-
1.《自嗟》 宋·陆游
青蔬半亩老生涯,霜鬓萧萧只自嗟。
勋业蹉跎空许国,文词浅俗不名家。
残骸皆作麒麟楦,旧友仍非处士牙。
收得平生钓竿手,长安西日更须遮。 -
2.《和王介甫明妃曲二首/明妃曲和王介甫作》 宋·欧阳修
胡人以鞍马为家,射猎为俗。
泉甘草美无常处,鸟惊兽骇争驰逐。
谁将汉女嫁胡儿,风沙无情貌如玉。
身行不遇中国人,马上自作思归曲。 -
3.《新婚别》 唐·杜甫
兔丝附蓬麻,引蔓故不长。
嫁女与征夫,不如弃路旁。
结发为君妻,席不暖君床。
暮婚晨告别,无乃太匆忙。 -
4.《三羞诗三首》 唐·皮日休
吾闻古君子,介介励其节。
入门疑储宫,抚己思鈇钺。
志者若不退,佞者何由达。
君臣一殽膳,家国共残杀。 -
5.《秋日感愤二首》 宋·王令
坐睨归鸿起自嗟,西风吹落泪痕斜。
聚书老懒堆尘楮,利剑寒酸蛰铁蛇。
自是卧龙犹戢角,浪嗟穴虎向生牙。
从来思掷班佣笔,况是西山旧有家。 -
6.《感石榴二十韵》 唐·元稹
何年安石国,万里贡榴花。
迢递河源道,因依汉使槎。
酸辛犯葱岭,憔悴涉龙沙。
初到摽珍木,多来比乱麻。 -
7.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
8.《用东坡武昌寒溪韵三篇》 宋·朱槔
故园山水真奇哉,三经兰菊当年栽。
自嗟流浪不知返,江城晓角愁吹梅。
诗书邀我忽半世,车毂前却连崔嵬。
试寻夷路到圣处,马力已竭烦舆台。 -
9.《镜听词》 明·陈价夫
忆昔与君生别离,镜似乐昌初破时。
自嗟桂魄几圆缺,远人尚自愆还期。
辘轳无绳瓶坠井,青灯荧荧照孤影。
含愁抱镜入中厨,呢呢低声自陈请。 -
10.《日蚀》 宋·王令
钱塘山人大署壁,曰十月朔日且蚀。
坐者跳起行者留,愚闻之惊智为惑。
我时过市偶自停,眩两目视闹耳听。
自嗟身贱不有位,安得置此诛四刑。 -
11.《从军乐》 宋·刘过
蛟龙宝剑鸊鹈刀,黄金络马花盘袍。
臂弓腰矢出门去,百战未怕皋兰鏖。
酒酣纵猎自足快,诗成横槊人称豪。
但期处死得其所,一死政自轻鸿毛。 -
12.《颂证道歌·证道歌》 宋·释印肃
有二比丘犯淫杀,自嗟自怨无觉察。
远栖林野望成真,自业茫茫谁摆脱。 -
13.《下第后蒙侍郎示意指于新先辈宣恩感谢》 唐·杨凝
才薄命如此,自嗟兼自疑。
遭逢好交日,黜落至公时。
倚玉甘无路,穿杨却未期。
更惭君侍坐,问许可言诗。 -
14.《下第后蒙侍郎示意指于新先辈宣恩感谢》 唐·杨凝
才薄命如此,自嗟兼自疑。
遭逢好交日,黜落至公时。
倚玉甘无路,穿杨却未期。
更惭君侍坐,问许可言诗。 -
15.《寒食日出游》 唐·韩愈
李花初发君始病,我往看君花转盛。
走马城西惆怅归,不忍千株雪相映。
迩来又见桃与梨,交开红白如争竞。 -
16.《桐树馆重题》 唐·白居易
阶前下马时,梁上题诗处。
惨澹病使君,萧疏老松树。
自嗟还自哂,又向杭州去。 -
17.《有赠》 唐·崔珏
莫道妆成断客肠,粉胸绵手白莲香。
烟分顶上三层绿,剑截眸中一寸光。
舞胜柳枝腰更软,歌嫌珠贯曲犹长。
虽然不似王孙女,解爱临邛卖赋郎。 -
18.《下第后蒙侍郎示意指于新先辈宣恩感谢》 唐·李昌符
才薄命如此,自嗟兼自疑。
遭逢好文日,黜落至公时。
倚玉甘无路,穿杨却未期。
更惭君侍坐,问许可言诗。 -
19.《宪丞裴公上洛退居有寄二首》 唐·吴融
鸿在冥冥已自由,紫芝峰下更高秋。
抛来簪绂都如梦,泥著杯香不为愁。
晚树拂檐风脱翠,夜滩当户月和流。 -
20.《促拍满路花(和纯阳韵)》 宋·葛长庚
多才夸李白,美貌说潘安。
一朝成万古,又徒闲。
如何猛省,心地种仙蟠。
堪叹人间事,泡沫风灯,阿谁肯做飞仙。