-
201.《云岩竹源二禅俱与招客三月二十一日遂饭于竹》 宋·刘子翚
云岩市声中,竹源山色处。
平生几两屐,惟乐取意去。
晨光霁老春,飞盖双溪路。
沙平水漫流,云散天全露。 -
202.《冬至日同舍会拜》 宋·汪元量
燕市人争看秀才,团栾此日会金台。
葡萄酒熟浇驼髓,萝蔔羹甜煮鹿胎。
砚笔寂寥空洒泪,管弦鸣咽自生哀。
雪寒门户宾朋少,且拨红炉守泰来。 -
203.《送砚与周宰》 宋·朱翌
巧匠斲山取山骨,媪神拱手不敢惜。
因隆作防洼作池,以金为声玉为质。
藉以绨衣便契携,置之乌皮长拂拭。
忆昨随计西入关,太学三年同寝食。 -
204.《宣城书怀》 宋·朱翌
高爽清凉郡,登临佳丽都。
上连三蜀重,旁挟两淮趋。
天分光牛斗,溪行走舳舻。
新林天际浦,青草柳边湖。 -
205.《春侠杂词十二首》 元·杨维桢
金丸脱手弹鹦鹉,玉鞭嬉笑击珊瑚。
侍儿无赖有如此,知是霍家冯子都。
花袍白面呼郎神,当阶夺花不避人。
天马乘龙金络脑,贾家贵婿正娇春。 -
206.《和永叔思白兔戏答公仪忆鹤杂言》 宋·王珪
兔自明月窟中出,鹤从群玉峰头下。
人间俗眼未尝窥,已为两家藏以诧。
玉堂词人本仙材,光芒偶落银河罅。
谪向埃尘五十春,所趣无一不潇洒。 -
207.《答杜孝锡观乡老堂》 宋·韩维
华发苍然亮直身,谁将彩笔欲传神。
论功顾我常流汗,好事烦君为拂尘。
汉阁寂寥班氏赞,伊川潇洒白公真。
怀贤却坐酬嘉句,空觉中郎善愧人。 -
208.《遗吴冲卿大飨碑文》 宋·韩维
苍碑剥龙螭,突兀古殿侧。
世变文字异,岁久苔藓蚀。
谅非好事者,尘土未尝拭。
我来仰首看,百过不自息。 -
209.《题蕴忠上人歙砚》 宋·强至
山僧有砚名龙尾,此石来从歙溪水。
通明直可照发毛,莹滑不容安手指。
案上长疑片月生,匣中自有浮云起。
苍然颜色涵秋波,不学端州夸嫩紫。 -
210.《依韵奉和判府司徒侍中望宸合雪后》 宋·强至
雪中气象但漫漫,雪后乾坤净好看。
零落瑶林晴照里,参差银阙暮云端。
疑开粉墨图新就,犹洒楼台笔未乾。
万井都人蒙煦育,恩深不觉夜来寒。 -
211.《依韵和张文通中舍寄韩师元判官》 宋·强至
从容须陛对,萧洒待家居。
近阁从戎笔,闲裁寄旧书。
青衫逾一纪,黄卷尚三馀。
闻说山斋好,何时遂曳裾。 -
212.《依韵和判府司徒侍中雪霁登休逸台》 宋·强至
环台雪后从公登,四顾乾坤表里明。
粉水半消池日薄,玉枝相戛竹风清。
园林洒落人间世,樽酒逍遥物外情。
写景不须搜画笔,诗参化匠自天成。 -
213.《诘朝雨寒密雪杂下辄成一篇呈诸匠者幸赐光和》 宋·强至
飘洒初惊晓,霏微或舞檐。
势应缘雨作,威未抵霜严。
水面琼销液,山头玉露尖。
偏能仁富室,只解虐穷阎。 -
214.《依韵奉和司徒侍中雪二十韵》 宋·强至
瑶林纷有蕊,玉海浩无津。
盖地都藏险,漫天不露垠。
片轻消凿落,光冷夺纯钧。
贺笏庭前客,欢杯陇上民。 -
215.《饯寄定海交代》 宋·陈造
县尹古子男,今不一钱直。
低摧奉简书,侦伺常屏息。
白简与按间,岁月供弹劾。
当路虽所惧,奸民巧狙击。 -
216.《陈宣卿为予作雕图》 宋·陈造
吾宗洒画墨,似我诗得趣。
未至心手忘,敢议江山助。
东绢十幅围,中有千尺树。
穷冬万虫蛰,拆地双虬怒。 -
217.《次韵解禹玉》 宋·陈造
夫君官职虽西班,夫君不独师孔颜。
画手人言逼曹{羁去马换月},诗力自诡追子山。
对客每游庖丁刃,得兴笑解齐女环。
般礴臝前笔未落,竞病韵险思不悭。 -
218.《送李雁湖大参赴遂宁》 宋·吴泳
拍拍雁湖水,深深归雁亭。
雁归三四年,相伴湖水清。
燕私岂不乐, -
219.《宣城鹿鸣宴》 宋·吴泳
儒臣簪笔典州麾,重为江山缉旧仪。
宴序古来元有礼,鹿鸣废后更无诗。
科名到手还须耐,文字当场莫好奇。
更尽工歌笙一曲,明年春洒上要枝。 -
220.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。