-
161.《十月暄甚人多疾十六日风雨作寒气候方少正作》 宋·陆游
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。 -
162.《游学射山遇景道人》 宋·陆游
肩舆适青郊,飞屐登翠麓。
余霜未泫瓦,晨日初挂木。
推门觅黄冠,避客似奔鹿。
虽无与晤语,清坐意亦足。 -
163.《昼坐闻墙外人声殊败幽思戏作》 宋·陆游
老人气衰凋发齿,岁月翩翩来有几?晨兴食米不一溢,日课读书犹十纸。
虽云喧寂无二观,终嫌蜩蚻喧吾耳。
亟起振衣欲出门,赤日当空汗如洗。
拨灰未炷瓦炉香,汲井先换铜匜水。
也胜太史落南时,短檠夜对屠牛机。 -
164.《僧庐》 宋·陆游
僧庐土木涂金碧,四出徵求如羽檄。
富商豪吏多厚积,宜其弃金如瓦砾。
贫民妻子半菽食,一饥转作沟中瘠,赋歛鞭笞县庭赤,持以与僧亦不惜。
古者养民如养儿,劝相农事忧其饥。 -
165.《和余处恭尚书清凉寺劝农》 宋·杨万里
石城诸峰入天关,曾随骑吹经行遍。
梅花换岁初不惊,惊报行春再出城。
官甑晨炊云子玉,兵厨夜压秦淮绿。
尚书亲饷老农夫,塞道夫须兼独速。 -
166.《胡英彦得欧阳公二帖,盖训其子仲纯、叔弼之》 宋·杨万里
圣处眇安在,谈者一何昜。
注瓦务细巧,岑鼎丧良贵。
群儿有新舌,六学无故意。
向来孟韩息,不有欧苏继。 -
167.《春雪》 宋·宋祁
银砾欺春乱眼来,重阴万里压平台。
光沈后牖将飞瓦,艳补南枝已落梅。
池曲平翻冰共泮,山腰未积玉争颓。
长安并长旗亭價,蜀女当垆自涤盃。 -
168.《呈徐仲车》 宋·张耒
朝日照高檐,夜霜犹在瓦。
纤纤墙边柳,春色已可把。
残年能几何,奔驶刻湍泻。
虽无功名求,衰暮亦悲咤 -
169.《和大雪折木》 宋·张耒
季秋木叶未全落,西风卷云飞雪作。
奔腾倾倒来不停,顷刻山川失寥廓。
白头老翁仰天叹,一生未见可吁愕。
但悲无食饥冻死,何暇更议阴阳错。 -
170.《寄恢长老》 元·王冕
眼底纷纷涸辙鱼,道人遇地即安居。
瓦盂香软雕胡饭,松几晴翻贝叶书。
老到世情深脱略,年来生计亦萧疏。
相逢休论当时事,我亦西郊结草庐。 -
171.《缑山引》 宋·司马光
王子吹笙去不还,当时旧物唯缑山。
山深树老第藏庙,春月秋风空自间。
轘辕左界连商雒,碧瓦朱栏露华薄。
经时掩户庭草深,永书无人涧花落。
徘徊未下日将西,遥望嵩阳烟景微。
鹤驭飘摇向何许,林间空见白云飞。 -
172.《和圣俞春雨》 宋·欧阳修
檐瓦萧萧雨势疏,寂寥官舍与君俱。
身遭锁闭如鹦鹉,病识阴晴似鹁鸪。
年少自愁花烂熳,春寒偏著老肌肤。
莫嫌来往传诗句,不尔须当泥酒壶。 -
173.《寿楼》 宋·欧阳修
碧瓦照日生青烟,谁家高楼当道边。
昨日丁丁斤且斲,今朝朱栏横翠幕。
主人起楼何太高,欲夸富力压群豪。
楼中女儿十五六,红膏画眉双鬓绿。 -
174.《猛虎》 宋·欧阳修
猛虎白日行,心闲貌扬扬。
当路择人肉,罴猪不形相。
头重尾不掉,百兽自然降。
暗祸发所忽,有机埋路傍。 -
175.《再和圣愈见答》 宋·欧阳修
两畿相望东与西,书来三日犹为稽。
短篇投子譬瓦砾,敢辱报之金褭蹄。
文章至宝被埋没,气象往往干云霓。
飞黄伯乐不世出,四顾骧首空长嘶。 -
176.《晏太尉西园贺雪歌》 宋·欧阳修
阴阳乖错乱五行,穷冬山谷暖不冰。
一阳且出在地上,地下谁发万物萌。
太阴当用不用事,盖由奸将不斩亏国刑。
遂令邪风伺间隙,潜中瘟疫於疲氓。 -
177.《永遇乐·龙阁先分》 元·元好问
龙阁先分,凤毛荣继,当世英妙。
山岳储灵,长庚应梦,还订佳辰到。
黄花*露,碧瓦凝霜,香馥郡斋清晓。
忆当年、青云平步,共喜骤跻华要。 -
178.《摸鱼儿 楼桑呼汉昭烈庙》 元·元好问
问楼桑、故居无处。
青林留在祠宇。
荒坛社散鸟声□,寂寞汉家箫鼓。
春已暮。 -
179.《旌义港阻风》 宋·梅尧臣
清晨下长淮,忽值秋风恶。
渺弥云雾昏,掀合鱼龙作。
方惊白浪高,又以寒潮落。
远渚时出没,轻舟自前却。 -
180.《铜雀砚》 宋·梅尧臣
歌舞人已死,台殿栋已倾。
旧基生黑棘。
古瓦埋深耕。
玉质先骨朽,松栋为埃轻。