-
221.《归次樊江》 宋·陆游
芳草东西路,绿杨长短亭。
人生岂匏系,吾志本鸿冥。
征袖朝沾雨,归帆夜戴星。
长鱼幸能买,且复倒残瓶。 -
222.《梅雨初晴迓客东郊》 宋·陆游
霁色澄鲜已断梅,江郊隐隐尚轻雷。
层峦正对孤城落,健席遥看大艑来。
幼妇髻鬟簪早稻,近村坊店卖新醅。
吾行在处皆诗本,锦段虽残试剪裁。 -
223.《日暮自湖上归》 宋·陆游
我生本亦与人同,缘薄才疏剩得穷。
细水自鸣沙渚外,乱山时出雪云中。
僧归独趁残钟去,人散遥怜晚渡空。
造物陈诗信奇绝,匆匆摹写不能工。 -
224.《芋庵宗慧禅师真赞》 宋·陆游
煨懒残芋,打涂毒鼓。
舌本雷霆,毫端风雨。 -
225.《闲咏园中草木》 宋·陆游
一树山樱鸟啄残,悬钓半舍亦甘酸。
儿童采得争来饷,应念衰翁舌本乾。 -
226.《厌事》 宋·陆游
厌事便微疾,贪眠幸早寒。
人虽笑疏嬾,天实闵衰残。
韦布何曾贱,茆茨本自宽。
黄花插乌帽,一醉有余欢。 -
227.《闲中偶咏》 宋·陆游
断编残稿本徒劳,横得虚名亦已叨。
不识狐书那是博?尚分鹤料敢言高。
巢山且欲营丹灶,跨海何当看雪涛。
与世不谐终自许,笑人苦劝学餔糟。 -
228.《和丁端叔岁晚书怀》 宋·杨万里
嗟予不能知止如邴曼容,又不能毕昏如尚子平。
软红尘里白双鬓,坐见岁律空峥嵘。
催科抚字两何有,伎俩巳穷惭九九。
拔薤一本水一杆,多谢同朝金石友。 -
229.《立春前一夕》 宋·杨万里
腊尽春还好,朝暄暮复寒。
雨晴终日异,衣著一冬难。
生菜知无分,残梅不用看。
本凭书遣睡,转更睡相干。 -
230.《南海陶令送水沉,报以双井茶二首》 宋·杨万里
沉水占城第一良,占城上岸更差强。
黑藏骨节龙箸瘠,班出文章鹧翼张。
衮尽残膏添猛火,熬成熟水趁新汤。
素馨熏染真何益,毕竟输他本分香。 -
231.《闻一二故人相继而逝,感叹书怀》 宋·杨万里
故人昔同朝,与游每甚欢。
岂缘势利合,相得文字间。
有顷各补外,不见今六年。
我来荆溪上,敲榜索租钱。 -
232.《凉蟾》 宋·宋祁
凉蟾啮残云,飞影上西庑。
鹊鸦依空墙,蠨蛸已在户。
君行阅三岁,确战亦云苦。
新衣本自绽,故裳复谁补。
朔风万里来,偿或从君所。
风过无传音,徘徊独谁语。 -
233.《清明值雨》 宋·宋祁
有渰兴芳序,馀寒惜惨悽。
远山沈向尽,杂树望先迷。
天阔都成暝,云昏本自低。
漂灰禁馀火,浮棗祓残溪。 -
234.《和刘景文》 宋·黄庭坚
追随城西园,残暑欲退席。
夜凉雨新休,城谯挂苍璧。
佳人携手嬉,调笑忘日夕。
刘侯本将家,今为读书客。 -
235.《玉楼春》 宋·欧阳修
东风本是开花信。
及至花时风更紧。
吹开吹谢苦匆匆,春意到头无处问。
把酒临风千万恨。
欲扫残红犹未忍。
夜来风雨转离披,满眼凄凉愁不尽。 -
236.《读书》 宋·欧阳修
吾生本寒儒,老尚把书卷。
眼力虽已疲,心意殊未倦。
正经首唐虞,伪说起秦汉。
篇章异句读,解诂及笺传。 -
237.《夜闻风声有感奉呈原父舍人圣俞直讲》 宋·欧阳修
夜半群动息,有风生树端。
飒然飘我衣,起坐为长叹。
苦暑君勿厌,初凉君勿欢。
暑在物犹盛,凉归岁将寒。 -
238.《绿竹堂独饮》 宋·欧阳修
夏篁解箨阴加樛,卧斋公退无喧嚣。
清和况复值佳月,翠树好鸟鸣咬咬。
芳◇有酒美可酌,胡为欲饮先长谣。
人生暂别客秦楚,尚欲泣泪相攀邀。 -
239.《定风波 杨叔能归淄川,予别於山阳,作鹧鸪》 元·元好问
旧游回首一凄然。
当时好客谁为最,李赵风流两谪仙。
居接栋,稼邻田,与君诗酒度残年。
飘零南北如相避,开岁还分陇上泉。 -
240.《送易从师还金华》 宋·林逋
吟卷田衣岁向残,孤舟夜泊大江寒。
前岩百本长松色,及早回来带雪看。