-
141.《入竹西道院》 宋·葛绍体
双桧老虬干,万竹苍龙枝。
道院傍西筑,书窗下南帷。
笑谈清灯晕,坐起白麈挥。
天低月初挂,河澹星欲垂。
醉生笔砚妍,卧筹民勿规。
蟋蟀唤乡梦,莎鸡引秋思。
客身休自疑,古人以为期。 -
142.《书馆》 宋·黄庚
池馆深深锁翠凉,课余多暇日偏长。
屋连湖水琴书涧,窗近花阴笔砚香。
吾道尚存贫亦乐,客身长健老何妨。
十年心事闲搔首,厌听蝉声送夕阳。 -
143.《陪诸友野步》 宋·李处权
北客身将老,东风又岁华。
山情添气象,水暖莫津涯。
贫觉他乡苦,慵嫌去路斜。
升平吾会见,时事不须嗟。 -
144.《观知客归葬亲求语》 宋·释绍昙
道人观方积压彼去,入门要验宾中主。
吃一杯茶即转身,谁能掉舌论今古。
危机俊逸旱雷轰,苍鹰折翅猎狗烹。
老明觉举手加额,韩大伯敢搀先行。 -
145.《柳花》 宋·释文珦
岸柳飞花老却春,负前何事巧随人。
都缘漂荡先归处,全似天涯倦客身。 -
146.《立春日》 宋·释文珦
上国又逢春,衣裳化客尘。
园庐空入梦,岁月但依人。
生意归群物,穷愁老一身。
喜余鸥鹭伴,犹不怪吾真。 -
147.《江上》 宋·释行海
江雨随风打客身,咚咚津鼓祭潮神。
帆来帆去朝还暮,老尽东西南北人。 -
148.《小师智临禅客写真求赞》 宋·释正觉
云石雪松,岁寒之友从;晓月霜钟,清白之音容。
自乐也村歌社舞,平怀也牧笛归农。 -
149.《元夕夜与戎琳殊三老僧对棋琳请作诗赋之》 宋·王洋
白布衫韝时节新,娇鬟丰口绮罗春。
满城菡萏官同乐,午夜箫歌社降神。
继书寻棋三净侣,闻灯坚坐一闲身。
不须强学行春客,儿女多应不要人。 -
150.《次韵何吉老游金銮寺》 宋·杨时
荣名嗟何为,病木自生瘿。
彭殇一梦觉,乌用论久顷。
寄身渊明庐,翛然在人境。
卫生鄙樊雉,放浪任流梗。 -
151.《琵琶行/琵琶引》 唐·白居易
元和十年,予左迁九江郡司马。
明年秋,送客湓浦口,闻舟中夜弹琵琶者,听其音,铮铮然有京都声。
问其人,本长安倡女,尝学琵琶于穆、曹二善才,年长色衰,委身为贾人妇。
遂命酒,使快弹数曲。 -
152.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
153.《满庭芳·夏日溧水无想山作》 宋·周邦彦
风老莺雏,雨肥梅子,午阴嘉树清圆。
地卑山近,衣润费炉烟。
人静乌鸢自乐,小桥外、新绿溅溅。
凭阑久,黄芦苦竹,拟泛九江船。 -
154.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
155.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
156.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
157.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
158.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
159.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
160.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。