-
21.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
22.《得陈天常屯田斑筇竹二枚》 宋·梅尧臣
客初西蜀来,遗我双筇竹。
上有红泪斑,断非湘娥哭。
尝闻帝魂哀,嚎血滴草木。
春露洒更鲜,殷痕侵粉绿。 -
23.《和饮酒二十首初夏天气微热方不欲饮偶龚仲和》 明·唐时升
小儒各标榜,百伪无一真。
圣人虽复起,难使醨酒醇。
竺乾天人师,日月万古新。
法像自东汉,翻译盛西秦。 -
24.《王性之自扬州迂路相访于海陵荷其意厚非平日》 宋·晁说之
九死性命存,乃到海陵仓。
每陵何所有,麋鹿画成行。
多仓多麋鹿,今也恨难忘。
爰从本朝来,人物上国光。 -
25.《同冯缙云游无为以吾独胡为在泥滓分韵赋诗得》 宋·李流谦
人言跃马妨杖藜,世士不可污丹梯。
人言解牛非割鸡,岂信截玉如截泥。
山林朝士弧矢睽,一物异用鹄之栖,妄生涛澜分畛畦。 -
26.《题淡山岩》 宋·盛某
黄公丘壑人,阅遍山水奇。
晚观淡岩作,独许天下稀。
我初颇未信,及到乃愧之。
伟兹过奇特,骤睹心惊疑。 -
27.《和饮酒二十首初夏天气微热方不欲饮偶龚仲和》 明·唐时升
东海有贫士,本非希世姿。
独立龙门桐,百尺无旁枝。
中含宫徵音,其外则无奇。
弃置沟渎中,屈辱无不为。
犹然自偃蹇,麒麟安可羁。
¤ -
28.《哭王子立次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
彭城初识子,照眼白而长。
异梦成先兆,(予为密州,子立未尝相识,忽告同舍生曰:“吾梦为密州婿,何也?”已而果以子由之子妻之。
)清言得未尝。
岂惟知礼意,遂欲补诗亡。 -
29.《雨中独酌二首》 宋·欧阳修
幽居草木深,蒙笼蔽窗户。
鸟语知天阴,蛙鸣识天雨。
亦复命◇酒,欣兹却烦暑。
人情贵自适,独乐非锺鼓。
出门何所之,闭门谁我顾。 -
30.《送张匠临以秘阁知赣州》 宋·魏了翁
西南间气忠献公,一生心事天与通。
才高志广无处着,独倚衡疑望关洛。
九州风露方漫漫,卷回残梦归余干。
惟将一念遗孙子,长与世间立人纪。 -
31.《送僧择栖游天台二首》 唐·鲍溶
身非居士常多病,心爱空王稍觉闲。
师问寄禅何处所,浙东青翠沃洲山。
金岭雪晴僧独归,水文霞彩衲禅衣。
可怜石室烧香夜,江月对心无是非。 -
32.《敬亭见和山行有李杜齐能之句虽主押韵而亦非》 明·顾清
梧郤不杂中林蒸,诗人以来称杜陵。
公才本高心独下,退与元白图中兴。
山行一篇如见我,扪萝踏雪几凛兢。
时从雅淡出奇丽,少年敛手不得矜。 -
33.《游泰山六首(一作天宝元年四月从故御道上泰》 唐·李白
四月上泰山,石屏御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
34.《哭王子立,次儿子迨韵三首》 宋·苏轼
非无伯鸾志,独有子云悲。
恨子非天合,犹能使我思。
儿曹莫凄恸,老眼欲枯萎。
会哭皆豪杰,谁为感旧诗。 -
35.《九月十六日文兴折赠绿萼梅数枝花多而甚香非》 宋·赵蕃
旧闻良月似春时,真有梅花如许枝。
绿萼深宜翠羽宿,静香独许蜜蜂知。
木犀莫道开能再,庭菊无嗟晚乃移。
不是南方地偏暖,宠光潜已落天涯。 -
36.《直院自言愿所以相拯之意有非毫楮所可宣者归》 宋·汪莘
倾国佳人默怨天,红颜过子拜尊前。
世家大族多兄嫂,独得公姑分外怜。 -
37.《纶与吉侍郎中孚司空郎中曙苗员外发崔补阙峒…侯仓曹钊》 唐·卢纶
禀命孤且贱,少为病所婴。
八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。
是月胡入洛,明年天陨星。 -
38.《题独乐园》 宋·宗泽
范公之乐后天下,维师温公乃独乐。
二老致意出处间,殊涂同归两不恶。
鄙夫杖藜访公隐,步无石砌登无阁。
堂卑不受有美夺,地僻宁遭景华拓。 -
39.《独游城西诸僧舍》 宋·陆游
我是天公度外人,看山看水自由身。
藓崖直上飞双屐,云洞前头岸幅巾。
万里欲呼牛渚月,一生不受庾公尘。
非无好客堪招唤,独往飘然觉更真。 -
40.《三年衔恤绝不吟诗既奉详祭独绪摧裂偶得古诗》 宋·程公许
髧髦隐雁队,娱侍三老人。
清风一家法,欢颜四时春。
转爥二十年,俯仰含悲辛。
聚散泡起灭,了知幻非真。
忽忽如有见,耿耿恨难平。
孝受自天性,宁与迹俱陈。