-
21.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
22.《相国陇西公南征,能以留务独宿府城作》 唐·薛能
吾君贤相事南征,独宿军厨负请缨。
灯室卧孤如怨别,月阶簪草似临行。
高墉撼铎思巴栈,老木嗥风念野营。
殊忆好僧招不及,夜来仓卒锁严城。 -
23.《二月四日游大云寺分韵得三字佛龛多题名韦独》 宋·李薰
野寺依绝壁,化身满诸龛。
后前莽难测,千亿纷相参。
妙斩谢斤斧,高楼轶烟岚。
旁行栗危栈,俯{左日右敢}惊深潭。 -
24.《送僧自总》 宋·王令
吾病不喜语,客来佰寒暄。
颊舌且不能,况事交字间。
彼总乃吾旧,不见今三年。
一日踏我门,告我将南迁。 -
25.《赠僧行融》 唐·李白
梁有汤惠休,常从鲍照游。
峨眉史怀一,独映陈公出。
卓绝二道人,结交凤与麟。
行融亦俊发,吾知有英骨。 -
26.《憩淮上观公法堂》 唐·孟郊
动觉日月短,静知时岁长。
自悲道路人,暂宿空闲堂。
孤烛让清昼,纱巾敛辉光。
高僧积素行,事外无刚强。 -
27.《憩淮上观公法堂》 唐·孟郊
动觉日月短,静知时岁长。
自悲道路人,暂宿空闲堂。
孤烛让清昼,纱巾敛辉光。
高僧积素行,事外无刚强。 -
28.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
29.《次韵僧潜见赠》 宋·苏轼
道人胸中水镜清,万象起灭无逃形。
独依古寺种秋菊,要伴骚人餐落英。
人间底处有南北,纷纷鸿雁何曾冥。
闭门坐穴一禅榻,头上岁月空峥嵘。 -
30.《丁未上元月色达晓如昼予斋居属贰车领客》 宋·陆游
此夕几年无此晴,碧天万里月徐行。
官垆卖酒倾千斛,市里行歌彻五更。
潼酪独烹僧钵美,琉璃闲照佛龛明。
颓然坐睡君无笑,宝马香车事隔生。 -
31.《姑苏杂咏 偃松行(在天平山西,旧文正书院》 明·高启
龙门西冈魏公祠,祠前有松多古枝。
长身蜿蜒横数亩,巨石作枕相撑持。
春泥半封朽死骨,冻藓全聚皴生皮。
无心昂耸上霄汉,偃仰独向荒山垂。 -
32.《行春》 宋·赵汝鐩
绿杨袅袅草萋萋,缓步行春独杖藜。
搜蕊蜂儿透花骨,增巢燕子砌芹泥。
过溪野水冲桥版,觅路田塍穿菜畦。
松竹林间僧揖我,谒茶携手上招提。 -
33.《灵隐寺行呈伏虎岩》 宋·方回
蓬莱水浅尘几扬,历劫不动此道场。
黄金何年佛氏土,白云自古仙人乡。
吾故不能知鸿荒,尝闻许由避陶唐。
南巡会稽忆夏后,西渡浙水传秦皇。 -
34.《送僧行古归越》 宋·释文珦
孤云无定迹,兴至即难留。
独往经秦望,相期隐沃洲。
雪晴分去路,风急阻行舟。
旧住如相问,惟烦话旅游。 -
35.《行住坐卧三十二颂》 宋·释印肃
割爱辞亲如是行,岂求衣食及为僧。
步步澄辉无别想,卓然独立妙明生。 -
36.《送僧》 宋·释重顯
古路枝分列洲渚,纲兮领兮苦为举。
病眼方开忽送人,落花惊断山禽语。
亲禅客,亲禅客,行复行,独步坤维消此情。 -
37.《行宽禅师院》 唐·韦应物
北望极长廊,斜扉映丛竹。
亭午一来寻,院幽僧亦独。
唯闻山鸟啼,爱此林下宿。 -
38.《寻僧二首》 唐·顾况
方丈玲珑花竹闲,已将心印出人间。
家家门外长安道,何处相逢是宝山。
弥天释子本高情,往往山中独自行。
莫怪狂人游楚国,莲花只在淤泥生。 -
39.《温泉僧房》 唐·于鹄
云里前朝寺,修行独几年。
山村无施食,盥漱亦安禅。
古塔巢溪鸟,深房闭谷泉。
自言曾入室,知处梵王天。 -
40.《温泉僧房》 唐·于鹄
云里前朝寺,修行独几年。
山村无施食,盥漱亦安禅。
古塔巢溪鸟,深房闭谷泉。
自言曾入室,知处梵王天。