-
1.《田家杂兴八首》 唐·储光羲
春至鶬鹒鸣,薄言向田墅。
不能自力作,黾勉娶邻女。
既念生子孙,方思广田圃。
闲时相顾笑,喜悦好禾黍。 -
2.《石亭野老家》 宋·戴复古
野老将余到石亭,先呼小豹出相迎。
依凭林谷住家稳,奔走儿童见客惊。
牛豕与人争径路,桑麻绕屋蔽柴荆。
溪边不合栽桃李,犹恐春风惹世情。 -
3.《孤儿行》 明·刘基
蓬头皲足谁家儿,满面尘埃双泪垂。
爷娘弃我不待老,骨肉无人但兄嫂。
两身一气不相知,陌路茫茫向谁道。
清晨采薪日入归,残羹冷饭难充饥。 -
4.《望花山张老家》 宋·戴复古
元从边上住,来此避兵兴。
麦麨朝充食,检明夜当灯。
蔽门麻菶菶,护壁石层层。
老妪逢人哭,吾儿在谢陵。 -
5.《吊江南老家人春梅》 唐·孟郊
念尔筋力尽,违我衣食恩。
奈何粗犷儿,生鞭见死痕。
旧使常以礼,新怨将谁吞。
胡为乎泥中,消歇教义源。 -
6.《粹老家隔帘听琵琶》 宋·黄庭坚
马卿劝客且无喧,请以侍儿临酒樽。
妆罢黄昏帘隔面,曲终清夜月当轩。
弦弦不乱拨来往,字字如闻人语言。
千古胡沙埋妙手,岂如桃李在中园。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《野老歌/山农词》 唐·张籍
老农家贫在山住,耕种山田三四亩。
苗疏税多不得食,输入官仓化为土。
岁暮锄犁傍空室,呼儿登山收橡实。
西江贾客珠百斛,船中养犬长食肉。 -
9.《赴戍登程口占示家人二首》 清·林则徐
出门一笑莫心哀,浩荡襟怀到处开。
时事难从无过立,达官非自有生来。
风涛回首空三岛,尘壤从头数九垓。
休信儿童轻薄语,嗤他赵老送灯台。 -
10.《哨遍·高祖还乡》 元·睢景臣
社长排门告示,但有的差使无推故,这差使不寻俗。
一壁厢纳草也根,一边又要差夫,索应付。
又是言车驾,都说是銮舆,今日还乡故。
王乡老执定瓦台盘,赵忙郎抱着酒胡芦。 -
11.《后出塞五首》 唐·杜甫
男儿生世间,及壮当封侯。
战伐有功业,焉能守旧丘?
召募赴蓟门,军动不可留。
千金买马鞍,百金装刀头。 -
12.《邻相反行》 唐·薛逢
东家有儿年十五,只向田园独辛苦。
夜开沟水绕稻田,晓叱耕牛垦塉土。
西家有儿才弱龄,仪容清峭云鹤形。 -
13.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
14.《秦州杂诗二十首》 唐·杜甫
满目悲生事,因人作远游。
迟回度陇怯,浩荡及关愁。
水落鱼龙夜,山空鸟鼠秋。
西征问烽火,心折此淹留。 -
15.《季秋既望吾族子侄以老人会于我家名日燕老集》 宋·陈著
飒飒西风来,吹不开眉端。
团团空中月,照不见肺肝。
菊花仍旧香,过雁秋年年。
我怀人得知,流光逝如川。 -
16.《毛沧儿歌》 明·唐之淳
毛沧儿,毛沧儿,沧儿生在兰沧西。
兰沧去天万有三千里,土人花脚金两齿。
沧儿之父名声达天子,天子遣使远召之,沧儿随父来京师
。 -
17.《於刘功曹家见杨直讲女奴弹琵琶戏作呈圣俞》 宋·欧阳修
大弦声迟小弦促,十岁娇儿弹啄木。
啄木不啄新生枝,惟啄槎牙枯树腹。
花繁蔽日锁空园,树老参天杳深谷。
不见啄木鸟,但闻啄木声。 -
18.《家有白鸡蓄之三年矣驯熟可爱谦之读书山中一》 宋·方翥
羽仪洁白如自修,风雨晦冥那失晓。
沙头鸥鸟不驯熟,雪里鹭丝太孤皎。
山寒夜半落叶深,闭门垂荑偎重衾。
闻鸡而起竟何事,我老看书不入心。 -
19.《负丞零陵更尽,而代者未至·家君携老幼先归》 宋·杨万里
吾父先归吾未可,吾母已行犹顾我。
儿女喜归未鲜悲,我愁安得似儿痴。
墙头人看不须羡,居者那知行者叹。
昨日幸晴今又雨,天公管得行人苦。
吾母病肺生怯寒,晚风鸣屋正无端。
人家养子要作官,吾亲此行谁使然。 -
20.《戊寅老人生旦》 宋·陈文蔚
吾家本是田家子,其先世世居田里。
儿因逐食浪飘蓬,欲归无以供甘旨。
吾翁亦能某淡薄,日夕饭疏而饮水。
浑然质朴古人风,固应自有长生理。