-
561.《自嘲》 宋·陆游
儒生穷事业,老去转荒唐。
长日中分睡,残年有底忙?书常嬾终卷,诗亦少成章。
忽弃蓬窗去,花前又一觞。 -
562.《春游》 宋·陆游
穷愁终日竟胡为?老健人间自一奇。
每驾柴车游古寺,间骑竹马伴群儿。
登临兰渚流觞地,萧散狐泉冷饼时。
綀布单衣白羽扇,路傍人总道相宜。 -
563.《老叹》 宋·陆游
老翁终日饱还嬉,常拾儿童竹马骑。
食为齿摇艰咀嚼,冠因发少易倾欹。
鸟乌歌罢人谁问?咄咄书成自不知。
堪笑残生似蒲柳,秋风未到已先衰。 -
564.《新春感事八首终篇因以自解》 宋·陆游
一年最好早春天,风日初和未脱绵。
坎坎圆鼙赛神社,翻翻小繖下湖船。 -
565.《新春感事八首终篇因以自解》 宋·陆游
玻璃江上柳如丝,行乐家家要及时。
只怪今朝空巷出,使君人日宴蟆颐。 -
566.《新春感事八首终篇因以自解》 宋·陆游
乌藤即是碧油幢,百万天魔指顾降。
酣枕不知霜缟瓦,下床已见日烘窗。 -
567.《秋日郊居》 宋·陆游
儿童冬学闹比邻,据案愚儒却自珍。
授罢村书闭门睡,终年不著面看人。 -
568.《初夏幽居》 宋·陆游
虚堂一幅接篱巾,竹树森疏夏令新。
瓶竭重招麴道士,床空新聘竹夫人。
寒龟不食犹能寿,弊帚何施亦自珍。
枕蕈北窗宁有厌?小山终日对嶙峋。 -
569.《初夏幽居》 宋·陆游
野草幽花无歇时,一窗终日对东篱。
病犹独醉虽堪笑,老未全衰亦自奇。
古纸硬黄临晋帖,矮牋匀碧录唐诗。
个中疑是忘忧处,问著山翁却不知。 -
570.《晚兴》 宋·陆游
斸芋挑蔬自鬻羹,雪檐收滴暮寒生。
不嫌终日无来客,时听荒园斫木声。 -
571.《东园》 宋·陆游
车马无声客到稀,荷锄终日在园扉。
断残地脉疏泉过,穿透天心得句归。
对镜每悲鸾独舞,绕枝谁见鹊南飞?悠然自遣君无怪,文史如山蹔解围。 -
572.《冬日斋中即事》 宋·陆游
读书虽所乐,置之固亦佳;烧香袖手坐,自足纾幽怀。
我生本从人,岂愿终不谐。
其如定命何,生死一茆斋! -
573.《思北邻韩二翁西邻因庵主南邻章老秀才》 宋·陆游
乡闾耆宿非复前,老章病死今三年。
朝来出门为太息,不见此翁催社钱。
我比翁虽差识字,向来推择尝为吏,事功自计无一毫,尚不如翁终日醉。 -
574.《老甚自咏》 宋·陆游
羡生常笑古人痴,俛仰那知迫耄期。
镜里鬓无添白处,尊前颜有暂丹时。
客瞠终岁常称疾,儿讶经旬嬾赋诗。
枉却愁过强健日,身闲何往不熙熙? -
575.《题望海亭亭在卧龙绝顶》 宋·陆游
瑞龙千丈何蜿蜒,苍鳞翠鬣翔江边。
路逢镜湖乃下驻,玩珠不去知何年。
七州元帅拥画戟,全家终日楼居仙。
霜笳一曲入银汉,碧瓦万叠浮岚烟。 -
576.《斋中夜赋》 宋·陆游
高居终日掩斋扉,幽事常多俗事稀。
露重丛篁时自泻,风高脱叶有先飞。
秋衣渐制闻砧杵,社肉初分谢蕨薇。
却笑老身闲不得,一灯明灭乱书围。 -
577.《纸合午睡》 宋·陆游
黄紬被暖青毡稳,纸合油窗晚更妍。
一饱无营睡终日,自疑身在结绳前。 -
578.《十二月十一日视筑堤》 宋·陆游
江水来自蛮夷中,五月六月声摩空。
巨鱼穹龟牙须雄,欲取闤市为龙宫。
横堤百丈卧霁虹,始谁筑此东平公。
今年乐哉适岁丰,吏不相倚勇赴功。 -
579.《新治火阁》 宋·陆游
老子今朝喜有余,房栊新毕得安居。
炉红毡暖不出户,木落窗明常读书。
浮蚁撇尝人散後,蹲鸱煨熟雪飞初。
颓然自适还终日,殊胜隆中卧草庐。 -
580.《入冬病体差健而贫弥甚戏作》 宋·陆游
乞骸自喜脱风尘,北陌东阡负耒身。
梦里相逢无竖子,面间时出有真人。
闲凭曲几还终日,不出衡门动过旬。
送老齑盐君勿笑,天教成就一生贫。