-
201.《陪徐狄二子出东郊即事》 宋·王洋
与君同酸苦,思得一散愁。
散愁何所适,共作郭外游。
是时穷冬节,寒岁未肯收。
茫茫一望间,丰瑞弥阡畴。 -
202.《省题泰帝鼓瑟》 宋·王洋
雅乐闻琴瑟,相因泰昊前。
朱丝疑杂奏,素女减哀弦。
破竹符终全,分鱼目不全。
所馀裁五五,再续未绵绵。
损益时皆有,亏成理或然。
茫茫千古意,汉帝自谁传。 -
203.《此日不再得示同学》 宋·杨时
此日不再得,颓波注扶桑。
跹跹黄小群,毛发忽已苍。
愿言绩学子,共惜此日光。
术业贵及时,勉之在青阳。 -
204.《对雪》 宋·于石
顽云怙势吞烛龙,一夜老尽江上峰。
骖鸾驾鹤下瑶阙,羽衣森列飞行空。
玉虯夭矫振鳞甲,猎猎怒战谁争锋。
银河剪刻纷弄巧,姑射缥缈来无踪。 -
205.《航海》 宋·朱继芳
地角与开倪,茫茫何处期。
星回析木次,日挂扶桑枝。
沉石寻孤屿,浮针辨四维。
飘然一桴意,持此欲安之。 -
206.《高宗建炎初祀昊天上帝》 隋代·佚名
茫茫苍穹,孰知其纪。
精意潜通,虽远而迩。
量币芳诚,有实斯篚。
睠然顾之,永锡繁祉。 -
207.《高宗建炎初祀昊天上帝》 隋代·佚名
茫茫苍穹,孰知其纪。
精意潜通,虽远而迩。
量币芳诚,有实斯篚。
睠然顾之,永锡繁祉。 -
208.《无闷(雪意)》 宋·王沂孙
阴积龙荒,寒度雁门,西北高楼独倚。
怅短景无多,乱山如此。
欲唤飞琼起舞,怕搅碎、纷纷银河水。
冻云一片,藏花护玉,未教轻坠。 -
209.《次韵黄观复见贻古意》 明·张以宁
世本良家子,环佩不下堂。
结发承光宠,被服兰茝香。
援琴操国风,古意何微茫。
君恩逾山岳,妾命良自伤。 -
210.《古意论交》 唐·李咸用
择友如淘金,沙尽不得宝。
结交如乾银,产竭不成道。
我生四十年,相识苦草草。
多为势利朋,少有岁寒操。 -
211.《古意》 唐·戴休珽
穷秋朔风起,沧海愁阴涨。
虏骑掠河南,汉兵屯灞上。
羽书惊沙漠,刁斗喧亭障。
关塞何苍茫,遥烽递相望。 -
212.《念奴娇 连日雪意凄迷,云未解驳,仆与勉夫》 元·袁易
暮云楼阁,送悠悠今古,飞鸿明灭。
欹到黄芦洲乱吐,点缀微茫残雪。
浅水湾*,疏篱门径,淡抹墙腰月。
灞桥清思,向人一片愁绝。 -
213.《天安门诗抄》 当代·现代无名
云水苍茫意未平,中霄起坐恸无声。
诗心一点寒梅血,独吊重霄万古灵。 -
214.《山行》 宋·刘应时
瘦藤惭愧肯相携,不怕微茫雪意低。
晚照荒荒迷远岫,湿云漠漠度前溪。
虽无酒力御寒色,且向梅花觅旧题。
漫说玉堂多胜事,何如丘壑卜幽栖。 -
215.《留番城》 宋·熊瑞
半年在家少,万事出门宽。
酒买官酤贵。
诗存俗句难。
雨余云影湿,秋杪雁声寒。
今古苍茫意,斜阳独倚阑。 -
216.《雨后有月江上作》 宋·李流谦
雨止夜色静,涨生江浪浮。
碧云度星汉,明月照汀洲。
倏忽阴晴异,苍茫意绪秋。
微吟不须苦,下有未眠鸥。 -
217.《沁园春·长沙》 现代·毛泽东
独立寒秋,湘江北去,橘子洲头。
看万山红遍,层林尽染;漫江碧透,百舸争流。
鹰击长空,鱼翔浅底,万类霜天竞自由。
怅寥廓,问苍茫大地,谁主沉浮? -
218.《湘月·天风吹我》 清·龚自珍
天风吹我,堕湖山一角,果然清丽。
曾是东华生小客,回首苍茫无际。
屠狗功名,雕龙文卷,岂是平生意?!
乡亲苏小,定应笑我非计。 -
219.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
220.《北征》 唐·杜甫
北归至凤翔,墨制放往鄜州作。
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。