-
381.《和晁美叔》 宋·苏轼
反观皆自直,相诋竟谁谀。
事过始堪笑,梦中今了无。
珍材尚空谷,疲马正长途。
未识造化意,茫然同一炉。 -
382.《舟中听大人弹琴》 宋·苏轼
弹琴江浦夜漏水,敛衽窃听独激昂。
风松瀑布已清绝,更爱玉佩声琅珰。
自従郑卫乱雅乐,古器残缺世已忘。
千家寥落独琴在,有如老仙不死阅兴亡。 -
383.《别孙莘老》 宋·王安石
逢原未熟我,已与子相知。
自吾得逢原,知子更不疑。
把手湖上舟,望子欲归时,茫然乃分散,独背东南驰。
寥寥西城居,邂逅与子期。 -
384.《韩持国见访》 宋·王安石
余生非匏瓜,於世不无求。
弱力惮耕稼,衣食当周流。
起家始二十,南北今白头。
愁伤意已败,罢病恐难瘳。 -
385.《次韵舍弟遇子固忆少述》 宋·王安石
归计何时就一廛,寒城回首意茫然。
野林细错黄金日,溪岸宽围碧玉天。
飞兔已闻追騕褭,太阿犹恨失龙泉。
遥知更忆河滨友,从事能忘我独贤。 -
386.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
387.《神物》 宋·王安石
神物登天扰可骑,如何孔甲但能羁。
当时若更无刘累,龙意茫然岂得知。 -
388.《九日赐宴琼林苑作》 宋·王安石
金明驰道柳参天,投老重来听管弦。
饱食太官还惜日,夕阳临水意茫然。 -
389.《画工李友直为余作冰天桂海二图,冰天画使》 宋·范成大
许国无功浪著鞭,天教饱识汉山川。
酒边蛮舞花低帽,梦里胡笳雪没鞯。
收拾桑榆身老矣,追随萍梗意茫然。
明朝重上归田奏,更放岷江万里船。 -
390.《再试茉莉二绝》 宋·范成大
薰蒸沉水意微茫,全树飞来烂熳香。
休向寒鸦看日景,袛今飞燕侍昭阳。 -
391.《照田蚕行》 宋·范成大
乡村腊月二十五,长竿然炬照南亩。
近似云开森列星,远如风起飘流萤。
今春雨雹茧丝少,秋日雷鸣稻堆小;
侬家今夜火最明,的知新岁田蚕好。 -
392.《重送文处厚,因寄蜀父老三首》 宋·范成大
下峡东归十五年,因君话旧意茫然。
烦将远道悠悠梦,直到天西暑雪边。 -
393.《海棠欲开雨作》 宋·范成大
春睡花枝醉梦回,安排银烛照妆台。
苍茫不解东风意,政用此时吹雨来。 -
394.《早衰不寐》 宋·范成大
官事拘挛似力田,作劳归晚意茫然。
按摩合体俱非我,展转通宵似远年。
一叟披衣惟兀坐,群儿得榨便佳眠。
人生元是华胥客,休向迷涂更著鞭 -
395.《舟中作》 宋·陆游
三百里湖新月时,放翁艇子出寻诗。
城头蜃阁烟将合,波面虹桥柳未衰。
渔唱苍茫连禹穴,寒潮萧瑟过娥祠。
祖龙虚负求僊意,身到蓬莱却不知。 -
396.《新凉》 宋·陆游
家住山阴剡曲傍,一番风雨送新凉。
亦知病得清秋健,无奈愁随独夜长。
日落川原横惨淡,月明洲渚远苍茫。
老民无复忧时意,齿豁头童只自伤。 -
397.《建安遣兴》 宋·陆游
今岁清诗欠百篇,强寻笔砚意茫然。
秋风有句君知否,合在严光钓濑边。 -
398.《秋夜感遇十首以孤村一犬吠残月几人行为韵》 宋·陆游
月生东山口,宿鸟惊相呼。
我起立苍茫,怳在白玉壶。
饥鹘掠危巢,大鱼跃平湖。
作意赋新诗,佳夕不可孤。 -
399.《塔子矶》 宋·陆游
塔子矶前艇子横,一窗秋月为谁明?青山不减年年恨,白发无端日日生。
七泽苍茫非故国,九歌哀怨有遗声。
古来拨乱非无策,夜半潮平意未平。 -
400.《步出万里桥门至江上》 宋·陆游
久坐意不怿,掩卷聊出游。
一筇吾事足,安用车与驺。
浮生了无根,两踵蹋百州。
常忆航巨海,银山卷涛头。