-
61.《斋前独坐戏作》 宋·陆游
闭户学僧坐,颓然遗世情。
虚窗鸽飞影,枯叶犬行声。
雪拥杉灰暖,云垂纸帐明。
清馋不可耐,一笑听华鲸。 -
62.《伊川独游》 宋·欧阳修
绿树遶伊川,人行乱石间,寒云依晚日,白鸟向青山。
路转香林出,僧归野渡闲。
岩阿谁可访,兴尽复空还。 -
63.《送允从上人还庐山》 宋·梅尧臣
山高云在下,诸壑藏半空。
千重万重翠,正望落日中。
不知野僧归,石径寒易通。
松间无人扫,陨叶如断鬉。
独行逢暮寒,衣裂溪上风。 -
64.《白鹿寺》 宋·刘克庄
岁晚霜林落叶稠,携家来作鹿门游。
偈言恍似前生说,诗稾犹烦侍者收。
身上征衫抛未得,山中灵药采无由。
十年不独行人老,入定高僧白尽头。 -
65.《春晚郊行》 宋·卫宗武
细草平芜接渚沙,僧庵系马柏阴斜。
青山几曲绕流水,啼鸟数声随落花。
芳景流连春富贵,晴林浮动日光华。
独怜人事多非旧,寂寞荒村点暮鸦。 -
66.《寄慈溪赭山寺主僧如岳》 宋·陈著
薄俗久沦胥,交心独抱初。
孤岑千嶂外,两载几行书。
岁晚梅花瘦,江空雁影疏。
相逢不相见,近况定何如。 -
67.《次和天童僧惠杲书记袖诗来访三首》 宋·陈著
出山相过便东行,水落山空一别轻。
留得清诗照窗几,万花妆里独梅兄。 -
68.《仰山行》 宋·赵汝鐩
平生几两谢公屐,爱山爱水真成癖。
集云峰在指顾间,年来抗尘乃绝迹。
西风从臾作意登,佛境未入心境清。
九秋颢气接岚气,五里松声答泉声。 -
69.《题僧邀梅和庵》 宋·王洋
地接山腰舍绕泉,丰堂巍殿势蝉联。
非禅非律三百辈,有圃有场千亩田。
中坐独尊司狱佛,几前杂事地行仙。
若无生死惊愚俗,正恐斋厨亦悄然。 -
70.《雁山纪游七首·净明寺》 宋·薛嵎
入寺嫌僧俗,独行松迳幽。
夜扉崖室寂,斋磬铁盂秋。
谷栈云迷级,石溪霜迸流。
维摩不语坐,何日病能瘳。 -
71.《山石》 唐·韩愈
山石荦确行径微,黄昏到寺蝙蝠飞。
升堂坐阶新雨足,芭蕉叶大栀子肥。
僧言古壁佛画好,以火来照所见稀。
铺床拂席置羹饭,疏粝亦足饱我饥。 -
72.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
73.《石钟山记》 宋·苏轼
《水经》云:“彭蠡之口有石钟山焉。
”郦元以为下临深潭,微风鼓浪,水石相搏,声如洪钟。
是说也,人常疑之。
今以钟磬置水中,虽大风浪不能鸣也,而况石乎!至唐李渤始访其遗踪,得双石于潭上,扣而聆之,南声函胡,北音清越,桴止响腾,余韵徐歇。 -
74.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
75.《灞上秋居》 唐·马戴
灞原风雨定,晚见雁行频。
落叶他乡树,寒灯独夜人。
空园白露滴,孤壁野僧邻。
寄卧郊扉久,何年致此身。 -
76.《怀渑池寄子瞻兄》 宋·苏辙
相携话别郑原上,共道长途怕雪泥。
归骑还寻大梁陌,行人已度古崤西。
曾为县吏民知否?旧宿僧房壁共题。
遥想独游佳味少,无方骓马但鸣嘶。 -
77.《长亭送别》 元·王实甫
(夫人、长老上云)今日送张生赴京,十里长亭,安排下筵席;我和长老先行,不见张生、小姐来到。
(旦、末 、红同上)(旦云)今日送张生上朝取应,早是离人伤感,况值那暮秋天气,好烦恼人也呵!“悲欢聚散一杯酒,南北东西万里程。
”[正宫][端正好]碧云天,黄花地,西风紧,北雁南飞。
晓来谁染霜林醉?总是离人泪。 -
78.《雪窦游志》 元·邓牧
岁癸已春暮,余游甬东,闻雪窦游胜最诸山,往观焉。
廿四日,由石湖登舟,二十五里下北曳堰达江。
江行九折,达江口。
转之西,大桥横绝溪上,覆以栋宇。 -
79.《峡江寺飞泉亭记》 清·袁枚
余年来观瀑屡矣,至峡江寺而意难决舍,则飞泉一亭为之也。
凡人之情,其目悦,其体不适,势不能久留。
天台之瀑,离寺百步,雁宕瀑旁无寺。
他若匡庐,若罗浮,若青田之石门,瀑未尝不奇,而游者皆暴日中,踞危崖,不得从容以观,如倾盖交,虽欢易别。 -
80.《越州赵公救灾记》 宋·曾巩
熙宁八年夏,吴越大旱。
九月,资政殿大学士知越州赵公,前民之未饥,为书问属县灾所被者几乡,民能自食者有几,当廪于官者几人,沟防构筑可僦民使治之者几所,库钱仓粟可发者几何,富人可募出粟者几家,僧道士食之羡粟书于籍者其几具存,使各书以对,而谨其备。
州县史录民之孤老疾弱不能自食者二万一千九百余人以告。
故事,岁廪穷人,当给粟三千石而止。