-
1.《论邻人》 宋·陆游
相攻本出忿与疑,能不终讼固已奇。
讼端可窒君试思,岁时邻里相谐嬉。 -
2.《书李氏园亭》 宋·赵蕃
坐久思行步,因而上野亭。
日兼梅雨落,山接稻田青。
何术销终讼,连朝役瘦形。
早知还走俗,不用学通经。 -
3.《赠临洺县令皓弟(时被讼停官)》 唐·李白
陶令去彭泽,茫然太古心。
大音自成曲,但奏无弦琴。
钓水路非远,连鳌意何深。
终期龙伯国,与尔相招寻。 -
4.《演兴四首·讼木魅》 唐·元结
登高峰兮俯幽谷,心悴悴兮念群木。
见樗栲兮相阴覆,怜梫榕兮不丰茂;见榛梗之森梢,闵枞橎兮合蠹。
槢桡桡兮未坚,椲桹桹兮可屈。 -
5.《演兴四首·讼木魅》 唐·元结
登高峰兮俯幽谷,心悴悴兮念群木。
见樗栲兮相阴覆,怜梫榕兮不丰茂;见榛梗之森梢,闵枞橎兮合蠹。
槢桡桡兮未坚,椲桹桹兮可屈。 -
6.《自讼》 宋·王安石
孔子见南子,子路为不怡。
欲从公山氏,勃郁见色辞。
道如天之苍,万物不能缁。
弟子尚不信,况余乏才资。 -
7.《安溪劝农诗·劝息讼》 宋·陈宓
田无所入最为艰,终岁辛勤不得闲。
劝尔小争须隐忍,破家只在片时间。 -
8.《酬裴员外以诗代书》 唐·高适
少时方浩荡,遇物犹尘埃。
脱略身外事,交游天下才。
单车入燕赵,独立心悠哉。
宁知戎马间,忽展平生怀。 -
9.《李士曹厅对雨》 唐·钱起
春雨暗重城,讼庭深更寂。
终朝人吏少,满院烟云集。
湿鸟压花枝,新苔宜砌石。
掾曹富文史,清兴对词客。
爱尔蕙兰丛,芳香饱时泽。 -
10.《初黄绶赴蓝田县作》 唐·钱起
蟠木无匠伯,终年弃山樊。
苦心非良知,安得入君门。
忽忝英达顾,宁窥造化恩。
萤光起腐草,云翼腾沉鲲。