-
121.《寄题玉山诗一百韵》 明·张仲举
治理逢熙运,钦明仰圣皇。
至仁侔覆载,上德配轩唐。
大业勤弘济,元臣协赞襄。
贤科收俊造,庭实粲珪璋。 -
122.《为张藻仲题高文璧画抱琴图》 明·邾经
听鹤亭前春澹沱,宿雨犹含百花妥。
已愁三月酒船空,宣也抱琴能觅我。
为言来自青衣洞,载得官醪满书舸。
青衣仙人期远游,紫鸾将车尚虚左。 -
123.《用韵寄黄提学》 明·庄昶
秋老青山色更浓,年年此地问元龙。
狂搔短发孤鸿外,病卧高楼细雨中。
诗寄故人如见面,年过五十敢称翁。
何时许作西岩会,一日一壶倾一峰。 -
124.《次韵高要令刘湜峡山寺见寄》 宋·苏轼
新闻妙无多,旧学闲可束。
犹当隐季主,未遽逃梅福。
空肠吐馀思,静似蚕缀簇。
寸田结初果,秀若铜生绿。 -
125.《南康六老堂》 宋·戴复古
庐山脚下开亭馆,柰此千峰百嶂何。
逸少大书池上墨,少陵狂作醉时歌。
碧荷秋老香犹在,好月夜深明更多。
五老揖君天上笑,把杯相对酌金波。 -
126.《小孤山阻风因成小诗适舟中有浦城人写寄真西》 宋·戴复古
群山势如奔,欲渡长江去。
孤峰拔地起,毅然能遏住。
屹立大江干,仍能障狂澜。
人不知此山,有功天地间。 -
127.《送通守赵积中朝议请祠归天台》 宋·范成大
城头千峰青绕屋,城下滩流三百曲。
谁云逼仄复逼仄,尚有高轩肯来辱。
红梅花下两芳春,春风惠和如主人。
抢攘尘土簿书里,见此缫籍天球温。 -
128.《自警》 宋·秦观
古人去後音容寂,何处茫茫寻旧迹。
君看草遍北邙山,骼骴犹来丘垄积。
那堪此地日黄昏,长途万里伤行客。
只知恩爱动伤情,岂悟区区头已白。 -
129.《送蔡子骧用蔡子骏韵》 宋·秦观
越绝山川远相属,万壑千岩抱青绿。
卧龙一峰称是奇,遶趾清漪如带束。
镜水春生鶂尾衔,稽山日暮猿声续。
三休上与蓬莱接,登眺使人遗宠辱。 -
130.《幽居记今昔事十首以诗书从宿好林园无俗情为》 宋·陆游
癸亥辞修门,拜赐散人号。
一出非本心,欢喜归祭灶。
故乡多名山,幸得遂所好。
舟舆虽难具,信步亦可到。 -
131.《直舍独坐思成都》 宋·陆游
锦城花絮送吴船,屈指东归又几年。
群玉峰头身老矣。
百花潭上梦依然。
青衫尚记称狂客,白发宁知作老僊?所恨酒肠非复昔,闲游空负杖头钱。 -
132.《七月十日到故山削瓜瀹茗翛然自适》 宋·陆游
镜湖清绝胜吴松,家占湖山第一峰。
瓜冷霜刀开碧玉,茶香铜碾破苍龙。
壮心自笑老犹在,狂态极知人不容。
击壤穷阎歌帝力,未妨尧舜亦亲逢。 -
133.《太守赵山父命刘秀才写予老丑索赞》 宋·杨万里
香山有个狂客,恣游三十六峰。
不是河南贤尹,谁赠明月清风。 -
134.《倾杯·骛落霜洲》 宋·柳永
骛落霜洲,雁横烟渚,分明画出秋色。
暮雨乍歇,小楫夜泊,宿苇村山驿。
何人月下临风处,起一声羌笛。
离愁万绪,闻岸草、切切蛩吟如织。 -
135.《己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗》 宋·黄庭坚
从学晚闻道,谋官无见功。
早衰观水鉴,内热愧邻邦。
比邻有宗侯,治剧乃雍容。
摩手抚鳏寡,蒿碪磔强梁。 -
136.《船上歌》 元·王冕
草衣老子双□皤,拍手夜唱沧浪歌。
浮生不信巢穴好,卖屋买船船作家。
明月满天天在水,别调新歌水中起。
萧散可同甫里翁,逃名不比鸱夷子。 -
137.《书怀感事寄梅圣俞》 宋·欧阳修
相别始一岁,幽忧有百端。
乃知一世中,少乐多悲患。
每忆少年日,未知人事艰。
颠狂无所阂,落魄去◇牵。 -
138.《雪後同吴达夫慎献玉登黄鹤楼》 宋·贺铸
岁律峥嵘腊尽头,风吹朔雪到南州。
三湖簸荡鲛鼍恐,七泽迷漫狐兔愁。
狂客定回青雀舫,猎儿初试皂貂裘。
江楼伏槛迎新霁,群玉峰前练带流。 -
139.《赠张先生》 宋·范仲淹
应是少微星,又云严君平。
浩歌七十馀,未尝识戈兵。
康宁福已大,清静道自生,邈与神仙期,不犯宠辱惊。 -
140.《依韵和魏介之同游玉仙坛》 宋·范仲淹
云坛共上百神清,碧坞红霞相照明。
幽草欲迷丹井处,乱峰依旧白云生。
亭亭翠纛高杉矗,险险狂雷落石轰。
待得九霄鸾鹤驭,玉书应改地仙名。