-
161.《骤雨》 宋·李石
荒风吼其间,大雷击其后。
人言黄昏雨,此意无乃骤。
飘飘岂恶声,侧耳听檐溜。
一睡喜暂凉,破窗落星宿。 -
162.《鱼相忘》 宋·李石
通涂合西南,达人戒同异。
二鱼各自鱼,是鱼岂有二。
濶处海茫茫,波涛适相戏。
笑我湖上亭,鳞鬣纷族类。 -
163.《游鼓山喝水岩》 宋·姜特立
昔闻鼓山名,未到鼓山寺。
胜游不易得,一失恐难值。
今朝忽勇猛,便作入山计。
虽无济胜具,尚可策疲致。 -
164.《次韵晁大舅祖子应》 宋·赵蕃
离骚皎皎在湖湘,冀北茫茫失乘黄。
徒手岂能探虎穴,敝车安得绕羊肠。
外家文律况吾祖,有作岁时常一囊。
天遣南来端有意,要须健笔写秋光。 -
165.《文显和答旦字韵诗再用前韵寄文显》 宋·赵蕃
忆昔追随昏复旦,负郭虽赊足忘倦。
别之未觉梦魂疏,但恨有时音信断。
世间变化何不有,深谷宁须问高岸。
我今瘦骨立如山,君亦童头不能乱。 -
166.《赠□道人》 宋·叶适
赤脚蓬头古观旁,沉迷人海意茫茫。
公卿见了无奇特,更说长生别有方。 -
167.《送黄宜州之郡》 宋·魏了翁
皇帝亲政之初旬,史臣了翁侍严宸。
宜州太守当就国,袖出谏疏前开陈。
炎荒僻在飞燕外,陛下一眎同吾仁。
毋云指搐非害事,往往四体为不信。 -
168.《鄖乡舟中睡觉书怀》 宋·刘学箕
晴空扬沙春茫茫,柳絮匝岸东风狂。
篷窗两畔高插起,收拾万象供吟章。
眼中物物尽诗料,应接不暇劳迎将。
睡魔欺人晴昼长,垣腹一枕追羲皇。 -
169.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
我本耕田夫,老矣纡郡章。
头童齿欲豁,顾视俱茫茫。
胸中了无有,宁敢高颉颃。
牧民如牧羊,惟恐隳官常。 -
170.《老兴行慈云醉中》 宋·陈著
梅花斓斑春渐芳,山弄晴色溪生光。
筍担自随信老步,一步一伫春意长。
路逢邻叟笑谓我,须鬓皓矣脚尚强。
及今行乐刻当岁,莫学痴人无知死亦忙。 -
171.《送竺甥秀》 宋·陈著
恭惟吾外祖,盛德表一乡。
身都云南瑞,一母十郎娘。
吾母实居长,钟爱非寻常。
择婿流俗外,眼高意见长。 -
172.《次韵卢致远祈雨喜应》 宋·陈著
四郊多少出云山,六月如何得雨悭。
天意茫茫知不外,秋成岌岌有无閒。
人非稼穑谁为命,职在蛟龙可听閒。
终藉精忱起灵蛰,鹤骖带得夜瓢还。 -
173.《感怀再和山房韵》 宋·何梦桂
幽人癖好山,结屋山北方。
於兔出绕屋,宁复劬秃当。
岩溜晴霡霂,野烧夕燉煌。
疗饥采紫芝,不救病发苍。 -
174.《泊舟兰溪》 宋·蒲寿宬
江流万古意,客游迈中年。
茫茫见远树,渺渺叹逝川。
旅舟泊明月,溪讴出长烟。
千帆趣各异,万里愁共煎。
船头有美酒,吹火煮小鲜。
丈夫非无泪,不洒商妇弦。 -
175.《精卫行》 宋·黎廷瑞
微禽负大耻,劲气横紫冥。
口衔海山石,意欲无沧溟。
沧溟茫茫云正黑,涛山峨峨护龙国。
假令借尔秦皇鞭,驱令石头填不得。 -
176.《十一月十六日学宫对酒》 宋·仇远
客况冬晴足自宽,招邀春意入毫端。
浮云蔽日俄生暝,急雨随风故作寒。
诗酒相寻忘尔汝,古今难必是悲欢。
茫茫山岳蘧蘧梦,不了梅花冷眼看。 -
177.《即事四首》 宋·王炎
京国三年梦,家山二子丧。
泪乾昏老眼,痛极断中肠。
数尽谁无死,情钟自不忘。
余生宁有几,回首意茫茫。 -
178.《水调歌头 胭脂井次汤碧山教授韵》 元·许有壬
他山一卷石,何意效时妆。
天生偶然斑驳,兰麝不能香。
*作陈家宫井,浇出后庭玉树,直使国俱亡。
故邑久眢废,陈迹草茫茫。 -
179.《江城子 癸丑岁季夏下浣,信步至渔溪潘氏庄》 元·邵亨贞
舟坐绿树间。
适行囊中有松雪翁所书江城子,逸态飞越,不忍释手,因依调口占,以寄清与。
古人云,人生百年间,大要行不耳,卒章以此意为消疏云过雨漏斜阳。
树阴凉。 -
180.《雨花台登山》 近代·陈三立
霁郭开吾意,孤寻瘗血冈。
放春茸短短,翻野吹茫茫。
石颗蛇遗卵,濠围鼠养疮。
难忘随牧竖,飞雨在残阳。