-
1.《晚晴》 宋·杨万里
日光射雪雪透红,雪光射日日吐虹。
何人铸银作大地,万象都入银光中。
诗翁两眼老病里,爱看晚晴聊仰视。
眼晴空花忽乱起,紫晕一轮三万里。 -
2.《赞月庵》 宋·释宗琏
这个老汉,浑无缝罅。
点铁成金,指鹿为马。
以张拙秀才语擒纵多口,阿师跨三脚驴儿,指点诸方话霸。 -
3.《卞和泣玉图》 宋·郑思肖
大璞中函天地情,卞和抱出愈分明。
一番刖足一番哭,哭杀世人无眼晴。 -
4.《偈颂一百二十三首》 宋·释崇岳
一不成,二不是,突出眼晴失却鼻。
少林刚自觅安心,瞎驴不受灵山记。 -
5.《送务绅禅者分卫歌》 宋·释梵言
豁灵明,开正首,脱却多年肮臭破布袄。
顶门一劄,眼晴便定动,如今识得无能老天。 -
6.《偈颂八十五首》 宋·释妙伦
穿人鼻孔,换人眼晴。
都来只是这一句子,如何见得,题目分明。 -
7.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
老胡半夜见明星,瞎却平生两眼晴。
直至如今无摸索,一回举著一伤情。 -
8.《偈颂二十三首》 宋·释云岫
千岩带雪,万水生冰。
今夜寒极岁极,明朝日新日新。
山僧禅床角头拂子,长时间挂不犯纤尘。
信手拈来,春回大地。 -
9.《偈倾一百六十九首》 宋·释智朋
一叶落,天下秋。
回避不及底眼晴突出,窥觑无门底南州北州。
有来由处没来由。 -
10.《龙夜吟》 唐·李贺
鬈发胡儿眼晴绿,高楼夜静吹横竹。
一声似向天上来,月下美人望乡哭。
直排七点星藏指,暗合清风调宫徵。
蜀道秋深云满林,湘江半夜龙惊起。