-
1.《至石壁庄》 明·丰越人
一径湖心通翠微,入山先自着山衣。
绕篱野豆花争放,背日岩枝叶半稀。
渔散空洲秋水在,烟横高岫夕禽归。
闲居最得无能味,白石苍苍是钓矶。 -
2.《读东坡和陶诗》 宋·赵蕃
食已无余事,坡诗信手繙。
飘零落蛮蜑,收拾重玙璠。
未易穷关键,才能味语言。
向来陶谢并,今日要重论。 -
3.《仲冬下浣会同僚游东岩》 宋·蒲寿宬
羽人脱屣去,古洞留嵌岩。
白云亦世态,随风蜕其缄。
石饴已何许,谁能味其甘。
土偶寂不语,樵牧同此龛。 -
4.《中齿忽折》 宋·艾性夫
老丑移形转可吁,凋零已到骨之余。
似因漱石磨成磷,幸免投梭折得疏。
根笋尚如儿龀短,医师欲实火田虚。
喜无乾胏劳吾決,含咀犹能味古书。 -
5.《与鲜于茶干》 宋·晁公溯
吾犹蠹书鱼,岂能味斯文。
但以性所嗜,颇与黄卷亲。
喜闻天下言,孝章有大名。
苟得从其游,亦足慰此生。 -
6.《别周侍郎五首》 宋·彭龟年
人便适性事,医乃逢其痴。
有药不投疾,但欲甘于饴。
安知万全方,非取类舌宜。
谁能味此苦,恐厌功效迟。 -
7.《水龙吟 仆三年为郎外台,故人扬子能作广文》 金朝·蔡松年
词章敏妙,临觞得纸,下笔不能自休。
去岁收灯后,过扬於郑氏山亭,酣觞赋诗,最为快适。
自此仆遂东来,比得其诗,颇道当时风味,戏作越调乱山空翠寻人,短松路转风亭小。
论文把酒,灯残月淡,春风最早。 -
8.《道中口占呈能之》 宋·徐侨
阙然不见怀千虑,特地相过无一言。
平日交情如水淡,暂时客里似春温。
酒随深浅有余味,事向细微无不论。
漫道与君心莫逆,谁知朴直个中存。 -
9.《正月九日有美堂饮醉归径睡五鼓方醒不复能眠》 宋·苏轼
之众人事纷扰,志士独悄悄。
何异琵琶弦,常遭腰鼓闹。
三杯忘万虑,醒后还皎皎。
有如辘轳索,已脱重萦绕。 -
10.《吉州李伯高会判送盐{虫截}子鱼比海味之珍者》 宋·戴复古
每思乡味必流涎,一物何能到我前。
怒奋两螯眸炯炯,饱吞三印腹便便。
形模突出盐池底,风味横生海峤边。
合为莼鲈动归兴,久抛东浦钓鱼船。 -
11.《甲子秋八月偶思出游往往累日不能归或远至傍》 宋·陆游
家居愈老厌拘缠,旅舍僧房意自便。
乞菜作羹殊有味,借床小憩即成眠。 -
12.《甲子秋八月偶思出游往往累日不能归或远至傍》 宋·陆游
乡闾敬老意常勤,一味甘鲜必见分。
大胾在前无箸食,始知富贵本浮云。 -
13.《连日扶病领客殆不能支枕上怀故山偶成》 宋·陆游
已强迂疏假印章,更扶衰病主杯觞。
功名已判初心负,豪侠都无故态狂。
静觉此身犹外物,嬾思与世永相忘。
清泉白石生来事,曲几明窗味最长。 -
14.《衰病不复能剧饮而多不见察戏作此诗》 宋·陆游
平生不持面看人,宁作五湖云水身。
忍穷闭门岂自苦,是中有味敌八珍。
酒杯潋灩鼓吹作,我自悲吒人自乐。
更阑坐睡不得去,如鹰在韝虎遭缚。
丈夫欢乐自有时,遇酒先怯非予衰。
万骑击胡青海岸,此时意气令君看。 -
15.《客叩门多不能接往往独坐至晚戏作》 宋·陆游
贫舍久疏罗酒浆,客来不复倒衣裳。
官情已尽诗情在,世味无余睡味长。
红练带飞穿柳去,锦熏笼暖扑帘香。
萧然自笑浑无事,渔唱声中又夕阳。 -
16.《园花盛开秬病不能观作诗谕之》 宋·张耒
东风着花花披靡,花风吹人人欲醉。
老翁逢花如啜醨,强自挹酌终无味。
鬬红鬬绿态千万,长笑花工夸幻事。
若知空色无异观,世上何曾有桃李。 -
17.《丁酉重九日宿顺昌步云阁绝句七首呈味道明府》 宋·刘克庄
长君论事天为动,季子居官水似清。
双眊不能钞谏草,偏聋尚可听琴声。 -
18.《七兄初约登新楼作重阳敦前岁之盟适病足不能》 宋·周必大
遍走三台一日中,前年乐事转头空。
新楼期对萸并菊,旧约翻吟雨与风。
鱼绕长江殊有味,酒篘大甕浩无穷。
登临何必拘重九,脚力强时信即通。 -
19.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
灵芽胯底棋局方,茗碗班班金粟黄。
食罢煮香消日长,莫遣姜盐资胃凉。
廪君所嫉裴不尝,谁是纤纤捧碗娘。
识取真腴那得忙,不是沙溪不入香。
可须臾醉无何乡,甘膬肥浓能腐肠。 -
20.《送姜医与能仁西堂印老能仁韦宙读书之地》 宋·胡寅
韦公挟策漫荆榛,牧子亡羊也未真。
百叠乱山秋思杳,半岩修竹岁寒亲。
不须招手游莲社,且可冥心舍筏津。
山芋畦蔬正味好,饷君姜醢助芳辛。