-
81.《一箩金》 宋·李石才
武陵春色浓如酒。
游冶才郎,初试花间手。
绛蜡烛残人静后。
眉峰便作伤春皱。
一霎风狂和雨骤。
柳嫩花柔,浑不禁僝僽。
明日余香知在否。
粉罗犹有残红透。 -
82.《雁儿落兼得胜令》 元·张养浩
往常时为功名惹是非,如今对山水忘名利;往常时趁鸡声赴早朝,如今近晌午犹然睡。
往常时秉笏立丹墀,如今把菊向东离;往常时俯仰承极贵,如今逍遥谒故知;往常时狂痴,险犯着笞杖徒流罪;如今便宜,课会风花雪月题。
云来山更佳,云去山如画。
出因云晦明,云共山高下。 -
83.《百字令·月夜过七里滩》 清·厉鹗
秋光今夜,向桐江,为写当年高躅。
风露皆非人世有,自坐船头吹竹。
万籁生山,一星在水,鹤梦疑重续。
孥音遥去,西卢渔父初宿。 -
84.《水调歌头·赋三门津》 金朝·元好问
黄河九天上,人鬼瞰重关。
长风怒卷高浪,飞洒日光寒。
峻似吕梁千仞,壮似钱塘八月,直下洗尘寰。
万象入横溃,依旧一峰闲。 -
85.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
86.《小孤山》 宋·谢枋得
人言此是海门关,海眼无涯骇众观。
天地偶然留砥柱,江山有此障狂澜。
坚如猛士敌场立,危似孤臣末世难。
明日登峰须造极,渺观宇宙我心宽。 -
87.《过小孤山大孤山》 宋·陆游
八月一日,过烽火矶。
南朝自武昌至京口,列置烽燧,此山当是其一也。
自舟中望山,突兀而已。
及抛江过其下,嵌岩窦穴,怪奇万状,色泽莹润,亦与它石迥异。 -
88.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
89.《满庭芳·咄这憨牛》 元·谭处端
咄这憨牛,顽狂性劣,侵禾逐稼伤蹂。
鼻绳牢把,紧紧刀须收。
旧习无明常乱,加鞭打、始悟回头。
忘思处,孤峰困卧,默默万缘休。 -
90.《熙宁壬子八月於洛阳妙觉寺考试举人及还道出》 宋·并叙
登封事已遥,大碑摧风雨。
灵坛久销秃,古木中梁柱。
峰峦至此尽,苍石无寸土。
俯视万仞高,悲辛但狂顾。 -
91.《小孤山》 宋·谢枋得
人言此是海门关,海眼地涯骇众观。
天地偶然留砥柱,江山有此障狂澜。
坚如勇士专场立,危比孤臣末世难。
明日登峰须造极,渺观宇宙我心宽。 -
92.《仲昭约明岁游天台雁荡先以逍遥衣见赠作张公》 明·王叔承
范生有约登翠微,天台雁荡余当归。
山中鹤翎堕仙氅,秋风赠我逍遥衣。
衣作逍遥游,歌酬缥缈句。
江帆昨泛东西九,洞府微茫在烟树。 -
93.《九日登屏山》 宋·李訦
有约携壶九日游,扶筇选胜豁双眸。
天空晴送群峰翠,野旷寒生落木愁。
浊酒故饶狂士态,黄花羞插老人头。
凭高不管风吹帽,坐破屏山一色秋。 -
94.《念奴娇 寄萧善云》 元·吴景奎
绛河明月,到中秋、不比寻常三五。
神女梦,寒生嫉妒,特地行云行雨。
天上婵娟,人间阴晦,怅望成凄楚。
金尊翠袖,澹然相对无语。 -
95.《题赵善长为李原复所画山水》 元·王逢
日光青寒杀气白,山童林髡水缩脉。
城舂堕指扌朱送馁,莽苍坤舆大宵宅。
齐东赵原吴下客,辞荣养母韩康伯。
酒狂忽忆雍熙时,画法荆关海岳窄。 -
96.《沁园春 真风子》 元·王*
自小颠狂,平生落魄,放浪飘蓬。
把三教玄机,从根识破,包含万象,混沌家风。
问释谈机,问儒说理,问道言丹守个中。
无拘执,但闲来捉虎,怒后擒龙。 -
97.《哀山民》 宋·赵师秀
忆君初病时,仓皇造君榻。
知为寒所中,胫痹连左胛。
蒋子丹有神,三日能屈伸。
五日扶杖立,十日行逡巡。 -
98.《黄山》 未知·朱光潜
重峦俯伏朝黄岳,戈戟森森御仗前。
海外群峰争赴壑,云端巨掌欲擎天。
狂风直袭千寻索,急雨时倾百丈泉。
为问绰棋诸羽客,谁挥斤斧劈山川。 -
99.《南雁山》 宋·陈埴
千峰历罢寄山窗,酒力诗狂总未降。
月白洞门花落尽,天华表鹤气飞双。
岩边瀑雪寒侵梦,涧底笙箫冷韵腔。
且喜懒残煨芋熟,不妨久话共秋缸。 -
100.《雪后游琅玡山与韦骧联句》 宋·刁绎
南溪约幽寻,西岭极遐观。
初阳色朦胧,残雪光汗漫。
相望楼殿间,宛在云霄半。
泉声减琤淙,山势欲飞竄。