-
281.《次韵水官诗》 宋·苏轼
高人岂学画,用笔乃其天。
譬如善游人,一一能操船。
阎子本缝掖,畴昔慕云渊。
丹青偶为戏,染指初尝鼋。 -
282.《谢苏自之惠酒》 宋·苏轼
高士例须怜曲糵,此语尝闻退之说。
我今有说殆不然,曲糵未必高士怜。
醉者坠车庄生言,全酒未若全于天。
达人本自不亏缺,何暇更求全处全。 -
283.《赠杜介》 宋·苏轼
我梦游天台,横空石桥小。
松风吹菵露,翠湿香嫋嫋。
应真飞锡过,绝磵度云鸟。
举意欲从之,翛然已松杪。 -
284.《玉盘盂二首(并叙)》 宋·苏轼
东武旧俗,每岁四月大会于南禅、资福两寺,以芍药供佛。
而今岁最盛,凡七千余朵,皆重跗累萼,繁丽丰硕。
中有白花正圆如覆盂,其下十余叶稍大,承之如盘,姿格绝异,独出于七千朵之上,云得之于城北苏氏园中,周宰相莒公之别业也,而其名俚甚,乃为易之。
杂花狼藉占春余,芍药开时扫地无。 -
285.《赠杜介(并叙)》 宋·苏轼
元丰八年七月二十五日,杜几先自浙东还,与余相遇于金山,话天台之异,以诗赠之。
我梦游天台,横空石桥小。
松风吹aa30露,翠湿香袅袅。
应真飞锡过,绝涧度云鸟。 -
286.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
287.《重游草堂次韵三首》 宋·王安石
垣屋荒葛藟,野殿冷檀沈。
鹤有思顒意,鹰无恋遁心。
禅房闭深竹,斋钵度遥岑。
寂寞黄尘里,金身倚一寻。 -
288.《和净因有作》 宋·王安石
朝红一片堕窗尘,禅客翛然感此辰。
更觉城中芳意少,不如山野早知春。 -
289.《游仰山谒小释迦塔,访孚惠二王遗迹,赠长老》 宋·范成大
堵田溪渊清洄洄,梅洲问路寒云堆。
连空磴道虯尾滑,竹舆直上无梯阶。
苍官来迎夹道立,相逢无言心眼开。
翠微中断雪涧吼,两耳不办供喧豗。 -
290.《观易元吉獐猿图歌》 宋·秦观
参天老木相樛枝,{上山下欺}空怪石衔青漪。
两猿上下一旁挂,两猿熟视苍蛙疑。
萧萧丛竹山风吹,海棠杜宇相因依。
下有两獐从两儿,花餐草囓含春嬉。 -
291.《和显之长老》 宋·秦观
禅子观因缘,寸晷无复余。
讲人治经论,艾夜犹未除。
冷风奏哀松,寒月挂碧虚。
此意了不谕,悲哉同翳如。 -
292.《答朱广微》 宋·秦观
广微才华殆天付,十岁孤山有佳句。
又梦东林饮虎溪,叹息清风人不悟。
自尔所见无全牛,桐柏昆仑日倾注。
葱茏晓景破新花,蹭蹬老拳擒脱兔。 -
293.《饮酒》 宋·陆游
陆生学道欠力量,胸次未能和盎盎。
百年自笑足悲欢,万事聊须付酣畅。
有时堆阜起峥嵘,大呼索酒浇使平。
世间岂无道师与禅老,不如闭门参麴生。 -
294.《游武夷山》 宋·陆游
少读封禅书,始知武夷君;晚乃游斯山,秀杰非昔闻。
三十六奇峰,秋晴无纤云。
空岩鸡晨号,峭壁丹夜暾。
巢居寄千仞,鸿荒想羲轩,风雨蜕玉骨,难以俗意论。 -
295.《惠泉分茶,示正孚长老》 宋·杨万里
寒泓不到十余年,老眼重看意惘然。
漱裂苍崖王龙口,堕成清镜雪花天。
须烦佛界三昧手,拈出茶经第二泉。
珍重赞公惊久别,且谈诗句未谈禅。 -
296.《题净眼师房》 唐·王昌龄
白鸽飞时日欲斜,禅房寂历饮香茶。
倾人城,倾人国,斩新剃头青且黑。
玉如意,金澡瓶,朱唇皓齿能诵经。
吴音唤字更分明。
日暮钟声相送出,袈裟挂着箔帘钉。 -
297.《京城借永福寺漆台占似王城山》 宋·文天祥
心如明镜台,此言出浮屠。
后来发精义,并谓此台无。
此台已是赘,何况形而器。
圆释正超然,点头会意思。
多谢城山翁,一语迎禅锋。
顾我尘俗人,与物方溶溶。 -
298.《和朱松坡》 宋·文天祥
学医未至大医王,笑杀年年折臂伤。
屏里江山如出色,亭皋松菊已成行。
细参不语禅三昧,静对无弦琴一张。
多谢岭头诗寄我,满园梅意弄春光。 -
299.《题玉溪符上人清风阁》 宋·宋祁
斋橑翠霏间,人高境自闲。
禅心溪上月,佛髻槛前山。
昼漏依莲改,晴云识栋还。
谁持快哉意,来此共跻攀。 -
300.《哭中山公三十韵》 宋·宋祁
天欲鸣文铎,公先露上珍。
谈锋贯千载,文纬补三辰。
海浪扶鹏徙,雝朝簉鹭振。
盪邪初奏雅,闢路近还淳。