-
141.《答郑方回》 唐·皎然
独禅外念入,中夜不成定。
顾我憔悴容,泽君阳春咏。
词贞思且逸,琼彩何晖映。
如聆云和音,况睹声名盛。 -
142.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
143.《奉和陆使君长源夏月游太湖(此时公权领湖州)》 唐·皎然
庾公心旷远,府事局耳目。
遂与南湖游,虚襟涤烦燠。
始知皇天意,积水在亭育。
细流信不让,动物欣所蓄。 -
144.《夜坐》 唐·齐己
百虫声里坐,夜色共冥冥。
远忆诸峰顶,曾栖此性灵。
月华澄有象,诗思在无形。
彻曙都忘寝,虚窗日照经。 -
145.《和翁员外题马太傅宅贾相公井》 唐·齐己
飞尘不敢下相干,闇脉傍应润牡丹。
心任短长投玉绠,底须三五映金盘。
神工旧制泓澄在,天泽时加潋滟寒。
太傅欲旌前古事,星郎属思久凭栏。 -
146.《步虚词十首》 唐·吴筠
众仙仰灵范,肃驾朝神宗。
金景相照曜,逶迤升太空。
七玄已高飞,火炼生珠宫。
馀庆逮天壤,平和王道融。 -
147.《会真诗(马信真)》 唐·云台峰女仙
几劫澄烦思,今身仅小成。
誓将云外隐,不向世间存。 -
148.《谒金门》 唐·魏承班
烟水阔,人值清明时节,雨细花零莺语切,愁肠千万结¤
雁去音徽断绝,有恨欲凭谁说?无事伤心犹不彻,春时容易别。
春欲半,堆砌落花千片。 -
149.《旅次洋州寓居郝氏林亭》 唐·方干
举目纵然非我有,思量似在故山时。
鹤盘远势投孤屿,蝉曳残声过别枝。
凉月照窗攲枕倦,澄泉绕石泛觞迟。
青云未得平行去,梦到江南身旅羁。 -
150.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
151.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
152.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。 -
153.《沧浪亭记》 宋·苏舜钦
予以罪废,无所归。
扁舟吴中,始僦舍以处。
时盛夏蒸燠,土居皆褊狭,不能出气,思得高爽虚辟之地,以舒所怀,不可得也。
一日过郡学,东顾草树郁然,崇阜广水,不类乎城中。 -
154.《一寸金(小石调)》 宋·柳永
井络天开,剑岭云横控西夏。
地胜异、锦里风流,蚕市繁华,簇簇歌台舞榭。
雅俗多游赏,轻裘俊、靓妆艳冶。
当春昼,摸石江边,浣花溪畔景如画。 -
155.《轮台子(中吕调)》 宋·柳永
雾敛澄江,烟消蓝光碧。
彤霞衫遥天,掩映断续,半空残月。
孤村望处人寂寞,闻钓叟、甚处一声羌笛。
九凝山畔才雨过,斑竹作、血痕添色。 -
156.《踏莎行慢》 宋·欧阳修
独自上孤舟,倚危樯目断。
难成暮雨,更朝云散。
凉劲残叶乱。
新月照、澄波浅。 -
157.《绿头鸭·咏月》 宋·晁端礼
晚云收,淡天一片琉璃。
烂银盘、来从海底,皓色千里澄辉。
莹无尘、素娥淡伫,静可数、丹桂参差。
玉露初零,金风未凛,一年无似此佳时。 -
158.《并蒂芙蓉》 宋·晁端礼
太液波澄,向鉴中照影,芙蓉同蒂。
千柄绿荷深,并丹脸争媚。
天心眷临圣日,殿宇分明敞嘉瑞。
弄香嗅蕊。 -
159.《看花回》 宋·周邦彦
蕙风初散轻暖,霁景微澄洁。
秀蕊乍开乍敛,带雨态烟痕,春思纡结。
危弦弄响,来去惊人莺语滑。
无赖处,丽日楼台,乱纷岐路思奇绝。 -
160.《看花回》 宋·周邦彦
蕙风初散轻暖,霁景微澄洁。
秀蕊乍开乍敛,带雨态烟痕,春思纡结。
危弦弄响,来去惊人莺语滑。
无赖处,丽日楼台,乱纷岐路思奇绝。