-
1.《寄怀英公大师清交》 宋·马去非
云隐秋鸿水隐鱼,相思难是惠休书。
遥闻养性栖莲岳,不肯携筇入帝都。
金殿圣缘应未断,玉堂知己渐凋疏。
何人曾得陪高论,头戴神羊马大夫。 -
2.《题永丰刘伯英双清亭》 宋·杨万里
银河一泒天上来,霜松万本水际栽。
公干作亭占佳处,栏住清风入窗户。
醉余绿绮膝上横,学得松声与水声。
更待九秋月亭午,白玉壶中有新句,烦君赤手双拾取。 -
3.《清江何汉英再见于空同读欧阳先生诗感慨为赋》 宋·文天祥
采芝云满山,采檗瀑垂涧。
当年有清徽,为寄南来雁。
雁去人已逝,岁月剨云晏。
流水失声音,西河老忧患。 -
4.《清平乐·红英落尽》 宋·晏几道
红英落尽,未有相逢信。
可恨流年凋绿鬓,睡得春酲欲醒。
钿筝曾醉西楼,朱弦玉指梁州。
曲罢翠帘高卷,几回新月如钩。 -
5.《诉衷情·英公清列出尘缘》 元·侯善渊
英公清列出尘缘。
不系利名牵。
逍遥任居云水,知命乐天然。
穷妙理,悟幽玄。
谨修仙。
功成归去,引汝朝元。
稳步金莲。 -
6.《题叶英州清白亭》 宋·曾丰
一元之气天得清,推为覆帱万物生。
四时之气秋得白,推为揪敛万物成。
清白为德盖如此,我公可独取于水。
水生于天落于秋,妙与万物为终始。 -
7.《寄题刘汉英双清亭》 宋·曾丰
浑沦一段轻清气,天收不尽归于地。
凝者为山融者溪,揽之可使凡骨蜕。
主人著亭溪山间,心与溪山相往还。
市朝有欲叩以事,鱼鸟不容入其关。