-
121.《井上即事》 宋·李流谦
九陌黄尘涴客裾,随人亦恐到茅庐。
朝朝山色供凭槛,夜夜溪声伴读书。
可要功名惊宇宙,分知骨相合樵渔。
晚来小艇总烟出,江上有人争卖鱼。 -
122.《游慈云》 宋·陈著
晓日烘晴一白晞,青蛙踏滑叩禅扉。
千山流水溪声活,二麦涵滋野色肥。
僵卧不妨晴又出,兴来谁肯夜空归。
弟兄欢笑儿扶醉,满袖新诗下翠微。 -
123.《杯泉》 宋·董嗣杲
古甃澄泓照胆清,画龙壁上挂瓢轻。
汲来不疗相如渴,掬处难供太白倾。
傍屋四围埋石色,侵山一溜走溪声。
钵盂可揽江湖阔,参取诗禅放眼明。 -
124.《思隐二首》 宋·董嗣杲
梦落家村野屋矶,欲治生事与心违。
偃禾雨久溪声改,采菊人归鬓色非。
灌圃肯差陈仲子,登山莫逊谢玄晖。
从今举步防轻蹈,更演潛书急掩扉。 -
125.《后溪二首》 宋·华岳
泉声恰似世情恶,山色不如归兴浓。
自恨十围无处著,何如瘦作束腰蜂。 -
126.《题练省元壁》 宋·华岳
脚债嗟犹欠,心朋喜偶逢。
溪声含客怒,山色为谁浓。
古树晴摇盖,残蝉晚带钟。
莫辞一樽酒,明日是吴侬。 -
127.《溪行》 宋·林景熙
风高余暑尽,独策兴悠然。
野色延幽步,秋声入暮年。
日斜禽影乱,水薄树根悬。
回首故人远,城笳吹夕烟。 -
128.《寄四明干月庭厉二友》 宋·顾逢
无言独倚楼,故人在心头。
几作宵中梦,多生别后愁。
溪声疏竹下,月色一庭秋。
此景皆诗料,何时共唱酬。 -
129.《春日云溪即事二首》 宋·郭印
乞得筋骸伴老农,一丘春兴有谁同。
禽声路入笙簧里,花色人行锦绣中。
薙草养兰修故事,凿渠引水著新功。
羲和叱驭应难挽,愁见颠狂柳絮风。 -
130.《过德孺池上二首》 宋·李处权
树色溪光五月寒,幅巾藜杖接清欢。
吞声鸟自屏中过,倒影山从镜里看。
佳处唯堪著胸次,平生久已付毫端。
向来未筑沙堤路,岂信东山有谢安。 -
131.《喜方溪复归白云》 宋·释行海
十载青灯自苦辛,懒将白眼顾浮尘。
凤声偏近瑶台月,草色难连玉树春。
云有去来非本意,世无荣辱是何人。
几番分坐梅边石,却话桃源只避秦。 -
132.《和韵寄胡山甫》 宋·舒岳祥
乡心趋老重,见说买山成。
静坐性情淡,孤眠滋味清。
樵人时识面,禅客共知名。
山色元无垢,溪声自不平。
池荷应足制,山蓣想堪羹。
九日如今近,思君出峡行。 -
133.《三泉龙门》 宋·孙应时
苍山石骨高棱层,缭断谷口如坚城。
何年穴作瓮门入,豁然天地中开明。
门深十太碧铁色,错落鳞甲潜光晶。
溪声泻出骇风雨,岩泉乱滴纷珠璎。 -
134.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
135.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
136.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
137.《绝句四首》 唐·杜甫
堂西长笋别开门,堑北行椒却背村。
梅熟许同朱老吃,松高拟对阮生论。
欲作鱼梁云复湍,因惊四月雨声寒。
青溪先有蛟龙窟,竹石如山不敢安。 -
138.《姑孰十咏》 唐·李白
姑孰溪
爱此溪水闲,乘流兴无极。
漾楫怕鸥惊,垂竿待鱼食。
波翻晓霞影,岸叠春山色。 -
139.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
140.《送王屋山人魏万还王屋·并序》 唐·李白
王屋山人魏万,云自嵩宋沿吴相访,数千里不遇。
乘兴游台越,经永嘉,观谢公石门。
后于广陵相见,美其爱文好古,浪迹方外,因述其行而赠是诗。
仙人东方生,浩荡弄云海。