-
21.《琴斋乃予旧居以琴名斋吾为之也项先生与诸生》 宋·张继先
琴斋高致有真风,山合延宾未折中。
来问死生非碌碌,为谈庄老肯匆匆。
喜今可与君还往,惜昨曾留客许同。
处士或将方寸比,斯人为不殢焦桐。 -
22.《题王氏琴清堂》 宋·马廷鸾
孤桐缺月风露秋,夜虫催织寒飕飕。
拂床文字翻叶叶,古心埋没从何求。
客来洗予筝笛耳,清圜琅然散百忧。
南窗无弦鼓愈淡,焦尾有桐弃不收。 -
23.《赠冯樵隐琴棋》 宋·何梦桂
纹楸漫灭爨桐焦,赢得无何醉浊醪。
别墅功随淮上水,广陵人化里中蒿。
知音那似无弦好,当局何如不著高。
寻取旧樵归隐处,坐看尘世戏儿曹。 -
24.《次韵叔羽听琴诗》 宋·李处权
峄桐斲孙枝,所取非老大。
比其爨之焦,孰谓邕也过。
拂拭见太古,断腹宛蛇卧。
持来长安市,万口莫能破。 -
25.《琴枕》 宋·释师范
巧出焦桐样,淳含太古音。
多因和梦听,只作夜虫吟。 -
26.《武陵观火诗》 唐·刘禹锡
楚乡祝融分,炎火常为虞。
是时直突烟,发自晨炊徒。
盲风扇其威,白昼曛阳乌。
操绠不暇汲,循墙还避逾。 -
27.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
28.《除忠州,寄谢崔相公》 唐·白居易
提拔出泥知力竭,吹嘘生翅见情深。
剑锋缺折难冲斗,桐尾烧焦岂望琴。
感旧两行年老泪,酬恩一寸岁寒心。
忠州好恶何须问,鸟得辞笼不择林。 -
29.《除忠州,寄谢崔相公》 唐·白居易
提拔出泥知力竭,吹嘘生翅见情深。
剑锋缺折难冲斗,桐尾烧焦岂望琴。
感旧两行年老泪,酬恩一寸岁寒心。
忠州好恶何须问,鸟得辞笼不择林。 -
30.《偶作二首》 唐·白居易
扰扰贪生人,几何不夭阏。
遑遑爱名人,几何能贵达。
伊余信多幸,拖紫垂白发。
身为三品官,年已五十八。 -
31.《孤桐》 唐·雍陶
疏桐馀一干,风雨日萧条。
岁晚琴材老,天寒桂叶凋。
已悲根半死,复恐尾全焦。
幸在龙门下,知音肯寂寥。 -
32.《将归蜀留献恩地仆射二首》 唐·姚鹄
自持衡镜采幽沈,此事常闻旷古今。
危叶只将终委地,焦桐谁料却为琴。
蒿莱讵报生成德,犬马空怀感恋心。 -
33.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
34.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
35.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
36.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
37.《朝中措》 宋·陈三聘
草堂春过一分余。
幽事酒醒初。
琴调细鸣焦木,矢声不断铜壶。
关心药里,忘年蓑笠,自著潜夫。
雨后长镵东麓,月明短艇西湖。 -
38.《木兰花慢(寿周耐轩府尹)》 宋·邓剡
步凉飔绿野,□钟鼓、□园林。
有骑竹更生,扶藜未老,歌舞棠阴。
金鞭半横玉带,爆神人、风度五云深。
大耐自应鹤骨,活人总是天心。 -
39.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
40.《秋日闲居》 宋·杨朴
忽闻高柳噪新蝉,厌暑情怀顿豁然。
庭槛夜凉风撼竹,池塘香散水摇莲。
鲈鱼鱠忆奔江浦,焦尾琴思换蜀弦。
莫遣金樽空对月,满斟高唱混流年。