-
1.《二郎神(次方时父送春)》 宋·赵以夫
一江渌净,算阅尽、燕鸿来去。
便系日绳长,修蟾斧妙,教驻韶毕未许。
白白红红多多态,问底事、东皇无语。
但碧草淡烟,落花流水,不堪回伫。 -
2.《一秋》 明·王醇
一秋宛驰驷,志士感何深。
随事涉虚境,与时销烈心。
行惭窥止水,坐不耐疏林。
系日方无策,仍伤老病侵。 -
3.《九日登清水营城》 明·齐之鸾
朔方三度重阳节,河曲干旌岁岁忙。
鬓发已甘尘路白,菊花犹送塞垣黄。
中丞疏有回天力,太宰功兼蹜地方。
云外好呼南去雁,系书先为报江乡。 -
4.《壬寅二月有诏令郡吏分往属县减决囚禁十三日》 宋·苏轼
太平宫而宿于南溪溪堂遂并南山而西至楼观大秦寺延生观仙游潭十九日aa1归作诗五百言以记凡所经历者寄子由远人罹水旱,王命释俘囚。
分县传明诏,循山得胜游。
萧条初出郭,旷荡实消忧。
薄暮来孤镇,登临忆武侯。 -
5.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
6.《次韵君泽正月五日早见示》 宋·方回
人人有此珠,万古天地宝。
法当潜厥光,蚌谷护其表。
能使华岳移,可叱峡流倒。
未若床缺足,梓匠不自造。 -
7.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
8.《九日五首》 唐·杜甫
重阳独酌杯中酒,抱病起登江上台。
竹叶于人既无分,菊花从此不须开。
殊方日落玄猿哭,旧国霜前白雁来。 -
9.《系乐府十二首·去乡悲》 唐·元结
踌蹰古塞关,悲歌为谁长。
日行见孤老,羸弱相提将。
闻其呼怨声,闻声问其方。
方言无患苦,岂弃父母乡。
非不见其心,仁惠诚所望。
念之何可说,独立为凄伤。 -
10.《系乐府十二首·去乡悲》 唐·元结
踌蹰古塞关,悲歌为谁长。
日行见孤老,羸弱相提将。
闻其呼怨声,闻声问其方。
方言无患苦,岂弃父母乡。
非不见其心,仁惠诚所望。
念之何可说,独立为凄伤。