-
1.《戏为六绝句》 唐·杜甫
庾信文章老更成,凌云健笔意纵横。
今人嗤点流传赋,不觉前贤畏后生。
王杨卢骆当时体,轻薄为文哂未休。
尔曹身与名俱灭,不废江河万古流。 -
2.《浣溪沙(酴醿和狄相叔韵赠陈宋邻)》 宋·向子諲
翡翠衣裳白玉人。
不将朱粉污天真。
清风为伴月为邻。
枕上解随良夜梦,壶中别是一家春。
同心小绾更尖新。 -
3.《郴江百咏并序·俯春亭》 宋·阮阅
城上危亭可摘云,四边山色翠为邻。
下窥城郭无余蕴,草色花光尽是春。 -
4.《句》 宋·阎孝忠
橘柚人家黄压帽,松篁僧寺翠为邻。
-
5.《俯春亭》 宋·阎孝忠
城上危亭可摘云,四边山色翠为邻。
下窥城郭无余蕴,草色花光尽是春。 -
6.《子虚赋》 两汉·司马相如
楚使子虚使于齐,王悉发车骑,与使者出田。
田罢,子虚过奼乌有先生,亡是公在焉。
坐定,乌有先生问曰:“今日田乐乎?”子虚曰:“乐。
”“获多乎?”曰:“少。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《邻翁以紫石斛承粗山一块为予书室这奉斛盖端》 宋·郑刚中
见山不见理,真假析为二。
看假作真山,细大岂殊致。
邻翁怜索居,奉我石一块。
嵌空会短小,枯涩少坚腻。 -
9.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
10.《西江月》 宋·向子諲
取古人语以况此花,称为著题。
余三十年前,与晁之道、狄端叔诸公醉皇建院东武襄家,酴醿甚盛,各赋长短句。
独记余浣溪沙一首云:“翠羽衣裳白玉人。
不将朱粉污天真。 -
11.《泛照湖游天章二首》 宋·吴奎
愁霖不肯已,阴结弥二旬。
吾游欲及时,秉烛出城门。
泛泛一画舫,密坐环亲宾。
爽气忽侵袂,重云稍逡巡。 -
12.《步虚蕊珠七言》 宋·程公许
玄盖之天高崒嵂,自满天眼支一脉。
嶙刚四面森翠壁,中有瑶柱倚天立。
窈窈郁郁仙者宅,涵云蓄雾九锁隔。
石扉谁遣玉{上竹下氐}擘,通行岂虞虎豹搤。 -
13.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
14.《渔家傲·八十邻翁头似葆》 元·马熙
八十邻翁头似葆。
为言环翠埋芳草。
不似圭塘风物闹。
清昼好。
来游往往逢郊岛。
细浪粼粼风袅袅。
柳丝柔直荷钱小。
凫短鹤长无用较。
舟可棹。
扣舷重和渔家傲。 -
15.《退之谓以鸟鸣春往往为以夏鸣耳古人麦黄韵鹂》 宋·舒岳祥
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。 -
16.《伤邻家鹦鹉词》 唐·王建
东家小女不惜钱,买得鹦鹉独自怜。
自从死却家中女,无人更共鹦鹉语。
十日不饮一滴浆,泪渍绿毛头似鼠。 -
17.《竹》 唐·崔涯
领得溪风不放回,傍窗缘砌遍庭栽。
须招野客为邻住,看引山禽入郭来。
幽院独惊秋气早,小门深向绿阴开。
谁怜翠色兼寒影,静落茶瓯与酒杯。 -
18.《过湖口》 唐·唐彦谦
江湖分两路,此地是通津。
云净山浮翠,风高浪泼银。
人行俱是客,舟住即为邻。
俯仰烟波内,蜉蝣寄此身。 -
19.《过湖口》 唐·唐彦谦
江湖分两路,此地是通津。
云净山浮翠,风高浪泼银。
人行俱是客,舟住即为邻。
俯仰烟波内,蜉蝣寄此身。 -
20.《春秋战国门·哀公》 唐·周昙
贤为邻用国忧危,庙算无非委艳奇。
两叶翠娥春乍展,一毛须去不难吹。