-
1.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
2.《钟山赓吴沉韵》 明·朱元璋
嵯峨倚空碧,环山皆拱伏。
遥岑如剑戟,迩洞非茅屋。
青松秀紫崖,白石生玄谷。
岩畔毓灵芝,峰顶森神木。 -
3.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
4.《修仙词》 唐·施肩吾
丹田自种留年药,玄谷长生续命芝。
世上漫忙兼漫走,不知求己更求谁。 -
5.《从征行方头山诗》 魏晋·袁宏
峩峩太行。
凌虚抗势。
天岭交气。
窈然无际。
澄流入神。
玄谷应契。
四象悟心。
幽人来憇 -
6.《奉和圣制答张说出雀鼠谷》 唐·苏颋
雨施巡方罢,云从训俗回。
密途汾水卫,清跸晋郊陪。
寒著山边尽,春当日下来。
御祠玄鸟应,仙仗绿杨开。
作颂音传雅,观文色动台。
更知西向乐,宸藻协盐梅。 -
7.《玄都坛歌,寄元逸人》 唐·杜甫
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人今居子午谷,独在阴崖结茅屋。
屋前太古玄都坛,青石漠漠常风寒。 -
8.《冬日洛城北谒玄元皇帝庙》 唐·杜甫
配极玄都閟,凭虚禁御长。
守祧严具礼,掌节镇非常。
碧瓦初寒外,金茎一气旁。
山河扶绣户,日月近雕梁。 -
9.《华山西冈游赠隐玄叟》 唐·顾况
群峰郁初霁,泼黛若鬟沐。
失风鼓唅呀,摇撼千灌木。
木叶微堕黄,石泉净停绿。
危磴萝薜牵,迥步入幽谷。
我心寄青霞,世事惭苍鹿。
遂令巢许辈,于焉谢尘俗。
想是悠悠云,可契去留躅。 -
10.《题厉玄侍御所居》 唐·姚合
幽栖一亩宫,清峭似山峰。
邻里不通径,俸钱唯买松。
野人时寄宿,谷鸟自相逢。
朝路床前是,谁知晓起慵。