-
1.《赠造琴道士刘发云刘亦解致雷》 宋·魏了翁
刘师携琴来,自言有术驱雷霆。
闻之冁然笑,人心未动谁为声。
阳居阴位阳行逆,日循阳度日数赢。
必尝凝聚乃奋击,不有降施讹诈升腾。 -
2.《侍宴赋得起坐弹鸣琴二首(一作杨希道诗)》 唐·杨师道
北林鹊夜飞,南轩月初进。
调弦发清徵,荡心祛褊吝。
变作离鸿声,还入思归引。
长叹未终极,秋风飘素鬓。
丝传园客意,曲奏楚妃情。
罕有知音者,空劳流水声。 -
3.《咏琴(一作杨希道诗)》 唐·杨师道
久擅龙门质,孤竦峄阳名。
齐娥初发弄,赵女正调声。
嘉客勿遽反,繁弦曲未成。 -
4.《河口逢江州朱道士因听琴》 唐·卢纶
庐山道士夜携琴,映月相逢辨语音。
引坐霜中弹一弄,满船商客有归心。 -
5.《听蜀道士琴歌》 唐·李宣古
至道不可见,正声难得闻。
忽逢羽客抱绿绮,西别峨嵋峰顶云。
初排□面蹑轻响,似掷细珠鸣玉上。 -
6.《侍宴赋得起坐弹鸣琴二首(此下俱互见杨师道集)》 唐·杨希道
北林鹊夜飞,南轩月初进。
调弦发清徵,荡心祛褊吝。
变作离鸿声,还入思归引。
长叹未终极,秋风飘素鬓。
丝传园客意,曲奏楚妃情。
罕有知音者,空劳流水声。 -
7.《题茅山胡道士琴月卷》 宋·江宾王
皎皎松上月,泠泠手中琴。
一弹飒灵飚,再弹驱层阴。
铿然发清响,窅皛延余音。
流光复徘徊,空林转萧森。 -
8.《题道士张湛然弹琴诗卷》 元·汪克宽
峄山白桐千年枝,金星烂烂蛇蚹皮。
文光七轸蓝田玉,冰弦细绕吴蚕丝。
丹山云暖凤皇语,露草寒蛩诉秋雨。
娥英泣洒湘筠斑,迁客相逢话羁旅。 -
9.《听罗道士琴》 宋·文天祥
断崖千仞碧,下有寒泉落。
道人挥丝桐,清风转寥廓。
飘飘襟袂举,冰纨不禁薄。
紫烟护丹霞,双舞天外鹤。 -
10.《听罗道士琴》 宋·文天祥
吾闻泗滨磬,暗含角与徵。
又闻天乐泉,净洗筝笛耳。
如何碧一泓,乃此并二美。
蓝田沧海意,请问玉溪子。 -
11.《游楚州天庆观观高道士琴棋》 宋·张耒
颓垣苍苍锁乔木,草满荒庭不容足。
坏檐破壁秋雨余,蛛网萧萧风满屋。
黄衣道人出迎客,野态生疏脱拘束。
围棋尽扫一堂空,烹茶旋煮新泉熟。 -
12.《西禅听戴道士弹琴》 宋·黄庭坚
灵宫苍烟荫老柏,风吹霜空月生魄。
群鸟得巢寒夜静,市井收声虚室白。
少年抱琴为予来,乃是天台桃源未归客。
危冠匡坐如无傍,弄弦铿铿灯烛光。 -
13.《招戴道士弹琴》 宋·黄庭坚
春愁如发不胜梳,酒病绵绵困未苏。
欲听淳音消妄想,抱琴端为一来无。 -
14.《李道士惠琴轩集》 宋·文同
驱役精魂入大幽,满编奇绝尽冥搜。
不教天地略容隐,应与鬼神同访求。
海藏光芒开宝玉,羽林锋刃立戈矛。
萧台自好携归去,莫向人间苦暗投。 -
15.《李道士惠琴轩集》 宋·文同
寿宁孙老画壁下,当日偶同君此行。
是时众里略一揖,自尔乃得君时名。
风驰雨绝十五载,此地忽尔相逢迎。
见投琴轩两大集,宝匣金钥缄瑶琼。 -
16.《浮玉道士琴》 宋·洪咨夔
老蟾亭午潭澄阴,雄虬怒吼雌虬吟。
空岩纳息耳应心,写之以神寓之音。
大音激越风振林,细音窈眇云起岑。
天机不动天和深,非亏非成非古今。
博山一点蓬莱沉。 -
17.《胡道士山房听琴》 宋·方岳
石亭老入维摩室,三尺流泉长挂壁。
云寒夜半山鬼号,十年两耳秋萧瑟。
村溪水落寻山房,颜如渥丹鬓未霜。
麻姑大鹏不胜载,挽住且与歌沧浪。
菊近重阳破青蕊,犹带潘郎旧风雨。
弹冠政自不须弹,我欲挂冠神武去。 -
18.《友山李道士抱琴来为予作三曲请诗各为之操·》 宋·姚勉
若有人兮江之干,志在流水兮必观其澜。
清风萧萧兮水声潺潺。
吁嗟乎,世道江河兮谁底其间。 -
19.《友山李道士抱琴来为予作三曲请诗各为之操·》 宋·姚勉
衣裳治兮帝岩廊,五弦歌咏兮民物阜康。
禹皋夔龙兮剑佩锵锵。
吁嗟乎,安得君臣兮如此一堂。 -
20.《赠弹琴衡山萧道士》 宋·戴表元
寂寂历历不足听,听久亦复难为情。
名嗔势忿大如屋,袖手对此须臾平。
一拊再拊玄鹤舞,三四拊之凄风生。
天寒岁晚山路远,湘水日夜东南倾。