-
101.《答任师中家汉公(一题:奉和师中丈汉公兄见》 宋·苏轼
先君昔未仕,杜门皇祐初。
道德无贫贱,风采照乡闾。
何尝疏小人,小人自阔疏。
出门无所诣,老史在郊墟。 -
102.《杂兴》 宋·陆游
客问维摩疾,人哀范叔寒。
诗囊负童背,药笈挂驴鞍。
野果攒眉涩,村醪捩齿酸。
老鸡殊可念,旦旦报平安。 -
103.《自咏》 宋·陆游
满梳晨起发凋零,亭午柴门未彻扃。
万事忘来尚忧国,百家屏尽独穷经。
楠枯倒壑虽无用,龟老搘床故有灵。
梦里骑驴华山去,破云巉绝数峰青。 -
104.《寓叹》 宋·陆游
交世非初志,谋生又绝疏。
家贫思辟谷,人忌悔知书。
门异回轩巷,乘无秃尾驴。
老顽君勿怪,万事有乘除。 -
105.《自嘲》 宋·陆游
少读诗书陋汉唐,暮年身世寄农桑。
骑驴两脚欲到地,爱酒一樽常在傍。
老去形容虽变改,醉来意气尚轩昂。
太行王屋何由动,堪笑愚公不自量。 -
106.《记梦》 宋·陆游
梦里都忘两鬓残,恍然白紵入长安。
硾教纸熟修温卷,僦得驴骑候热官。
红叶满街秋著句,青楼烧烛夜追欢。
如今万事消除尽,老眼摩挲静处看。 -
107.《题斋壁》 宋·陆游
小屋闲坊旋卜居,老人也看作吾庐。
客知贪睡多留刺,儿未来归自检书。
草赋万言那直水,属文三纸尚无驴。
京麈日念家山乐,况值腰鎌割麦初。 -
108.《自诒》 宋·陆游
荒圃风烟入荷鉏,孤村巷陌看骑驴。
少年曾纵千场醉,老境惟存一束书。
作意买山虽已矣,忍惭乞米独何欤?所欣肺病秋来减,白发萧萧可自梳。 -
109.《远游》 宋·陆游
老子平生喜远游,流麈不惜闇貂裘。
江亭吹笛三巴夜,关路骑驴二华秋。
但使澄心同止水,自知幻境等浮沤。
悠然饱听松风睡,勾漏丹砂底用求? -
110.《闭户》 宋·陆游
老人闭户动经月,嬾就东家借蹇驴。
身後有名岂如酒,体中不佳聊读书。
秦王开图见匕首,汉相徇市载厨车。
人间忧怖古如此,莫怪荒畦常荷锄。 -
111.《书意》 宋·陆游
屋漏徙我床,窗破补其罅。
衣穿傲狐貉,食淡忘脍炙。
人生老可哀,百事就衰谢。
我喜在得归,味美如啖蔗。 -
112.《致仕後即事》 宋·陆游
老民一日脱朝衣,回首平生万事非。
赤脚婢沽村酿去,平头奴驭草驴归。 -
113.《甲子秋八月偶思出游往往累日不能归或远至傍》 宋·陆游
筋骸未废宁为老,烟火犹通岂是贫?时跨一驴山县去,园丁野老尽相亲。
-
114.《初秋》 宋·陆游
兀兀终年醉,空空四壁穷。
那知双雪鬓,又度几秋风。
高枕三峰老,深衣独乐翁。
骑驴向何许, -
115.《送春》 宋·陆游
新叶张翠幄,落花作红茵。
山蔬旨且柔,家酿清而淳。
以我垂老境,送此将归春。
我固惜流年,春亦记陈人。 -
116.《新凉书怀》 宋·陆游
山川遗迹晋唐余,水竹相望许洛居。
一齿屡摇犹决肉,双眸虽涩尚耽书。
郊原夜夜驱耕犊,村店时时秣蹇驴。
客问若为娱老境?吾儿未与短檠疏。 -
117.《季夏杂兴》 宋·陆游
巉巉瘦驴岭,莽莽老牛陂。
四海均羁旅,何人感此诗? -
118.《秋获後即事》 宋·陆游
秋获春耕力尚余,雨中襏襫种寒蔬。
筑居正可茨生草,出市何妨借蹇驴。
老境朝晡数匙饭,腐儒生死一编书。
敲门忽有岷山使,惭愧交情未作疏。 -
119.《久客书怀》 宋·陆游
行役饱看山,沉绵剩得闲。
忘忧缘落魄,耐老为痴顽。
射虎临秦塞,骑驴入蜀关。
芳洲兰可佩,幽磴桂堪攀。
欸乃声饶楚,陬隅句带蛮。
悠然长自遣,故里几时还。 -
120.《谢王子林判院惠诗编》 宋·陆游
文章有定价,议论有至公,我不如诚斋,此评天下同。
王子江西秀,诗有诚斋风,今年入修门,轩轩若飞鸿。
人言诚斋诗,浩然与俱东,字字若长城,梯冲何由攻?我望已畏之,谨避不欲逢。
一日来叩门,锦囊出几空。