-
1.《开窗》 唐·徐夤
闭户开窗寝又兴,三更时节也如冰。
长闲便是忘机者,不出真如过夏僧。
环堵岂惭蜗作舍,布衣宁假鹤为翎。
蔷薇花尽薰风起,绿叶空随满架藤。 -
2.《思山居一十首·思乡园老人》 唐·李德裕
常羡荜门翁,所思惟岁稔。
遥知松月曙,尚在山窗寝。
兰气入幽帘,禽言傍孤枕。
晨兴步岩径,更酌寒泉饮。 -
3.《春寝》 唐·白居易
何处春暄来,微和生血气。
气熏肌骨畅,东窗一昏睡。
是时正月晦,假日无公事。
烂熳不能休,自午将及未。
缅思少健日,甘寝常自恣。
一从衰疾来,枕上无此味。 -
4.《春寝》 唐·白居易
何处春暄来,微和生血气。
气熏肌骨畅,东窗一昏睡。
是时正月晦,假日无公事。
烂熳不能休,自午将及未。
缅思少健日,甘寝常自恣。
一从衰疾来,枕上无此味。 -
5.《晓寝》 唐·白居易
转枕重安寝,回头一欠伸。
纸窗明觉晓,布被暖知春。
莫强疏慵性,须安老大身。
鸡鸣一觉睡,不博早朝人。 -
6.《晓寝》 唐·白居易
转枕重安寝,回头一欠伸。
纸窗明觉晓,布被暖知春。
莫强疏慵性,须安老大身。
鸡鸣一觉睡,不博早朝人。 -
7.《昼寝》 唐·刘兼
花落青苔锦数重,书淫不觉避春慵。
恣情枕上飞庄蝶,任尔云间骋陆龙。
玉液未能消气魄,牙签方可涤昏蒙。
起来已被诗魔引,窗外寒敲翠竹风。 -
8.《红窗听(仙吕调)》 宋·柳永
如削肌肤红玉莹。
举措有、许多端正。
二年三岁同鸳寝。
表温柔心性。
别后无非良夜永。
如何向、名牵利役,归期未定。
算伊心里,却冤成薄幸。 -
9.《午寝》 宋·刘錡
寓迹唐兴寺,幽窗得昼眠。
西风萦破梦,落日乱残蝉。
岁月俄如此,功名岂偶然。
五湖秋欲好,谁在钓鱼船。 -
10.《昼寝》 宋·王安石
井迳从芜漫,青藜亦倦扶。
百年唯有且,万事总无如。
弃置蕉中鹿,驱除屋上乌。
独眠窗日午,往往梦华胥。 -
11.《挂虎图于寝壁示秸秠》 宋·张耒
画工出幻事,缟素发原薮。
萧萧白茅低,凛凛北风走。
眈然老于菟,举步安不骤。
目光炯只射,怒吻呀欲受, -
12.《昼寝》 宋·梅尧臣
尝闻晋高士,时偃北窗风。
及尔寂无虑,始知机尽空。
便便嘲已解,栩栩梦何穷。
一寤复一寐,百年消此中。 -
13.《不寝》 宋·邵雍
闲坐更已深,就寝夜尚永。
殿转不成寐,却把前事省。
奠枕时昏昏,拥衾还耿耿。
西窗明月中,数叶芭蕉影。 -
14.《泉口净明院昼寝》 宋·楼钥
沙头古招提,往来几经行。
兹来当春昼,解衣愒西楹。
玉立青琅玕,小窗虚且明。
纸帐白如雪,床软枕更平。 -
15.《午寝而起怀子仪公择》 宋·赵蕃
梦里槐安底处宫,梦回依旧向来空。
竹阴可藉日已薄,柿叶堪书霜未红。
酌酒谁知幽子独,纵谈那得两君同。
诗拈信手初无味,閒迥西窗运秃翁。 -
16.《相和歌辞·蛾眉怨》 唐·王翰
君不见宜春苑中九华殿,飞阁连连直如发。
白日全含朱鸟窗,流云半入苍龙阙。
宫中彩女夜无事,学凤吹箫弄清越。 -
17.《杂曲歌辞·东飞伯劳歌》 唐·李暇
秦王龙剑燕后琴,珊瑚宝匣镂双心。
谁家女儿抱香枕,开衾灭烛愿侍寝。
琼窗半上金缕帱,轻罗隐面不障羞。
青绮帏中坐相忆,红罗镜里见愁色。
檐花照月莺对栖,空将可怜暗中啼。 -
18.《山林休日田家》 唐·卢照邻
归休乘暇日,饁稼返秋场。
径草疏王彗,岩枝落帝桑。
耕田虞讼寝,凿井汉机忘。
戎葵朝委露,齐枣夜含霜。
南涧泉初冽,东篱菊正芳。
还思北窗下,高卧偃羲皇。 -
19.《邯郸宫人怨》 唐·崔颢
邯郸陌上三月春,暮行逢见一妇人。
自言乡里本燕赵,少小随家西入秦。
母兄怜爱无俦侣,五岁名为阿娇女。 -
20.《邯郸宫人怨》 唐·崔颢
邯郸陌上三月春,暮行逢见一妇人。
自言乡里本燕赵,少小随家西入秦。
母兄怜爱无俦侣,五岁名为阿娇女。