-
241.《友山》 宋·张耒
张子官于福昌,块灰独居,无与为友。
宾客不至,遗朋失旧。 -
242.《和归去来词》 宋·张耒
归去来兮,行世不偶予曷归。
其出无所为喜兮,舍去而何悲。
眄一世之无与兮,古之人逝莫追。
求不疚于予义兮,又奚恤余子之是非。 -
243.《和答莘老见赠》 宋·黄庭坚
往岁在辛丑,从师海濒州。
外家有行役,拜公古邗沟。
儿曹被鉴赏,许以综九流。
仍许归息女,采蘋助春秋。 -
244.《招子高二十二韵兼简常甫世弼》 宋·黄庭坚
我行向厌次,夏扇日在摇。
甘瓜未除垄,高柳尚鸣蜩。
驾言聊摄归,飞霜晓封条。
负薪泣裘褐,公子御狐貂。 -
245.《悼往》 宋·黄庭坚
西风悲兮败叶索索,照陈根兮秋日将落。
彷佛兮梦与神遇,顾瞻九泉兮岂其可作。
俄有悲乎之羽虫兮,自伤时去物改,拥旧柯而孤吟。
四郊莽苍声断裂兮,久而不胜其叹音。 -
246.《王元之真赞》 宋·黄庭坚
天赐王公,佐我太宗。
学问文章,致于匪躬。
四方来庭,上稍宴衎。
公舍瓦石,责君尧舜。 -
247.《读徂徕集》 宋·欧阳修
徂徕鲁东山,石子居山阿。
鲁人之所瞻,子与山嵯峨。
今子其死矣,东山复谁过。
精魄已埋没,文章岂能磨。 -
248.《和葛闳寺丞接花歌》 宋·范仲淹
江城有卒老且贫,憔悴抱关良苦辛。
众中忽闻语声好,知是北来京洛人。
我试问云何至是,欲语汍澜堕双泪。
斯须收泪始能言,生自东都富贵地。 -
249.《太常引 予年廿许,时自秦州侍下,还太原,》 元·元好问
祖道道傍。
少年有与红袖泣别者,少焉车马相及,知其为观察之孙振之也。
所别即琴姬阿莲,予尝以诗道其事。
今二十五年,岁辛巳,振之因过予,语及旧游,恍如隔世,感念今昔,殆无以为怀,因为赋此渚莲寂寞倚秋烟。 -
250.《秋雨篇》 宋·梅尧臣
秋雨一向不解休,连昏接晨终穷秋。
梅生不量仰天问,神官夜梦言语周。
日月是天之两目,忽然生瞖无药瘳。
只知泪滴为赤子,赤子岂悮天公忧。 -
251.《妫蜼子歌为王宗常赋》 明·高启
妫蜼子,乃是轩辕之裔,虞鳏之孙。
混沌既死一万季,独抱大存,窃伏在草野,冥心究皇坟。
蚤逢三光五岳之气、乍分裂,天狼下地舐血流浑浑。
鹿走秦中原,蛇斗郑国门。 -
252.《实纪二十韵》 宋·晁说之
双庙之前扁舟舣,太原失守胡尘起。
铁马渡河京城闭,堤上奔亡如磨螘。
不是清河早腹兵,千橹万舳去何已。
百家相逢不相识,同声叹言有如此。 -
253.《始到无极作》 宋·晁说之
徂岁若飞羽,去矣不可招。
谅积寒暑多,我发觉翛翛。
是身一枯木,引忧自焚烧。
河山再游宦,乡国梦魂劳。 -
254.《拍板谣》 宋·王禹偁
麻姑亲采扶桑木,镂脆排焦其数六。
双成捧立王母前,曾按瑶池白云曲。
几时流落来人间,梨园部中齐管弦。
管弦才动我能应,知音审乐功何全。 -
255.《闻鴞》 宋·王禹偁
元精育万汇,羽族何茫茫。
为怪有鸱鴞,为瑞称凤皇。
凤皇不时出,未识五色章。
吾生在邹鲁,风土殊远方。 -
256.《谢宣赐御草书急就章并朱邸旧集歌》 宋·王禹偁
臣闻伏羲画卦朴且淳,苍颉迼字初有文。
大篆小篆八分体,楷隶章草何纷纭。
因兹八法各有要,遂使六艺区以分。
其中最难惟草圣,玄妙功夫自天性。 -
257.《自和二首》 宋·刘克庄
横身久塞杨朱路,洒泣俄悲墨子岐。
陋矣射钩而中者,壮哉鸣鼓以攻之。
侍读自无迁府分,中丞还有僦船时。
八风舞罢君恩歇,赢得闲愁上两眉。 -
258.《感遇二首》 宋·刘克庄
□趁朝参多失晓,不堪舞蹈始休官。
临危昔以头全□,懲忿今无发指冠。
醉语唐嗔狂李白,病忘汉免老师丹。
暮年感泣龙销扇,直到来生泪未乾。 -
259.《撷阳塘》 宋·刘克庄
塘水年时似练湖,春来亦已化平芜。
农官久废存遗址,樵子公行作坦途。
苇折鹭藏身不得,萍乾鱼以沫相濡。
桔槔伊轧声如泣,借问龙公睡稳无。 -
260.《终风操》 宋·王令
云之扬扬,油油其蒙。
望我以雨,卒从以风。
云之油油,扬扬其去。
我挽不可,泣立以伫。