-
101.《寄题康平老眄柯亭》 宋·陈与义
高怀志丘壑,既足不愿余。
惜哉三迳荒,滞彼天一隅。
小筑聊自适,空园闢榛芜。
清影吊高槐,气与西山俱。 -
102.《年老逢春十三首》 宋·邵雍
年老逢春莫惜狂,惜狂无那兴难当。
园林恰到恶明媚,风雨便多闲中伤。
花等半开宜速赏,酒闻才熟便先尝。
大都美物天长惜,非是吾侪曲主张。 -
103.《年老逢春十三首》 宋·邵雍
年老逢春春不任,不任缘被老来侵。
一身老去恶足惜,满眼春归何处寻。
红日坠时风更急,落花流处水仍深。
流莺不悟芳菲歇,犹向枝头送好音。 -
104.《笺年老逢春八首·年老才会惜芳菲》 宋·邵雍
笺云:一岁正荣处,三春特盛时。
是花堪爱惜,况见好花枝。 -
105.《遗老斋绝句十二首》 宋·苏辙
人言里中旧,独有陈太丘。
文若命世人,惜哉忧人忧。 -
106.《惜别行送林梅卿赴阙》 宋·黄公度
刺桐城边桐叶飞,刺桐城外行人稀。
客来别我有所适,问客此去何当归。
林卿妙龄才秀发,胸中万卷涌溟渤。
家声合沓盖九州,里第嶙峋表双阙。 -
107.《铁塔寺呈轻老》 宋·刘过
树木有古意,轩窗多野情。
断冈城一带,齐岸划丛生。
醉骨风蝉蜕,病身沙鸟轻。
惜无东野笔,琢句斩僧清。 -
108.《惜黄花慢·送客吴皋》 宋·吴文英
送客吴皋。
正试霜夜冷,枫落长桥。
望天不尽,背城渐杳,离亭黯黯,恨水迢迢。
翠香零落红衣老,暮愁锁、残柳眉梢。 -
109.《闻方广长老化去有作》 宋·张栻
夜入精蓝意自真,上方一笑政清新。
山僧忽复随流水,可惜平生未了身。 -
110.《归欤老秋》 宋·陈造
已办求田问舍谋,登临那复更悲秋。
蟹肥与客争先把,稻熟催儿彻晚收。
霜后峰峦添峭措,波间鸥鹭剧风流。
寰中胜处天应惜,付与痴儿只暗投。 -
111.《送路纠归老丹阳》 宋·陈师道
身退不待年,意足不待余。
宁闻有余论,但问我何如。
才名四十年,盛气盖诸儒。
独无金水力,竟与蛙黾俱。 -
112.《奉送阎醇老推官》 宋·陈师道
古今犹异俗,邹鲁尚多儒。
簿领三年责,云霄一武趋。
数过忘潦倒,惜别更斯须。
说与晁夫子,今年锥也无。 -
113.《又三绝戏老友》 宋·李新
摘尽霜髭秃蝟髯,年来地阁不任尖。
芙蓉为惜斑斑鬓,着力风前压帽檐。 -
114.《夏日与妙现老堂二公晚步江皋露坐月下夜分乃》 宋·李弥逊
胡床兴不浅,未肯庾公贤。
山意知为近,江声到寺前。
夜凉新病后,月色正愁边。
可惜江南梦,青灯照不眠。 -
115.《二月晦日惜春有感》 宋·吴芾
春半年已除,旧闻诗人语。
老夫始信之,倍觉伤时序。
方春未来时,屈指朝朝数。
十分拟春来,欲与春为主。 -
116.《郑粹德兴平江官满有诗见寄次韵以叙老怀惜别》 宋·仲并
不奈飞埃点素衣,惊霜须鬓落全稀。
隔帘初听黄鹂语,举盏那催画鷁归。
就使渊明频日醉,能争伯玉几年非。
持竿欲老长城去,分我临流半坐矶。 -
117.《再用韵送印老》 宋·李流谦
抖擞孤怀十日谈,不将幽愤托巫咸。
别来断雁虚秋信,梦破惊猿忆晓岩。
脱叶趁风声互答,归鸦赴日影相衔。
临分斗偈无多惜,浊骨凭师为点凡。 -
118.《赠光孝益老》 宋·楼钥
鴒原鸿雁行,此理悬诸天。
万事可变灭,天性难推迁。
显菴幼出家,洁饥同玄蝉。
一钵寄西东,悠悠经几年。 -
119.《催老融墨戏》 宋·楼钥
古人惜墨如惜金,老融惜墨如惜命。
濡毫洗尽始轻拂,意匠经营极深夐。
人非求似韵自足,物已忘形影犹映。
地蒸宿雾日未高,雨带寒烟山欲暝。 -
120.《交韵汉老弟假山》 宋·虞俦
庭空吏散无公事,一枕清风供午睡。
列仙之陬渺何许,化蝶翩翩可坐致。
梦中意行不识路,神前那有车乘坠。
立壁延缘萝蔓绿,滑径行视莓苔翠。