-
141.《沁园春·阊阖初开》 宋·无名氏
阊阖初开,羽葆来从,斗畔天南。
看长身玉立,精神耿耿,风姿冰冷,琼佩珊珊。
政数龚黄,才称屈宋,君合居其伯仲间。
犹堪庆,早恩沾令子,新著朝冠。 -
142.《沁园春·柳眼偷金》 宋·无名氏
柳眼偷金,梅肌晕玉,春信已催。
正浅寒天气,嫩晴日色,雨收巫峡,烟卷蓬莱。
青鸟衔音,彩鸾迎驾,白昼传呼王母来。
屏帏里,看合欢杯尽,连理花开。 -
143.《沁园春·打破疑团》 宋·无名氏
打破疑团,谢了空花,饮啄随缘。
有蒲团禅版,消磨白日,临风对月,可度流年。
携个山童,拖条藜杖,闲趁松风影里眠。
从今后,袖金针玉线,顿锁为烟。 -
144.《沁园春·自古神仙》 宋·无名氏
自古神仙,隐迹终南,万代流传。
说经台上,针活枯柏,炼丹炉下,化女石泉。
四皓商山,十老古洞,尹喜亲闻道德篇。
结庵处,有青牛系柏,白鹿升天。 -
145.《沁园春·山驿萧疏》 宋·无名氏
山驿萧疏,水亭清楚,仙姿太幽。
望一枝颖脱,寒流林外,为传春信,风定香浮。
断送光阴,还同昨夜,叶落从知天下秋。
凭阑处,对冰肌玉骨,姑射来游。 -
146.《沁园春·好无来由》 宋·无名氏
好无来由,名利区区,几时尽头。
算荣华富贵,名高位显,妻儿艳女,肯做持修。
冷淡玄门,清虚妙道,苦涩难行孰意留。
修行路,悟轮回生死,有分仙流。 -
147.《莺啼序 呜鹤余音卷三尚有沁园春世事纷纷一》 宋·无名氏
三峰路险,雪满空崖,瑞祥烟雾起。
涧畔听、龙吟虎啸,电闪星辉,迸出红光,鬼神惊避。
铅凝汞结,炉中养就丹点,瓦史成至宝,愚人餐一粒,延年纪。
那堪更有,神珠万颗,流霞晃耀,遍穿宫里。 -
148.《洞庭春色/沁园春》 宋·无名氏
绛萼欺寒,暗传春信,一枝乍芳。
向篱边竹外,前村雪里,青梢犹瘦,疏影溪傍。
惹露和烟凝酥艳,似潇洒玉人初试妆。
江南路,有多情伫立,回尽柔肠。 -
149.《沁园春·唤麴生来》 宋·李曾伯
唤麴生来,与常娥约,从太守游。
把玉箫声寄,萧关短笛,霓裳曲换,清塞重裘。
桂影飘摇,桐阴立尽,多少征人霜满头。
油幢暇,不掀髯一笑,辜负中秋。 -
150.《沁园春·岁在永和》 宋·方岳
岁在永和,癸丑暮春,修禊兰亭。
有崇山峻岭,茂林修竹,清流湍激,映带山阴。
曲水流觞,群贤毕至,是日风和天气清。
亦足以,供一觞一咏,畅叙幽情。 -
151.《沁园春 飞吟亭,和白玉蟾韵》 元·许有壬
少日飞腾,湖海奇胸,风云壮图。
把人间远道,看为咫尺,眼前实地,认作虚无。
酾酒中天,振衣千仞,尘世烟霞有几区。
君山下,见洞庭清浅,欲问麻姑。 -
152.《沁园春 飞吟亭,和白玉蟾韵》 元·许有壬
少日飞腾,湖海奇胸,风云壮图。
把人间远道,看为咫尺,眼前实地,认作虚无。
酾酒中天,振衣千仞,尘世烟霞有几区。
君山下,见洞庭清浅,欲问麻姑。 -
153.《沁园春 赋酪,次明初韵》 元·许有壬
有物庞然,乃牝而犁,山川舍诸。
为老*营□,因疏黄稚,平心酬德,忍怠青驺。
方丈无功,万钱增害,茹饮方将笑穴居。
桃林媪,幸日输甘*,香泛流酥。 -
154.《沁园春 赋酪,次明初韵》 元·许有壬
有物庞然,乃牝而犁,山川舍诸。
为老*营□,因疏黄稚,平心酬德,忍怠青驺。
方丈无功,万钱增害,茹饮方将笑穴居。
桃林媪,幸日输甘*,香泛流酥。 -
155.《沁园春 次张孟功韵》 元·许有壬
击楫中流,跃马长途,今非向年。
叹故人万里,江东渭北,流光几度,雁后花前。
鬓影星星,人情落落,恰念苏家负郭田。
空惆怅,负清泉白石,布袜行缠。 -
156.《沁园春 次张孟功韵》 元·许有壬
击楫中流,跃马长途,今非向年。
叹故人万里,江东渭北,流光几度,雁后花前。
鬓影星星,人情落落,恰念苏家负郭田。
空惆怅,负清泉白石,布袜行缠。 -
157.《沁园春 次希孟韵,时召至通州,以病归·时》 元·许有壬
坎止流行,行止非人,何劳用心。
羡枝巢居士,泥涂轩冕,时斋老子,城市山林。
富贵何常,荣枯递转,惟有高名不陆沉。
他休问,只清风一榻,多少黄金。 -
158.《沁园春 次希孟韵,时召至通州,以病归·时》 元·许有壬
坎止流行,行止非人,何劳用心。
羡枝巢居士,泥涂轩冕,时斋老子,城市山林。
富贵何常,荣枯递转,惟有高名不陆沉。
他休问,只清风一榻,多少黄金。 -
159.《沁园春 次王仲武为寿韵》 元·许有壬
彼寿而康,雁自能鸣,樗还不材。
且光华老境,春风秋月、消磨旧梦,暮省朝台。
倚伏相寻,穷通素定,轩冕于人果傥来。
神仙远、有桃花流水,便到天台。 -
160.《沁园春 以上周咏先据至正集七十九,补许有》 元·许有壬
采诗洹水,清秋兴来,不暇求工。
致行云流水,虽违高古,亦无浮丽,更有佳人。
韶音同韵,芝兰同气,笑高山□□□中。
宰相倡酬,余力判酒,政兼花事。
休教阮家三品,但身闲便(下缺)残词。