-
1.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
2.《萧长公来访示以诸公诗卷谓与予游从之不久不》 宋·刘学箕
生平不愿为傭书,亦不愿作章句儒。
酒酣诗成吐素霓,意气凛凛吞千夫。
前年排云叫阊阖,出门一夜车四角。
去年海峤席未温,一舸乘潮又催□。 -
3.《独游》 唐·王昌龄
林卧情每闲,独游景常晏。
时从灞陵下,垂钓往南涧。
手携双鲤鱼,目送千里雁。
悟彼飞有适,知此罹忧患。
放之清冷泉,因得省疏慢。
永怀青岑客,回首白云间。
神超物无违,岂系名与宦。 -
4.《峤南元夕时桃李尽花今岁游人甚盛示王寺·》 宋·朱翌
太平文物自多奇,刺史风流照海涯。
五福神游先乐国,百灯王现应明时。
笙箫合处春回暖,桃李阴中月落迟。
醉倒花前天厚我,何须更间紫姑为。 -
5.《酹江月》 宋·葛长庚
思量世事,几千般翻覆,是非多少。
随分随缘天地里,心与江山不老。
道在天先,神游物外,自有长生宝。
洞门无锁,悄无一个人到。 -
6.《念奴娇·赤壁怀古》 宋·苏轼
大江东去,浪淘尽,千古风流人物。
故垒西边,人道是,三国周郎赤壁。
乱石穿空,惊涛拍岸,卷起千堆雪。
江山如画,一时多少豪杰。 -
7.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。 -
8.《逍遥游(节选)》 先秦·庄周
北冥有鱼,其名为鲲。
鲲之大,不知其几千里也。
化而为鸟,其名为鹏。
鹏之背,不知其几千里也,怒而飞,其翼若垂天之云。 -
9.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
10.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。