-
101.《和单君范古意六首·{左虚业换鱼右攵}》 宋·陈著
庄叟非观鱼,游戏何有乡。
灵均岂渔者,聊以歌沧浪。
超然网罟外,千载名字香。
今人志多取,曲钩有余殃。
鱼死心亦死,胡为不自伤。
勿谓得忘筌,未得筌以忘。 -
102.《寄敬甫叶兄》 宋·华岳
岁欠丁卯秋,八月既生魄。
于时谪建安,脱去未有策。
忽睹星凤光,慨然陪履舄。
自谓入闽建,阅人几千百。 -
103.《水龙吟 予一病五十日始俞,因自点检,目视》 元·许有壬
。
手可挥翰,足可步园,腹可容酒,齿可啮肉,耳可听歌,体禀素弱,今六十有七,而得所谓六可者,私自喜幸,戏成此曲。
子之所慎疾也,乃深几年三到三台,往年不似今年好。
故人云集,远山屏列,蔚蓝清晓。 -
104.《水龙吟 予一病五十日始俞,因自点检,目视》 元·许有壬
。
手可挥翰,足可步园,腹可容酒,齿可啮肉,耳可听歌,体禀素弱,今六十有七,而得所谓六可者,私自喜幸,戏成此曲。
子之所慎疾也,乃深几年三到三台,往年不似今年好。
故人云集,远山屏列,蔚蓝清晓。 -
105.《大醉后率尔(三首)〗》 明·袁凯
身是江南儒家子,十五学经二十史。
低回欲得圣贤心,浩荡更觅先儒旨。
当时自谓才可重,岂料中年人不用。
白头总得溪上田,手脚生疏不能种。
¤ -
106.《西都官属咸备尹政得以仰成暇日池圃便同尘外》 宋·宋庠
谁谓留都剧,翻同小隐年。
沐头休吏日,闭阁读书天。
竹町能依沼,山楼解纳烟。
瘿床閒拥肿,茅栋自连蜷。 -
107.《谢长溪张兄惠其先世所得吴氏研屏》 宋·陈宓
蜀产有奇石,仙人对松鹤。
文理自天成,玉质谢雕凿。
化工岂眩巧,赋予无适莫。
孰谓人意殊,自作喜与愕。
但当此坚正,俯仰无愧作。 -
108.《和贾元永醉杨妃》 宋·陈文蔚
当年开元主,得失鉴前迹。
图治极焦劳,自谓吾虽瘠。
自从嬖在妾,乾坤轻一掷。
妖花恐其魂,宜远数百驿。 -
109.《初二日许公度使君来自西坑贼寨见访》 宋·方回
曰予视贼垒,雨且二十日。
山行屡颠仆,泥行马没膝。
火攻未可施,诸军睨空碧。
小丑胆气粗,亦有砲与石。 -
110.《病馀用前韵呈魏公》 宋·释宝昙
蓬莱仙人双鬓霜,有蔬一豆酒一觞。
长歌劝客声激昂,车如流水门如航。
几生道德为腥香,今年入谢朝明光。
归心有如三宿桑,抱琴一笑江中央。 -
111.《赦到不得归题江上石》 唐·沈佺期
家住东京里,身投南海西。
风烟万里隔,朝夕几行啼。
圣主讴歌洽,贤臣法令齐。
忽闻铜柱使,走马报金鸡。 -
112.《南池夜宿,思王屋青萝旧斋》 唐·岑参
池上卧烦暑,不栉复不巾。
有时清风来,自谓羲皇人。
天晴云归尽,雨洗月色新。
公事常不闲,道书日生尘。
早年家王屋,五别青萝春。
安得还旧山,东谿垂钓纶。 -
113.《稠桑驿喜逢严河南中丞便别(得时字)》 唐·岑参
驷马映花枝,人人夹路窥。
离心且莫问,春草自应知。
不谓青云客,犹思紫禁时。
别君能几日,看取鬓成丝。 -
114.《稠桑驿喜逢严河南中丞便别(得时字)》 唐·岑参
驷马映花枝,人人夹路窥。
离心且莫问,春草自应知。
不谓青云客,犹思紫禁时。
别君能几日,看取鬓成丝。 -
115.《衡门春夜》 唐·钱起
不厌晴林下,微风度葛巾。
宁唯北窗月,自谓上皇人。
丛筱轻新暑,孤花占晚春。
寄言庄叟蝶,与尔得天真。 -
116.《季冬自嵩山赴洛道中作》 唐·独孤及
皇运偶中变,长蛇食中土。
天盖西北倾,众星陨如雨。
胡尘动地起,千里闻战鼓。
死人成为阜,流血涂草莽。 -
117.《诣开悟禅师问心法次第寄韩郎中》 唐·独孤及
障深闻道晚,根钝出尘难。
浊劫相从惯,迷途自谓安。
得知身垢妄,始喜额珠完。
欲识真如理,君尝法味看。 -
118.《野夫采鞭于东山偶得元者》 唐·羊士谔
追风岂无策,持斧有遐想。
凤去留孤根,岩悬非朽壤。
苔斑自天生,玉节垂云长。
勿谓山之幽,丹梯亦可上。 -
119.《有獭吟》 唐·刘禹锡
有獭得嘉鱼,自谓天见怜。
先祭不敢食,捧鳞望青玄。
人立寒沙上,心专眼悁悁。
渔翁以为妖,举块投其咽。 -
120.《和答诗十首·答四皓庙》 唐·白居易
天下有道见,无道卷怀之。
此乃圣人语,吾闻诸仲尼。
矫矫四先生,同禀希世资。
随时有显晦,秉道无磷缁。