-
201.《沁园春》 宋·夏元鼎
敢隐默,不敢戏传,始以小词,庸谢雅意
天下江山,无如甘露,多景楼前。
有谪仙公子,依山傍水,结茅筑圃,花竹森然。
四季风光,一生乐事,真个壶中别有天。 -
202.《水调歌》 宋·张友仁
石屋势平旷,峭壁几巉岩。
妙哉天造地设,谁复谓神剜。
畴昔涪翁题品,曾说人寰稀有,岂特冠湘南。
趁取脚轻健,相与上高寒。 -
203.《甘州(题曾心传藏温日观墨蒲萄画卷)》 宋·止禅师
相不劳、添竹引龙须,断梗忽传芳。
记珠悬润碧,飘摇秋影,曾印禅窗。
诗外片云落莫,错认是花光。
无色空尘眼,雾老烟荒。 -
204.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
205.《佛说偈》 宋·宗泽
后学要说禅,教人学团谜。
佛祖意分明,但为传衣偈。 -
206.《宝光废塔》 明·朱元璋
宝塔摩青苍,招提岁久荒。
秋高栖俊隼,夜深月影长。
寂寂星摇荡,飞霞入栋梁。
守僧都去尽,萤火作灯光。 -
207.《夜坐》 宋·苏辙
少年读书目力耗,老怯灯光睡常早。
一阳来复夜正长,城上鼓声寒考考。
老僧劝我习禅定,跏趺正坐推不倒。
一心无著徐自静,六尘消尽何曾扫。 -
208.《赠别芝麓先生,即用其题《乌丝词》韵》 清·陈维崧
四十诸生,落拓长安,公乎念之。
正戟门开日,呼余惊座;烛花灭处,目我于思。
古说感恩,不如知己,卮酒为公安足辞?吾醉矣!纔一声河满,泪滴珠徽。
昨来夜雨霏霏,叹如此狂飙世所稀。 -
209.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
210.《滔滔不持戒》 唐·慧寂
滔滔不持戒,兀兀[1]不坐禅。
酽[2]茶三两椀,意在钁头[3]边。 -
211.《水龙吟 余始年二十馀,岁在丁未,与故人东》 金朝·蔡松年
余言,怀卫间风气清淑,物产奇丽,相约他年为终焉之计。
尔后事与愿违,遑遑未暇。
故其晚年诗曰,梦想淇园上,春林布谷声。
又曰,故交半在青云上,乞取淇园作醉乡,盖志此也。 -
212.《赠五台长老》 元·耶律楚材
高冈登陟马玄黄,落日西风过晋阳。
道士忻迎捧林果,儒冠远迓挈壶浆。
五台强壮头如雪,开化轻安鬓未霜。
谁会二师深密意,赵州元不下禅床。 -
213.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
214.《送修书记游天台》 宋·李鼐
尘事日改人,筋力随以劳。
三年梁溪上,俯仰如桔槔。
穷巷躬水菽,杜门匪禅逃。
修公岩壑人,臭味合我曹。 -
215.《借榻竹庵》 唐·陈翊
短筇穿秋云,杳蔼杂雨意。
林梢响脱叶,虹影挟夕霁。
安栖一枝禅,静寄三径地。
青薜蟠弱龙,紫栗缩寒蝟。 -
216.《游烂柯山》 唐·薛戎
登岩已寂历,绝顶更岧峣。
响像如天近,窥临与世遥。
悠然畅心目,万虑一时销。
圣游本无迹,留此示津梁。 -
217.《南乡子·符火应周天》 元·王吉昌
符火应周天。
加减无差达四禅。
潜养铁牛喷玉蕊,功圆。
换骨回阳证妙玄。
般若有因缘。
超上波罗意坦然。
稳驾神舟归极乐,尘捐。
清净心摅 -
218.《风入松·乾坤爻体两相缠》 元·王吉昌
乾坤爻体两相缠。
绕造化机权。
刚柔变态分动静,斡生成、运契周天。
日月阴阳匹配,聚戊室,镇团圆。 -
219.《满庭芳 示门人,令往文登设贫》 元·王处一
彭李刘哥,三人一志,能和满县知交。
宁心效力,相助各坚牢。
今日文山去也,设贫会、无论卑高。
严冬苦,迎风冒雪,认取莫辞劳。 -
220.《偈颂二十五首》 宋·释道璨
如来禅,祖师意。
儿啼子哭,鸡鸣犬吠。
是汝诸人,瞥地也未。