-
1.《钱检法及代期以诗告别因次其韵》 宋·仲并
昔年两岸柳,逢春正依依。
扁舟转河曲,风光随处宜。
弹指岁云何,秋风橘柚垂。
折腰得斗粟,未救臣朔饥。 -
2.《暮春寻终南柳处士》 唐·李端
庞眉一居士,鹑服隐尧时。
种豆初成亩,还丹旧日师。
入溪花径远,向岭鸟行迟。
紫葛垂苔壁,青菰映柳丝。
偶来尘外事,暂与素心期。
终恨游春客,同为岁月悲。 -
3.《送柳淡扶侍赴洪州(此子素少宦情共予有西山之好)》 唐·皎然
中林许师友,忽阻夙心期。
自顾青緺好,来将黄鹤辞。
少年轻远涉,世道得无欺。
烟雨孤舟上,晨昏千里时。
离魂渺天末,相望在江湄。
无限江南柳,春风卷乱丝。 -
4.《闲居杂兴十首》 宋·薛嵎
铁砚几磨研,依然萤雪边。
薄才遗圣世,无禄尽亲年。
多病唯谙药,当寒不识绵。
素心期淡泊,冰蘖誓能坚。 -
5.《葛文康书简帖赞》 宋·岳珂
辞以情达,义以气激。
以素心期,托名手笔。
都曹这犹,中寓其一。
尚想风流,太平人物。 -
6.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
7.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
8.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
9.《再次韵文潜病起》 宋·晁补之
淮浦见之子,春风初策名。
颇讶谪仙人,有籍白玉京。
晚遇广文直,老交心愈倾。
同升芸香府,偶坐华发生。 -
10.《郡斋卧疾赠昼上人》 唐·于頔
夙陪翰墨徒,深论穷文格。
丽则风骚后,公然我词客。
晚依方外友,极理探精赜。
吻合南北宗,昼公我禅伯。