-
1.《过子忽出新意以山芋作玉糁羹色香味皆奇绝天》 宋·苏轼
香似龙涎仍酽白,味如牛乳更全清。
莫将北海金齑鲙,轻比东坡玉糁羹。 -
2.《南岩悟禅老见于山中烹玉糁羹》 宋·王铚
我家峰头最高层,落叶苍苔不可登。
清坐与师烹玉糁,千岩风雨夜深灯。 -
3.《山居寂寥与世如隔是非不到荣辱两忘因忆秋崖》 宋·吴锡畴
我爱山居好,扶藜步晚晴。
俗醇存古意,境寂快诗情。
杜老银丝脍,坡翁玉糁羹。
随缘清供足,尽可佚余生。 -
4.《句》 宋·吴炯
谁知吾子被棱粥,压倒东坡玉糁羹。
-
5.《冬夜读书示子聿》 宋·陆游
残雪初消荠满园,糁羹珍美胜羔豚。
吾曹舌本能知此,古学工夫始可言。 -
6.《即事》 宋·陆游
渭水岐山不出兵,欲携琴剑锦官城。
醉来身外穷通小,老去人间毁誉轻。
扪虱雄豪空自许,屠龙工巧竟何成。
雅闻崏下多区芋,聊试寒炉玉糁羹。 -
7.《秋思》 宋·陆游
稽山九十翁,病起无气力。
拥杖牧鸡豚,乃是老人职。
一杯芋糁羹,孙子唤翁食。
既饱负朝阳,自愧尔何德! -
8.《霜夜》 宋·陆游
土床纸帐卧幽寂,枕上细听城上更。
榾柮烧残地炉冷,喔咿声断天窗明。
风霜欲透草茨屋,盐酪不下荠糁羹。
犹恨扶犁老无力,向来枉是请躬耕。 -
9.《病中杂咏十首》 宋·陆游
击壤林间送此生,欣欣东作到西成。
泥深宿麦苗初长,叶落柔桑眼已生。
枹鼓无声盗衰息,文书简出吏清平。
西游携得蹲鸱种,且共山家玉糁羹。 -
10.《晚春感事》 宋·陆游
和风薄霭过清明,减尽重裘觉体轻。
正午轩窗无树影,乍晴阡陌有莺声。
酿成西蜀鹅雏酒,煮就东坡玉糁羹。
扪腹翛然出门去,春郊何处不堪行? -
11.《秋晚弊庐小葺一室过冬欣然有作》 宋·陆游
放翁毕竟合躬耕,剩喜东归乐太平。
碧瓦新霜寒尚薄,明窗嫩日雨初晴。
素琴寻得无弦曲,野饷烹成不糁羹。
更说市朝痴太绝,一湖秋水濯尘缨。 -
12.《正月二十八日大雪过若耶溪至云门山中》 宋·陆游
山中看雪醉骑驴,清赏真成十载无。
高压孤峰增峭绝,斜倾丛竹失枝梧。
松肪火暖眠僧榻,芋糁羹香拥地炉。
病骨虽臞犹健在,未应遽作卧游图。 -
13.《饭保褔》 宋·陆游
簁雨云低未放晴,闭门作病忆闲行。
摄衣丈室参耆宿,曳杖长廊唤弟兄。
饱饭即知吾事了,免官初觉此身轻。
归来更欲夸妻子,学煮云堂芋糁羹。 -
14.《晨起偶题》 宋·陆游
城远不闻长短更,上方钟鼓自分明。
幽居不负秋来睡,末路偏谙世上情。
大事岂堪重破坏,穷人难与共功名。
风炉歙钵生涯在,且试新寒芋糁羹。 -
15.《新晴出门闲步》 宋·陆游
一夜风号作快晴。
披裘扶杖出门行。
青山绕舍雪封尽,丹叶满街霜染成。
废寺僧寒多晏起,近村农惰阙冬耕。
穷人旋画膨脝计,自买蹲鸱煮糁羹。 -
16.《贾子明出东原采撷野蔬并诗见寄》 宋·宋祁
东郊丰杂芼,遗我一襜盈。
菊援分阳甲,滕岩下早英。
溢杯同韭沦,罗案代葵烹。
顿助高舂饭,兼和不糁羹。
鲁肱聊可枕,何肉久忘情。
却为东原句,犹馀三叹声。 -
17.《客至》 宋·姜特立
冻云垂地寒峥嵘,故人访我邀晨烹。
旋烧姜子金丝酒,却试苏公玉糁羹。 -
18.《旧冬得蒌蒿数十根植之舍傍今春遂可采撷辄持》 宋·郑清之
蒌蒿见录尔雅篇,族谱系出荆楚壖。
居人采撷不论钱,横道躏轹如车前。
物有贵贱所遇然,鸡壅豕苓以帝言。
世间何有正味焉,耆芰昌歜性所便。 -
19.《和若水赋圃梅花三绝句》 宋·程公许
踏雪微吟分外清,蓝桥底处觅云英。
客来何物供娱玩,竹叶新篘玉糁羹。 -
20.《辟戴帅初食长菜》 宋·陈著
漂泊无家杜少陵,兵閒奔走如蓬萍。
碧涧香芹因可嗜,脍鲤岂厌银丝精。
百谪九死苏玉局,到处为乡心自足。
有时珍尝百糁羹,何尝不食黄鸡粥。