-
1.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
2.《玉女泉以招提孤僻而名高华清泉坐天宝荒淫而》 宋·郑刚中
安陆玉女泉,寒流隐丛薄。
骊山华清泉,显贵颇昭焯。
二泉仙所留,暖气注潺灂。
后世入山人,尘垢赖疏沦。 -
3.《别张粤南夫温子坚元白满执中子权黄冀端微》 宋·王令
始吾得三满,自谓得过人。
一日不见之,已恐愚贱滨。
忧思丛中来,腹肠生毛鳞。
轻舟刺而南,久结愿解伸。 -
4.《自谓》 宋·白玉蟾
造物果小儿,可得问天公。
一生贫到骨,万感悲填胸。
形神本尘坌,身世相羁笼。
安得骑玉鳌,眇然追冥鸿。 -
5.《古意二首》 唐·祖咏
夫差日淫放,举国求妃嫔。
自谓得王宠,代间无美人。
碧罗象天阁,坐辇乘芳春。
宫女数千骑,常游江水滨。 -
6.《奉使契丹二十八首 虏帐》 宋·苏辙
虏帐冬住沙陀中,索羊织苇称行宫。
従官星散依冢阜,毡庐窟室欺霜风。
舂粱煮雪安得饱,击兔射鹿夸强雄。
朝廷经略穷海宇,岁遗缯絮消顽凶。 -
7.《奉使契丹二十八首其十五虏帐》 宋·苏辙
虏帐冬住沙陀中,索羊织苇称行宫。
从官星散依冢阜,毡庐窟室欺霜风。
舂粱煮雪安得饱,击兔射鹿夸强雄。
朝廷经略穷海宇,岁遗缯絮消顽凶。 -
8.《朝发灵树寄曼叔师厚》 宋·韩维
朝发灵树东,旷野阴气积。
驱马入草间,左右号鹳鹢。
重云{左黑右沈去氵}玄幕,孤月隐白壁。
欹危涉涂淖,转侧缘沟脉。 -
9.《嘲高士廉木履》 唐·选人
刺鼻何曾嚏,蹋面不知嗔。
高生两个齿,自谓得胜人。 -
10.《题崇德君所画雀竹蜩螗图赞》 宋·黄庭坚
蒿下蹄间,斥鷃饮啄。
争雄穹枝,竿网将作。
蝉嘒竹间,自谓得己。
螗螂从之,鸡鸣不已。 -
11.《彼鴷吟》 宋·梅尧臣
断木喙虽长,不啄柏与松。
松柏本坚直,中心无蠹虫。
广庭木云美,不与松柏比。
臃肿质性虚,圬蝎招猛觜。 -
12.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
13.《长安古意》 唐·卢照邻
长安大道连狭斜,青牛白马七香车。
玉辇纵横过主第,金鞭络绎向侯家。
龙衔宝盖承朝日,凤吐流苏带晚霞。
百尺游丝争绕树,一群娇鸟共啼花。 -
14.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
15.《豫让论》 明·方孝孺
士君子立身事主,既名知己,则当竭尽智谋,忠告善道,销患于未形,保治于未然,俾身全而主安。
生为名臣,死为上鬼,垂光百世,照耀简策,斯为美也。
苟遇知己,不能扶危为未乱之先,而乃捐躯殒命于既败之后;钓名沽誉,眩世骇俗,由君子观之,皆所不取也。
盖尝因而论之:豫让臣事智伯,及赵襄子杀智伯,让为之报仇。 -
16.《送东阳马生序》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
17.《齐宣王见颜斶/颜斶说齐王》 先秦·佚名
齐宣王见颜斶,曰:“斶前!”斶亦曰:“王前!”宣王不说。
左右曰:“王,人君也。
斶,人臣也。
王曰‘斶前’,亦曰‘王前’,可乎?”斶对曰:“夫斶前为慕势,王前为趋士。 -
18.《种树郭橐驼传》 唐·柳宗元
郭橐驼,不知始何名。
病偻,隆然伏行,有类橐驼者,故乡人号之“驼”。
驼闻之,曰:“甚善。
名我固当。 -
19.《方山子传》 宋·苏轼
方山子,光、黄间隐人也。
少时慕朱家、郭解为人,闾里之侠皆宗之。
稍壮,折节读书,欲以此驰骋当世,然终不遇。
晚乃遁于光、黄间,曰岐亭。 -
20.《答李翊书》 唐·韩愈
六月二十六日,愈白。
李生足下:生之书辞甚高,而其问何下而恭也。
能如是,谁不欲告生以其道?道德之归也有日矣,况其外之文乎?抑愈所谓望孔子之门墙而不入于其宫者,焉足以知是且非邪?虽然,不可不为生言之。
生所谓“立言”者,是也;生所为者与所期者,甚似而几矣。