-
301.《卧病月余呈子由二首》 宋·张耒
蔀室悠悠昏复朝,强披庄子说逍遥。
四禅未到风犹梗,九转无功火不烧,学道若为调鹿马,是身不实似芭蕉。
丹砂赤箭功何有,想听清言意自消。 -
302.《次韵苏翰林送黄师是赴两浙》 宋·张耒
昔见君纳妇,今见君抱孙。
先公力种德,子合大其门。
何为亦如我,有抱不得言。
峥嵘胸中气,默默自吐吞。 -
303.《答仲车》 宋·张耒
先生居山阳,时事不挂齿。
读书逾五车,不肯着一字。
今朝苦叹嗟,告我将老矣。
我意与子殊,欲去依禅子。 -
304.《和柳郎中山谷寺翠光亭长韵》 宋·张耒
山深疑路断,古寺忽开门。
乔木风霜急,荒崖云雨痕。
朝霞明翠霭,秋雨濯岚昏。
幽鸟不避客,闲云时入轩。 -
305.《闻苏先生除校书郎喜而为诗并招王子中》 宋·张耒
绩溪仙翁若秋鹤,有喙不向腥膻啄。
几年戢翼大江南,下看纷纷飞燕雀。
亲携杖拂呵禅祖,自伐松根出灵药。
世人真自为公忙,公宁有意人间乐。 -
306.《风驶浪涌仲达喜其快因作一篇》 宋·张耒
人生不欲甚快意,迟速到家还一致。
向来白浪涌如山,舟中呀呷几丧气。
我师禅祖学不动,颇笕苍茫忘定慧。
凭河不悔圣所非,君勿为笑而为戒。 -
307.《和范信中寓居崇宁还雨二首》 宋·黄庭坚
范侯来寻八桂路,走避俗人如脱兔。
衣囊夜雨寄禅家,行潦升阶漂两屦。
遣闷闷不离眼前,避愁愁已知人处。
庆公忧民苗未立,旻公忧木水推去。
两禅有意开寿域,岁晚筑室当百堵。
他时无屋可藏身,且作五里公超雾。 -
308.《听崇德君鼓琴》 宋·黄庭坚
月明江静寂寥中,大家敛袂抚孤桐。
古人已矣古乐在,彷佛雅颂之遗风。
妙手不易得,善听良独难。
犹如优昙华,时一出世间。 -
309.《过致政屯田刘公隐庐》 宋·黄庭坚
儿时拜公床,眼碧眉紫烟。
舍前架茅茨,炉香坐僧禅。
女奴煮甖粟,石盆泻机泉。
今来扫门巷,竹间翁蜕蝉。 -
310.《戏赠张叔甫》 宋·黄庭坚
团扇复团扇,因风托方便。
衔泥巢君屋,双燕令人羡。
张公子,时相见。
张公一生江海客,文章献纳麒麟殿。 -
311.《戏题承天寺法堂前柏》 宋·黄庭坚
树底蒲团禅老家,高僧倚坐日西斜。
有人试问西来事,无处安排玉如意。
方者风旛动不同,不道风幡境亦空。
开口已非无问处,高僧不语人归去。 -
312.《戏赠王晦之》 宋·黄庭坚
故人迩在登封居,折腲从事意何如。
月明曾听吹笙否,我亦未见缑山凫。
栖苴世上风波恶,情知不似田园乐。
未知嵩阳禅老之一言,何似黄石仙翁之三略。 -
313.《慈母岩亮长老颂》 宋·黄庭坚
敕书改律为禅,意在无力宗空,人欲破禅作律,群儿更助之攻。
莫恨塞翁失马,会取楚人亡弓。
老夫亦不掩耳,我来自听松风。 -
314.《次韵答叔原会寂照房呈稚川》 宋·黄庭坚
客愁非一种,历乱如蜜房。
食甘念慈母,衣绽怀孟光。
我家犹北门,王子渺湖湘。
寄书无雁来,衰草漫寒塘。 -
315.《题息轩》 宋·黄庭坚
僧开小槛笼沙界,郁郁参天翠竹丛。
万籁参差写明月,一家寥落共清风。
蒲团禅板无人付,茶鼎薰炉与客同。
万水千山寻祖意,归来笑杀旧时翁。 -
316.《掩关》 元·王冕
竟日掩柴门,翛然无俗尘。
幽花殊得意,老树不知春。
风月临淸夜,江湖忆故人。
西房老禅伯,潇洒亦吾贫。 -
317.《龙门杂诗》 元·元好问
石楼绕清伊,尘土天所限。
人言无僧久,草满不复铲。
滩声激悲壮,山意出高蹇。
当年香山老,挂冠遂忘返。
高情留诗轴。
清话入禅版。
谁言海山去,萧散仍在眼。
溪寒不可涉,倚杖西林晚。 -
318.《送圆载上人归日本国》 唐·皮日休
讲殿谈余著赐衣,椰帆却返旧禅扉。
贝多纸上经文动,如意瓶中佛爪飞。
飓母影边持戒宿,波神宫里受斋归。
家山到日将何入,白象新秋十二围。 -
319.《鼓笛慢/水龙吟》 宋·无名氏
去年今日关山路,疏雨断魂天气。
据鞍惊见,梅花的皪,篱边水际。
一枝折得,雪妍冰丽,风梳雨洗。
正水村山馆,倚阑愁寄,有多少、春情意。 -
320.《斗鹌鹑·木马嘶风》 宋·无名氏
木马嘶风,我之不然。
石人点头,哑子会言。
碧眼胡僧,没手指天。
画一圈。