-
1.《沁园春·智慧男儿》 元·丘处机
智慧男儿,速悟尘劳,勿将性疲。
但此身彼物,皆名幼化,多虚少实,不可追随。
万种缠绵,千般汩没,荏苒光阴老却伊。
争如向,太玄真教法,讨论希夷。 -
2.《行路难·男儿坎轲徒搔首》 唐·冯著
男儿坎轲徒搔首,入市脱衣且沽酒。
行路难,权门慎勿干,平人争路相摧残。
春秋四气更回换,人事何须再三叹。 -
3.《念奴娇·男儿堕地》 元·李孝光
男儿堕地,便试教啼看,定知英物。
老去只追风月债,天地应空四壁。
黄石残书,赤松归去,不料头如雪。
子房何信,竟推何者为杰。 -
4.《送边上从事》 唐·周繇
戎装佩镆铘,走马逐轻车。
衰草城边路,残阳垄上笳。
黄河穿汉界,青冢出胡沙。
提笔男儿事,功名立可夸。 -
5.《元日呈原叔给事唐聊谏议》 宋·王珪
欲晓东风拂面来,征骖初喜共春回。
九天应下阶庭拜,万蛰先惊汉地雷。
冷彻貂裘须护节,和侵氊屋莫穷杯。
出疆慷慨男儿事,未信霜颜便一摧。 -
6.《古意》 唐·李颀
男儿事长征,少小幽燕客。
赌胜马蹄下,由来轻七尺。
杀人莫敢前,须如猬毛磔。
黄云陇底白云飞,未得报恩不能归。
辽东小妇年十五,惯弹琵琶解歌舞。
今为羌笛出塞声,使我三军泪如雨。 -
7.《阿几》 宋·张耒
小儿名阿几,眉目颇疏明。
日来书案傍,学我读书声。
男儿事业多,何必学读书。
自古奇男子,往往羞为儒。 -
8.《九月朔示二小侄孙》 宋·钱时
有客踵我门,喜我得男孙。
得男人所喜,为男岂不尊。
桑弧蓬矢射天地,堕地已作四方志。
世上纷纷空白头,直须了却男儿事。 -
9.《打虎儿行》 清·毛奇龄
打虎儿,乃在汴梁之禹州,禹州城外朱家楼。
小儿十一随父耕,深林有虎斑毛成。
飗飗黑风吹草根,乘风攫人谁敢撄?
小儿不识虎,疑是狐与狸。 -
10.《仟上人举进士过三十不第诗日男儿三十未有立》 宋·王洋
春风只解吹克花,灵根古木无生芽。
玲珑拳石出万样,碧峰千仞藏烟霞。
世间百事总如此,偶然感慨还兴嗟。
上人本是龙门客,少小辞家来射策。