-
101.《送罗机宜秩满东归三首》 宋·项安世
十年为客古南都,不谓斯行得范模。
我自阅人惟见此,公言有弟更謄吾。
金堤碧瓦新游览,绿竹红薇旧醉呼。
短别未应劳梦寐,定来骑马看西湖。 -
102.《三十日过班竹赋玉州之木一首》 宋·项安世
玉州之南土当木,玉州之北木为竹。
以土築室土则荣,以木编篱木应辱。
无木用土固其宜,有木何忍贱用之。
鸣呼,玉州之木最可悲,不为楹桷为藩篱。 -
103.《次韵太守会宜休亭二首》 宋·张嵲
屐齿破苔色,林塘欣共寻。
水光连竹坞,山翠上衣襟。
疏柳摇斜日,高梧转晚阴。
娵偶休入咏,可怕兕觥深。 -
104.《次韵太守会宜休亭二首》 宋·张嵲
万竹锁深翠,幽亭枕柳塘。
共临朱槛坐,摇借渚苹香。
鸟喜树阴密,鱼游荷影凉。
聊从山简醉,疏逸兴何长。 -
105.《题方竹杖松根枕二首》 宋·张镃
郁郁凌寒色,来宜此地蟠。
解衣轻盾日,假盖得秦官。
香宿风微堕,青留雨未乾。
通宵岩侧梦,根窍手藏丹。 -
106.《松花开竹笋茂喜而咏之》 宋·裘万顷
繁花密笋暮春时,妆点园林一段奇。
金粉生香风细细,斑衣留润露垂垂。
品高宜入神仙药,节劲终全冰雪姿。
笑彼杏桃儿女态,谩争艳冶媚山歧。 -
107.《旧有歙砚雅宜墨鑱贱号于阴以乱亡去十余年》 宋·艾性夫
冰蚕吐丝寒玉苍,老龙磨角玄云香,半生食汝充饥肠。
正尔悒悒伤弓亡,一日到眼惊余皇,欲呼未见谁鬣长。 -
108.《和传国开县丞竹涧韵》 宋·陈文蔚
随宜适意小轩亭,傍竹临流取次成。
地接园池山迳近,畦分花木四时平。
秋风日有酒杯乐,径石时敲拄杖声。
既有清湾堪钓月,可无一叶小舟横。 -
109.《竹筩养梅置窗间》 宋·邓深
竹与梅为友,梅非竹不宜。
截筩存老节,折树冻疏枝。
静牖初安睡,清泉满注时。
暗香披拂外,细细觉风味。 -
110.《窗前竹》 宋·杜范
拔地停空翠削成,与凡草木不同荣。
无心到彼难教曲,有节防身只自清。
本是孤根穿草壤,谁令弱杪上云程。
碍檐敲瓦宜芟去,好伴寒松涧壑声。 -
111.《李仲宾墨竹四首》 宋·方回
春生夏长出墙头,含箨新梢玉版抽。
宜雪宜霜无不可,如椽且与貌宜秋。 -
112.《寄题曹氏居竹》 宋·方回
维古修竹乡,君子世此居。
厥壤既宜竹,种竹环其庐。
根不取马箠,笋不供盘蔬。
永保岁寒盟,子孙乐只且。 -
113.《斑竹夫人》 宋·黄庚
汗青书墨沁肌凉,李卫曾携近竹床。
眼孔盈盈看熟客,泪痕点点泣秋房。
湘纹冷淡宜湘簟,玉体玲珑称玉郎。
秦虢流封无梦到,傍人空以睡为乡。 -
114.《雅宜山在城西五十里有德庵在其下穹寄山福寺》 宋·陆文圭
雅宜山低一眷石,气历化高千丈碧。
不论城市与林丘,爱山倒是诗人癖。
寒泉修竹苍岸底,青山解与高人语。
花落猿吟总是机,举似山僧尽马句。 -
115.《和山谷赋黄迪墨竹韵》 宋·释宝昙
平生黄太史,翰墨四海知。
风流过修竹,自弃或若遗。
岂伊岁寒质,似我槃礴时。
此君不解语,风雨扶持之。 -
116.《曾知合相宜堂》 宋·释宝昙
竹不解俗语,颇识天语香。
经年北窗梦,十倍西湖凉。
隐几湖上人,恰恰修竹长。
有时共竹语,风雨撼一床。 -
117.《湘竹杖寄无住》 宋·宋无
采向舜妃江庙前,得来卖客木兰船。
老宜泉石搘慷态,吟称烟霞倚瘦肩。
宴坐夜和金锡憩,经行春卓紫苔穿。
知师道师神龙记,莫漫腾空去九天。 -
118.《次韵签判张太博移竹》 宋·苏颂
梁苑有修竹,移来正得时。
新开一斋馆,分植两轩墀。
璅碎青金影,纤圆碧玉枝。
物应人共美,性与地兼宜。 -
119.《刘行简以自题所车墨竹诗见示依韵酬之》 宋·王洋
买花无谋谋买竹,少陵未必甘同谷。
索酒瓶空方索茶,陶水终惭锦茵宿。
我生绝意鹤背钱,犯分犹贪竹间肉。
农华稳付桃李春,寂寞颇疑松柏独。 -
120.《寄题左叔宝昆仲松竹书院》 宋·曾丰
南窗晃郎宜春夏,松竹与君为大雅。
雨杂吾伊声洒洒,劝君读书无苟且。
北窗窈窕宜秋冬,松竹与君为大忠。
风杂吾伊声沨沨,戒君读书无雷同。