-
261.《甲午雪》 宋·王令
平居汩汩喜自堕,万事过目不省窥。
一年南北两见雪,未始把笔成一诗。
朝看气象浩茫昧,夜归瞑想通幽疑。
梦乘虚空谒帝所,砆礩象柱承琼榱。 -
262.《山阳思归书寄女兄》 宋·王令
淮风情舒舒,楚水日夜流。
风能驾吾帆,水可载我舟。
余归知几时,子望悬百忧。
念我兄弟寡,商参各殊州。 -
263.《同孙祖仁王平甫游蒋山作》 宋·王令
山形郁盘陀,石路随直纡。
荫松坐兴长,饮泉百烦除。
忆望江上楼,采翠横晴虚。
爱之不能去,取席卧与俱。 -
264.《龙角砍和崔公度伯易》 宋·王令
尝闻螾出轩辕丘,其长百寻围十牛。
民惊臣愕争论酬,帝亦谓应土德修。
赐螾傍海连十洲,卑朝食壤暮饮流。
仍命九龙狎其游,视龙有角急起羞。 -
265.《二十二日自北沙移舟作是日闻贼革面》 宋·陈与义
宛宛转湖滩,遥遥隔城邑。
是时雨初霁,众绿带余湿。
晓泽澹不波,菰浦觉风入。
我生莽未定,世故纷相袭。 -
266.《秋宵辞》 宋·白玉蟾
长天滑如纸,皓月寒如水。
今人成古人,人生复能几。
顾此清凉夜,此情不自已。
聊以写怀抱,黯黯泣神鬼。
所泣复何言,已矣复已矣。 -
267.《觉非居士东菴甚奇观玉蟾曾游其间醉吟一篇》 宋·白玉蟾
一瓯之闽古无诸,山奇水透真画图。
霍童山在闽之隅,天下第一神仙都。
神仙渺茫不可见,桑田沧海几迁变。
三山崒嵂青至今,堪嗟山下人如燕。 -
268.《赠陈高士琴歌》 宋·白玉蟾
昨夜西风起白苹,从前湖海几酸辛。
感今怀古无限事,拄颊闲思一怆神。
琼窟先生鼓玉琴,一调一弄符我心。
屈平宋玉不可挽,西风黄叶为知音。 -
269.《观宋中道家藏书画》 宋·蔡襄
宣献业文学,尝作调羹盐。
藏书百千帙,传世惟清廉。
东堂得春和,花卉晨露沾。
之君延宾从,当昼褰珠帘。 -
270.《八咏诗 登台望秋月》 南北朝·沈约
望秋月。
秋月光如练。
照曜三爵台。
徘徊九华殿。 -
271.《王君贶宣徽挽词三首》 宋·苏辙
妙年收贾傅,白首贵王阳。
志气文章在,功名岁月长。
遗孙依旧德,故吏满诸方。
河朔三持节,斯民定不忘。 -
272.《同孔常父作张夫人诗》 宋·苏辙
女子勿言弱,男儿何必强。
君看张夫人,身举十五丧。
头上脱笄珥,箧中斥襦裳。
筑坟连丘山,松柏郁苍苍。 -
273.《赠马正卿秀才》 宋·苏辙
男儿生可怜,赤手空腹无一钱。
死丧三世委平地,骨肉不得归黄泉。
徒行乞丐买坟墓,冠帻破败衣履穿。
矫然未肯妄求取,耻以不义藏其先。 -
274.《登升元阁故基》 宋·刘过
脚力倦矣曷少休,侵晨更作升元游。
眼中已不见二百四十尺兀之高楼,但见炊烟万灶宿貔貅。
上有啼雅噪鹊如泣诉,下有藤蔓老树根据枝相虬。
想其结缔初,匠石巧与造物侔。 -
275.《法吏》 元·杨维桢
法吏本止虐,非以虐为屠。
仁君除肉刑,仁吏泣丹书。
况以私怒逞,锻炼及非辜。
冥理绝好还,天网元费疏。
怀哉沈姆诫,可但俱焚如。 -
276.《周急谣》 元·杨维桢
江南凶,周波最急。
汉家使者识经权,矫制开仓输玉粒。
君不见曩岁沟魂海不及,至今冤作枯鱼泣。
劝粜辞水旱阻尧汤,生民无罪岁。 -
277.《履霜操》 元·杨维桢
霜鲜鲜兮草戋戋,儿独履兮儿宿野田。
衣荷之叶兮叶易穿,采葶花以为食兮不下咽。
嗟儿天父兮天胡有偏,我不父顺兮宁不儿怜。
履晨霜兮泣吾天。 -
278.《金溪孝女歌》 元·杨维桢
金溪石,石生银。
凿石石有尽,银令无时磷。
昨夜银官下,山头点银户。
葛家户,无丁惟二女,葛家父苦楚,苦楚与死邻。 -
279.《大明铙歌鼓吹曲十三篇》 元·杨维桢
於王气,涂之冈。
五百祀,皇陵藏。
火流乌,星流红,驾生圣人应天祥。
圣人生,六合一统天下昌。 -
280.《大唐公主嫁匈奴行》 元·杨维桢
匈奴听镝忘劬劳,外家未必忘飞髇。
如何异类待同匹,丹凤下与枭为巢。
君不见大唐公主亲嫁辱,终唐老鹘来相纱。
渡河白来话涕泣,后人犹以昏为交。