-
1.《山居即事》 宋·释绍嵩
山色堆蓝重,风烟野外嘉。
与闲为活计,祗者是生涯。
虽有明时约,端无外物华。
人生贵知足,此兴未尖赊。 -
2.《古风敬饯都运焕章雷吏部祗召入觐》 宋·杨万里
高皇中兴祛稷臣,紫岩先生弟一人。
来从紫岩住紫盖,鸿钧转作湘中春。
风流人物被草木,香满橘洲连狱麓。
一时宾客盛邹枚,明月夜光和结绿。 -
3.《下直怀北山隐者》 明·袁凯
载笔侍云陛,向夕始余闲。
抚彼清冷觞,慰此忧戚颜。
出轩月才皓,临街露已繁。
广庭行且止,修槛去复攀。 -
4.《代同游者赋宿云轩呈李果州》 宋·刘宰
君不见流金铄石气如焚。
巫祝并祷天不闻。
滂霈一雨洗乾坤,肤寸而合山中云。
又不见疾雷契山风助势,八表同昏天地闭。 -
5.《赋意未畅复拾前韵之余者作广坐隐辞》 宋·戴表元
我作坐隐辞,客来问我坐隐方。
开门进客还复坐,为客历落言其详。
隐朝市,我不能冲尘冒暑走遑遑。
隐江湖,我不能披蓑戴笠操舟航。 -
6.《余既题畲斋有闻纸田之说而笑者复作长篇》 宋·戴表元
学农无年尤可待,学儒无成祗益馁。
羡君终岁作书痴,聚室嗷嗷穷不悔。
客来问计何所出,一饱自悬饘粥外,平生据案畎亩心,汗简为犁笔为耒。 -
7.《正纪诞辰辄成三绝句为寿所谓寿者非世俗之寿》 宋·郭印
复卦初爻寓意深,祗缘虚静见天心。
君生正遇黄钟律,宜把真阳却众阴。 -
8.《贤者之孝二百四十首·孟懿子》 宋·林同
不复问无违,祗应懿子知。
尚愁人不省,以礼告樊迟。 -
9.《镌者任廷》 宋·释智愚
入石入木知分数,古篆今篆攻岂难。
祗因雕巧失真体,不见全文在世间。 -
10.《送逢侍者》 宋·释智愚
销铄精微复见人,青鞋蹈破几重云。
鹫峰孤顶来辞我,祗有秋光可共分。