-
1.《为学一首示子侄》 清·彭端淑
天下事有难易乎?为之,则难者亦易矣;不为,则易者亦难矣。
人之为学有难易乎?学之,则难者亦易矣;不学,则易者亦难矣。
吾资之昏,不逮人也,吾材之庸,不逮人也;旦旦而学之,久而不怠焉,迄乎成,而亦不知其昏与庸也。
吾资之聪,倍人也,吾材之敏,倍人也;屏弃而不用,其与昏与庸无以异也。 -
2.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
3.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
4.《送楼叔韶尉东阳三首》 宋·袁燮
吾乡多贤士,我友更伟奇。
见之立衰懦,不见令人思。
暂别已作恶,况乃三岁暌。
踌躇西郊外,此意谁能知。
刚强不可恃,柔弱难自恃。
愿君日进德,古人以为期。 -
5.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
6.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
7.《次韵刘泾见寄》 宋·苏辙
天之苍苍亦何有,亦有云汉为之章。
人生混沌一气耳,嘿嘿何用知肺肠。
孔公孟子巧言语,剖瓢插竹吹笙簧。
含宫吐角千万变,坐令隐伏皆形相。 -
8.《昭君辞》 南北朝·沈约
汉宫美女多如云,中有一人字昭君。
天生倾国倾城色,玉质孤高卓不群。
来至掖庭已有年,愁听宫漏独成眠。
可怜绝色等闲弃,汉帝不分媸与妍。 -
9.《王维吴道子画》 宋·苏辙
吾观天地间,万事同一理。
扁也工斫轮,乃知读文字。
我非画中师,偶亦识画旨。
勇怯不必同,要以各善耳。 -
10.《和子瞻凤翔八观八首其三王维吴道子画》 宋·苏辙
吾观天地间,万事同一理。
扁也工斫轮,乃知读文字。
我非画中师,偶亦识画旨。
勇怯不必同,要以各善耳。 -
11.《庭木》 宋·曾巩
庭中有佳树,清影四面垂。
往往风雨夜,蛇龙此投依。
留之待鸾凤,未许燕雀窥。
谁谓乌鸟恶,安巢最高枝。 -
12.《依韵奉和永叔感兴五首》 宋·梅尧臣
日出各驰趋,皆为利所迫。
秋虫至微物,役役网自织。
古来高世人,林下遗忧责。
扛鼎绝膑者,乃自恃以力。
积金苟如山,何异鱼贪食。 -
13.《水调歌(题角牴人障)》 宋·程节齐
养气兼养勇,岂不丈夫哉。
何人刚欲斗力,谩向此间来。
莫论施身文绣,看取兼人胆谅,胸次尽嵬嵬。
独步登坛后,诸子尽舆台。 -
14.《过玄明宫故址有伤往事六十韵》 明·马汝骥
白日登遥陌,玄明问故宫。
变桑徒霭霭,秀麦只芃芃。
伊昔虞廷上,兹阉汉幄中。
腹心推帝主,权位窃奸雄。 -
15.《寄答王仲仪太尉素》 宋·欧阳修
丰乐山前一醉翁,余龄有几百忧攻。
平生自恃心无媿,直道诚知世不容。
换骨莫求丹九转,荣名丰在禄千锺。
明年今日如寻我,颍水东西问老农。 -
16.《寄意》 宋·于石
妾家有明镜,百炼方能成。
宝匣玉为台,持以奉良人。
自恃妾貌妍,懒拂镜上尘。
妾貌未及衰,妾镜先已昏。
貌衰不再少,镜昏能再明。
为君一磨拭,烱烱光如新。
徒能照妾貌,安能照妾心。 -
17.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
18.《上白帝城(公孙述僭位于此,自称白帝)》 唐·杜甫
城峻随天壁,楼高更女墙。
江流思夏后,风至忆襄王。
老去闻悲角,人扶报夕阳。
公孙初恃险,跃马意何长。 -
19.《自蜀江至洞庭湖口有感而作》 唐·白居易
江从西南来,浩浩无旦夕。
长波逐若泻,连山凿如劈。
千年不壅溃,万姓无垫溺。
不尔民为鱼,大哉禹之绩。 -
20.《春宵自遣》 唐·李商隐
地胜遗尘事,身闲念岁华。
晚晴风过竹,深夜月当花。
石乱知泉咽,苔荒任径斜。
陶然恃琴酒,忘却在山家。