽生梦,似到空王宅。
峨天一峰立,栏楯横半壁。
级倚绿巅差,关临赤霄辟。 -
213.《渔具诗·鱼梁》 唐·陆龟蒙
能编似云薄,横绝清川口。
缺处欲随波,波中先置笱。
投身入笼槛,自古难飞走。
尽日水滨吟,殷勤谢渔叟。 -
214.《京口与友生话别》 唐·陆龟蒙
共是悲秋客,相逢恨不堪。
雁频辞蓟北,人尚在江南。
名利机初发,樵渔事先谙。
松门穿戴寺,荷径绕秦潭。 -
215.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
216.《奉和袭美宿报恩寺水阁》 唐·陆龟蒙
峰抱池光曲岸平,月临虚槛夜何清。
僧穿小桧才分影,鱼掷高荷渐有声。
因忆故山吟易苦,各横秋簟梦难成。
周颙不用裁书劝,自得凉天证道情。 -
217.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
218.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
219.《狂题十八首》 唐·司空图
莫恨艰危日日多,时情其奈幸门何。
貔貅睡稳蛟龙渴,犹把烧残朽铁磨。
别鹤凄凉指法存,戴逵能耻近王门。
世间第一风流事,借得王公玉枕痕。 -
220.《白菊三首》 唐·司空图
人间万恨已难平,栽得垂杨更系情。
犹喜闰前霜未下,菊边依旧舞身轻。
莫惜西风又起来,犹能婀娜傍池台。
不辞暂被霜寒挫,舞袖招香即却回。
为报繁霜且莫催,穷秋须到自低垂。
横拖长袖招人别,只待春风却舞来。