-
161.《游长安诸寺联句·长乐坊安国寺·穗柏联句》 唐·段成式
一院暑难侵,莓苔共影深。
标枝争息鸟,馀吹正开襟。
——段成式
宿雨香添色,残阳石在阴。
乘闲动诗意,助静入禅心。
——张希复 -
162.《春日对雨联句一首》 唐·皎然
春烟带微雨,漠漠连城邑。
桐叶生微阴,桃花更宜湿。
——韩章
萧条暗杨柳,散漫下原隰。 -
163.《送昼公联句》 唐·皎然
相逢情不厌,惜别意难为。
——韩章
吾道应无住,前期未可知。
——皎然 -
164.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
165.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
166.《妙喜寺高房期灵澈上人不至,重招之一首》 唐·皎然
晨起峰顶心,怀人望空碧。
扫雪开寺门,洒水净僧席。
言笑形外阻,风仪想中觌。
驰心惊叶动,倾耳闻泉滴。 -
167.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
168.《晚冬废溪东寺怀李司直纵》 唐·皎然
废溪无人迹,益见离思深。
归来始昨日,恍惚惊岁阴。
清想属遥夜,圆景当空林。
宿昔月未改,何如故人心。 -
169.《题山壁示道维上人》 唐·皎然
独居何意足,山色在前门。
身野长无事,心冥自不言。
闲行数乱竹,静坐照清源。
物外从知少,禅徒不耐烦。 -
170.《奉和颜使君真卿与陆处士羽登妙喜寺三癸亭》 唐·皎然
秋意西山多,列岑萦左次。
缮亭历三癸,疏趾邻什寺。
元化隐灵踪,始君启高诔。
诛榛养翘楚,鞭草理芳穗。 -
171.《奉和陆使君长源水堂纳凉效曹刘体》 唐·皎然
柳家陶暑亭,意远不可齐。
烦襟荡朱弦,高步援绿荑。
爱公满亭客,来是清风携。
滢渟前溪上,旷望古郡西。 -
172.《独游二首》 唐·皎然
性野趣无端,春晴路又干。
逢泉破石弄,放鹤向云看。
好僻谁相似,从狂我自安。
芳洲亦有意,步上白沙滩。 -
173.《和李侍御萼岁初夜集处士书阁(书阁即侍御所创)》 唐·皎然
迟贤新置阁,高意此郊居。
古径行春早,新窗见月初。
放歌还倚瑟,讲道亦观书。
为我留禅位,来逢此会疏。 -
174.《题周谏别业(予寺与周生所居俱临苕水)》 唐·皎然
隐身苕上欲如何,不著青袍爱绿萝。
柳巷任疏容马入,水篱从破许船过。
昂藏独鹤闲心远,寂历秋花野意多。
若访禅斋遥可见,竹窗书幌共烟波。 -
175.《送清凉上人》 唐·皎然
何意欲归山,道高由境胜。
花空觉性了,月尽知心证。
永夜出禅吟,清猿自相应。 -
176.《对陆迅饮天目山茶,因寄元居士晟》 唐·皎然
喜见幽人会,初开野客茶。
日成东井叶,露采北山芽。
文火香偏胜,寒泉味转嘉。
投铛涌作沫,著碗聚生花。
稍与禅经近,聊将睡网赊。
知君在天目,此意日无涯。 -
177.《送常清上人还舒州》 唐·皎然
灊人思尔法,楚信有回船。
估客亲宵语,闲鸥偶昼禅。
经声含石潋,麈尾拂江烟。
常说归山意,诛茅庐霍前。 -
178.《寺院听胡笳送李殷》 唐·皎然
一奏胡笳客未停,野僧还欲废禅听。
难将此意临江别,无限春风葭菼青。 -
179.《南池杂咏五首·水月》 唐·皎然
夜夜池上观,禅身坐月边。
虚无色可取,皎洁意难传。
若向空心了,长如影正圆。 -
180.《偶然五首》 唐·皎然
乐禅心似荡,吾道不相妨。
独悟歌还笑,谁言老更狂。
偶然寂无喧,吾了心性源。
可嫌虫食木,不笑鸟能言。